Μια φωτογραφία του Νίκου Καρβέλα στις κερκίδες της Λεωφόρου Αλεξάνδρας κατά την διάρκεια του πρόσφατου αγώνα του Παναθηναϊκού με την Σλάβια Πράγας ήταν αρκετή για να βγάλει μια μερίδα συνανθρώπων μας φόρα-παρτίδα όλα τα συμπλέγματα που κουβαλά μέσα της.
Ποιο ήταν το «έγκλημα» του γνωστού Έλληνα μουσικοσυνθέτη; Μα φυσικά η εμφάνισή του η οποία θεωρήθηκε ακατάλληλη, με την απαραίτητη υποσημείωση-αστερίσκο, «για έναν άνθρωπο της ηλικίας του»…
Μακρύ μαλλί, βαμμένο νύχι, μολύβι στα μάτια… Μιλάμε για ανήκουστα πράγματα. Ειδικά όταν είσαι 71 ετών και κανονικά η θέση σου θα έπρεπε να είναι σε ΚΑΠΗ, εκδρομές κοινωνικού τουρισμού σε ιαματικά λουτρά και καθημερινές επισκέψεις σε καφενεία για πρέφα και καφέ ελληνικό πολλά βαρύ και όχι. Αυτό τουλάχιστον πρέπει να είναι το ιδανικό σενάριο για όσους έσπευσαν να τον κράξουν με την καρδιά τους.
Βέβαια αν είχε κανείς τον χρόνο και την διάθεση να ασχοληθεί με τέτοιου είδους υποκριτές, πιθανότατα θα διαπίστωνε ότι οι ίδιοι άνθρωποι που με άνεση «ξέσκιζαν» με τα πικρόχολα σχόλιά τους τον Καρβέλα, σε παλιότερες αναρτήσεις τους στέκονταν αλληλέγγυοι σε θύματα μπούλινγκ.. Επιπλέον μιλούσαν με πάθος για την ανάγκη σεβασμού στην διαφορετικότητα και πιθανότατα να είχαν λιώσει τα δαχτυλάκια τους στα πληκτρολόγια γράφοντας πύρινα στάτους για την ανάγκη δημιουργίας μια κοινωνίας στην οποία όλοι έχουμε θέση ανεξάρτητα με τις όποιες προτιμήσεις μας. Αρκεί, βέβαια, όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος, να μην μοιάζουν στον Νίκο Καρβέλα και όταν με το καλό καβατζάρουνε τα 70 να ασχολούνται με την πίεσή τους, το ζάχαρο, την χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδια.
Το… αστείο της υπόθεσης (εάν υπάρχει άλλο αστείο πέρα από αυτήν την ανακολουθία και την ασυμφωνία μεταξύ θεωρίας και πράξης) είναι ότι ο Νίκος Καρβέλας ως επαγγελματίας της μουσικής αλλά και ως άνθρωπος γενικότερα, έχει δώσει κάμποσες αφορμές για κριτική. Μια κριτική που θα μπορούσε να είναι μεν σκληρή, αλλά σίγουρα δίκαιη εάν γινόταν για μια σειρά από δουλειές του για παράδειγμα, που ήταν χαμηλού επιπέδου, πολύ μακριά από το ταλέντο του.
Ακόμη κι αν η συζήτηση ξεφύγει από το αμιγώς επαγγελματικό όμως και περιστραφεί γύρω από θέματα συμπεριφοράς και πάλι ο Καρβέλας (και ο κάθε διάσημος ή άσημος συμπολίτης μας) μπορεί να μπει στο στόχαστρο με βάση τα πεπραγμένα του. Κανένας δεν μένει άλλωστε στο απυρόβλητο εάν συμμετέχει σε… καταδίωξη από περιπολικά της αστυνομίας επειδή δεν υπάκουσε σε σήμα προκειμένου να σταματήσει για έλεγχο.
Οι διαφορές ωστόσο είναι ξεκάθαρες. Επρόκειτο τότε για μια αντικοινωνική συμπεριφορά που κατέληξε σε κινηματογραφικού τύπου καταδίωξη. Προφανώς εκεί κανένας δεν θα μπορούσε να σταθεί στο πλευρό του και αν κάποιος το έκανε, πιθανότατα θα ήταν κάποιος φανατικός θαυμαστής του ο οποίος θα είχε χάσει την κριτική ικανότητά του, εκδηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο μια προσωπολατρία χάρη στην οποία εδώ που τα λέμε πολύ συχνά την βγάζουν καθαρή οι καλλιτέχνες και άλλα δημόσια πρόσωπα που απολαμβάνουν δημοφιλίας.
Στην περίπτωση της Λεωφόρου πάντως δεν συνέβη τίποτα από τα παραπάνω. Ο Καρβέλας ούτε προκάλεσε ούτε το έπαιξε ιστορία σε κανέναν. Πήγε με το εισιτήριό του και την παρέα του (ειρήσθω εν παρόδω ήταν η Άννα Βίσση) και αφού δεν μας έδωσε με την συμπεριφορά του κανένα πάτημα για να τον κράξουμε, αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε την δύναμη μιας εικόνας για να κάνουμε… πλακίτσα μωρέ με την εμφάνισή του, λίγο πριν αγκαλιάσουμε τα παιδιά μας και τους εξηγήσουμε (καταφεύγοντας στην υποκρισία) ότι η εμφάνιση δεν πρέπει να παίζει κανένα ρόλο στις κρίσεις μας για τους άλλους…