«Ο Τσίπρας πήγε για ράμματα μετά τις εκλογές»: Κι όμως, η Νεφέλη Μεγκ είναι αθώα

Αλήθεια, τι περιμένατε να γίνει;

«…και φήμες λένε ότι ο Αλέξης, που του πήρε παρά πολλή ώρα να εμφανιστεί στην Κουμουνδούρου- και ως γνωστόν, μάλλον πέρασε από τον Ευαγγελισμό, λέω εγώ τώρα, για ράμματα! Δεν άντεξε».

Κι ολ’ αυτά, σε ένα podcast που τιτλοφορείται «Πρόεδρε, βάλε όπισθεν» (σε αντιπαραβολή, δηλαδή, με το «Πρόεδρε, έλα με φόρα» της Τσαπανίδου, με την όπισθεν να υπονοεί πως «τον έφαγε» ο πρόεδρος- ευφυές, αν μη τι άλλο, αν βρίσκεσαι σ’ εκατονταετή πόλεμο με την φαιά ουσία).

Ο υπότιτλος, δε, ακόμα καλύτερος: «Τι δείχνει η διαχείριση της ήττας από τον Αλέξη; Τι συμπεράσματα μας άφησε αυτή η τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων; Μήπως ήρθε η ώρα να χαμηλώσουμε τους τόνους και να αποβάλλουμε την τοξικότητα;»- γιατί, ως γνωστόν, ατάκες περί ραμμάτων δεν θρέφουν την τοξικότητα, αλλά προάγουν τον πολιτισμό και τον ευγενή διάλογο.

Νεφέλης Μεγκ το ανάγνωσμα, λοιπόν: η γνωστή- και μην αρχίσετε τις υποκριτικές μικρότητες περί του «Ποια είναι αυτή;» κτλ, μια χαρά την ξέρετε- YouTuber στο τελευταίο της χρονικά podcast αποφάσισε, με όλη τη σοφία που έχει αποκομίσει κανείς στα 25 του χρόνια, να σχολιάσει το εκλογικό αποτέλεσμα και προέβη σε εμβριθή ανάλυση: ο Μητσοτάκης έσκισε τον π@το του Τσίπρα- ή, αλλιώς, «Έλα Τάκη, Γιώργος από Επτάλοφο- Άντε γεια!».

Αυθωρεί, ένα τεράστιο μέρος των ΜΜΕ και, εννοείται, οι χρήστες των social media έπεσαν να την φάνε (παραβλέποντας το γεγονός πως όταν έπαιρνε συνέντευξη στον Μητσοτάκη ήταν οι ίδιοι που έλεγαν ότι δεν τρώγεται με τίποτα…), συλλέγοντας μανιωδώς όστρακα στην προσπάθεια να γράψουν επάνω «Νεφέλη Μεγκ» για να την στείλουν στην εξορία.

Μάλιστα, το βρήκαμε: η Χ YouTuber φταίει που είπε ό,τι είπε. Αποκλειστικά και μόνο αυτή. Η κοινωνία- και, κατ’ επέκταση, εμείς- είμαστε τόσο αθώοι που αν μας έβλεπε ο Πόντιος Πιλάτος θα ένιπτε τα χέρια του μέχρι να πει κανείς «Σταύρωση» (συμβολικό το «σταύρωση», μιας και το να «σταυρώνουμε» τον οποιονδήποτε έχει εξελιχθεί την τελευταία δεκαετία σε πανανθρώπινο χόμπι).

Εν αρχή ην… ο ΣΥΡΙΖΑ και οι υποστηρικτές του: το γεγονός πως οι πρώτοι που έσπευσαν να την στείλουν στο λεκτικό απόσπασμα ήταν οι «οπαδοί» της Προοδευτικής Συμμαχίας, είναι προφανές. Άλλωστε, αφορμή έψαχναν για να της την «πέσουν» από τότε που έκατσε απέναντι από τον πρωθυπουργό για τη διαβόητη, πια, συνέντευξη που ήθελε να μας αποδείξει πως οι θείοι δεν κάθονται απλά με τη νεολαία, αλλά ακούν και τη νεολαία (και δεν αναφερόμαστε απαραιτήτως στο σκάνδαλο των υποκλοπών).

