Με ιδιαίτερο σκεπτικισμό η Ευρώπη παρακολούθησε την Ιταλία να ακολουθεί την πορεία της Σουηδίας και μέσα σε λίγες μέρες ανέδειξε σε κυρίαρχη πολιτική δύναμη ένα κόμμα της άκρας δεξιάς. Ειδικά στη γειτονική χώρα η αμφιλεγόμενη Τζόρτζια Μελόνι είναι πλέον η απόλυτη κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Μετά τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών είναι πια καθαρά θέμα χρόνου το πότε θα ορκιστεί πρωθυπουργός η 45χρονη πολιτικός η οποία θριάμβευσε στις κάλπες με το κόμμα Αδέλφια της Ιταλίας και θα σχηματίσει κυβέρνηση με συμμάχους την Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι και την Forza Italia του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, υπό τον οποίο μάλιστα διετέλεσε υπουργός Νεολαίας (2008-2011).
Αυτή θα είναι η πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που χώρα της Ευρώπης θα δει μια τόσο ακροδεξιά κυβέρνηση στην εξουσία. Ένα γεγονός που σαφώς έχει θορυβήσει, σε συνδυασμό με την πρόσφατη επικράτηση των Σουηδών Δημοκρατών αλλά και την κυριαρχία του Ορμπάν στην Ουγγαρία σε συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Βέβαια οι απόψεις της Μελόνι δεν είναι ανάλογες με αυτές του Μουσολίνι, άλλωστε δεν θα μπορούσε να συμβεί αυτό από την στιγμή που τις δύο ιστορικές περιόδους τις χωρίζει χάσμα ενός αιώνα. Ωστόσο με βάση το πρόγραμμα της συμμαχίας μπορούμε να έχουμε μια πρώτη εικόνα των αξόνων πάνω στους οποίος θα κινηθεί η επόμενη πρωθυπουργός της Ιταλίας.
Κυρίαρχο θέμα στην ατζέντα της θα είναι το μεταναστευτικό, αφού κατέλαβε και μεγάλο κομμάτι της προεκλογικής ρητορικής της. Στις προτάσεις που έχει καταθέσει συγκαταλέγονται μια σειρά από παρεμβάσεις που στόχο έχουν να μην φτάνουν μετανάστες στα παράλια της χώρας. Σε αυτό το πλαίσιο προτείνει την δημιουργία κέντρων υποδοχής εκτός Ευρώπης, ενώ προωθεί την σύναψη συμφωνιών με χώρες της Βορείου Αφρικής ώστε να απαγορευτούν ακόμη και τα πλεούμενα στις θάλασσες…
Πολλοί είναι οι αναλυτές που δεν θεωρούν απίθανο το σενάριο εξόδου της Ιταλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ένα τέτοιο σενάριο πολύ δύσκολα θα επαναληφθεί. Προφανώς και δεν μιλάμε για κάποια… φανατική οπαδό της Ε.Ε, αλλά με την κατά καιρούς αντι-ευρωπαϊκή ρητορική της κατάφερε να κεφαλοποιήσει την λαϊκή δυσαρέσκεια για τους θεσμούς. Η ίδια για την ώρα επιμένει σε αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας αλλά και του Σχεδίου Ανάκαμψης, ενώ λέει «ναι» στην πολιτική ένωση θέτοντας όμως στην κορυφή των προτεραιοτήτων της την «υπεράσπιση και προαγωγή των ιστορικών και πολιτιστικών ιουδαιοχριστιανικών ριζών και ταυτοτήτων της Γηραιάς Ηπείρου», όπως χαρακτηριστικά λέει.
Τέλος, στην οικονομία ακολουθεί ξεκάθαρα τον δρόμο του λαϊκισμού, υποσχόμενη μια σειρά από παροχές τις οποίες θα κληθεί πολύ σύντομα να πραγματοποιήσει. Για παράδειγμα, ανάμεσα στις δεσμεύσεις της είναι η δραστική μείωση του συντελεστή φορολογίας σε αυτοαπασχολούμενους, επιχειρήσεις και οικογένειες, την μείωση του ΦΠΑ για μια σειρά ειδών πρώτης ανάγκης όπως το βρεφικό γάλα αλλά και αναπροσαρμογές στην κατώτατη σύνταξη και στα διάφορα κοινωνικά επιδόματα.
