Επί τρεις ημέρες ο Άδωνις Γεωργιάδης δεν άφησε κανάλι για κανάλι, έχοντας ξεκάθαρα αναλάβει «σταυροφόρος» της επικοινωνιακής διαχείρισης για την τραγωδία στα Τέμπη, καθώς η κυβέρνηση έπασχε απελπιστικά από την απουσία ενός αφηγήματος που θα καταλάγιαζε τη λαϊκή οργή. Επιστρατεύθηκε δηλαδή εσπευσμένα ο τηλεπαραθυράτος σούπερσταρ για να συμμαζέψει με τη μαχητικότητα και τη ρητορική του δεινότητα οτιδήποτε μπορούσε να συμμαζευτεί.
Η συνταγή δοκιμασμένη και εκ των πραγμάτων επιτυχημένη: λέω τόσα πολλά – αδιάφορο αν είναι αληθή ή ψευδή – που στο τέλος όλο και κάτι θα μείνει σε επίπεδο εντυπώσεων. Και τα λέω δε με τέτοια παρρησία, αυθυποβλητική έπαρση και υποκριτικό ταλέντο, ώστε να εξασφαλίσω ότι στα αυτιά των πολλών ακόμη και τα ψεύδη θα μοιάζουν αληθή.
Στο one man show μιντιακό ρεσιτάλ του, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης επεδίωξε και εν πολλοίς πέτυχε, στα μάτια των… εύπιστων, να θολώσει με διάφορα φιλότιμα τρικ τα νερά και όπως πάντα να πει ακριβώς αυτά που ήθελαν να ακούσουν οι ψηφοφόροι του(ς).
Στον απόηχο αυτού του ρεσιτάλ, ο πρωθυπουργός ήταν έτοιμος να αναφωνήσει για άλλη μία φορά «Καλά πήγε (και) αυτό». Αμ δε. Αυτή τη φορά δεν πήγε καθόλου καλά. Και στην προκειμένη περίπτωση το αντιλαμβάνονται πια και οι φανατικοί οπαδοί του «φαινομένου» Άδωνι. Η οδηγία από Μαξίμου ήταν να μπει στον πάγο και να ακυρωθούν όλες οι προγραμματισμένες τηλεοπτικές εμφανίσεις του για το ΠΣΚ.
Όταν μιλάς ακατάπαυστα, ακόμα και η άνεση στη χρήση της γλώσσας δεν σε προστατεύει από ανοησίες, ενίοτε και από τοποθετήσεις με το ανατριχιαστικό περιεχόμενο του «αν ο υπουργός έλεγε ότι δεν υπάρχει ασφάλεια στα τρένα, δεν θα έμπαινε ο κόσμος στα τρένα».
Κι όμως, αυτή η εμετική δήλωση δεν έπαιξε σε κανένα συστημικό μέσο (κατά τα άλλα κάποιους ενόχλησε ο Λιάγκας και ο Κανάκης…). Με τι μούτρα να προβάλλεις μια είδηση του στιλ «τα ξέραμε, αλλά αν τα λέγαμε θα χάναμε πελάτες», από υπουργό μιας κυβέρνησης που σε… στηρίζει;
Ο κ. Γεωργιάδης, ένας γνήσιος overachiever, ως ενσάρκωση του καιροσκοπισμού, κατάφερε να κοροϊδέψει πολλούς για πολύ καιρό. Το ότι «κοροϊδεύει» και όσους πενθούν 57 ανθρώπους για το χαμό των οποίων είναι υπόλογη (βασικά) η παράταξή του, σε μια κανονική χώρα θα ισοδυναμούσε τουλάχιστον με το τέλος της πολιτικής καριέρας του.