Όταν όμως σύντροφοι με την στάση σας έχετε υιοθετήσει, τρόπον τινά, το «Μητσοτάκη γ@$μιεσαι» και χασκογελούσατε κάθε φορά που το ακούγατε (κάτι που, εκ του αποτελέσματος, το πλήρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στις κάλπες), δεν είστε ακριβώς η επιτομή του άμωμου που δικαιούται να κουνάει το δάχτυλο στην όποια Νεφέλη Μεγκ. Μήπως, επομένως, ν’ αφήναμε λιγάκι στην άκρη την αναμάρτητη πέτρα αντί να την πετάξουμε και να κοιτάξουμε μισό κλικ πιο βαθιά;

Όπως έχουμε πει πολλάκις (γεια σου Παύλο), ένα από τα ριζικότερα προβλήματα της χώρας- μα και σύσσωμου του δυτικού κόσμου, όπου και «ανθίζουν», παράγοντας μαύρα λουλούδια, τα social media- είναι η πλήρης ποδοσφαιροποίηση των πάντων.

Η μετριοπάθεια και η ηρεμία έχουν σταλεί προ πολλού στο διάολο και τη θέση τους έχουν πάρει οι άναρθρες κραυγές, τα χτυπήματα στο στήθος, η επίκριση και, στη χειρότερη έκφανση της καφρίλας, οι επιθέσεις του ενός στον άλλον.

Μια ματιά στο τι συνέβη αμέσως μετά τις εκλογές, αρκεί: οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας ξεσάλωσαν στο twitter και στα λοιπά SM, κάνοντας λόγο για π$#τσα που έπεσε βαριά στην αξιωματική αντιπολίτευση, για το αν πατώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, για το πού χάθηκε η Πόπη, για το ότι τέτοιου είδους γ@μησι ήθελαν οι αριστεροί και ούτω καθεξής.

Αν κάποιος Homo Erectus ερχόταν στο σήμερα θα αισθανόταν σαν στο σπίτι του, μιας και ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει στην συμπεριφορά μας από τότε που μεσουρανούσε ο ίδιος στην Αφρική και την Κίνα πριν 2 εκατομμύρια χρόνια.

Οι εκλογές μοιάζουν να μη γίνονται για το κοινότοπο «καλό αυτού του τόπου», αλλά για να πανηγυρίσουν σαν πρωτόγονοι μερικοί και να τα δείξουν στους απέναντι. Λες κι άμα «ταπώσεις» έναν Συριζαίο ή έναν Πασόκο ή έναν Νεοδημοκράτη στο Facebook, θα πέσει η ανεργία στους νέους από το 103% που βρίσκεται τώρα ή θα πάει το γάλα στο μισό ευρώ και το ψωμί στα 10 λεπτά.

Το πρώτιστο μέλημα μιας (σημαντικής, δυστυχώς) μειονότητας δεν είναι το ότι σε λίγο το μηνιαίο ενοίκιο δε θα μετριέται σε ευρώ αλλά σε νεφρά («Ενοικιάζεται γκαρσονιέρα στο Παγκράτι, 47 τ.μ., ευάερη καθώς δεν έχει παράθυρα και ευήλια μιας και της λείπει η σκεπή, τιμή: δύο υγιή νεφρά μπροστά κι ένα για εγγύηση»), αλλά το ότι η ΝΔ κέρδισε τις εκλογές και οι Συριζαίοι κρύφτηκαν σαν τα ποντίκια στις τρύπες τους. Ένα 2015 από την αντίστροφη, δηλαδή, τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κερδίσει δύο φορές σερί τις εκλογές και έβαζαν ειρωνικά Silver Alert για τους ψηφοφόρους της Δεξιάς, ξεχνώντας πως στο μεσοδιάστημα είχαμε φορτωθεί ένα ωραιότατο προγραμματάκι που στοίχιζε στη χώρα 27 φορές την περιουσία του Έλον Μασκ.

Η εποχή των ακραίων συναισθημάτων λόγω της live «αναπαράστασής» τους στα social επιτάσσει πως υπάρχει μονάχα η απόλυτη χαρά ή μια ερεβώδης θλίψη. Ή μια καινοφανής αποθέωση για κάποιον ή η κεφαλή του επί πίνακι ΤΩΡΑ. Άσπρο ή μαύρο, με το γκρι και τα υπόλοιπα χρώματα να έχουν πάει για… ράμματα.

Η άνοδος του πάσης φύσεως (αθλητικού, πολιτικού και ούτω καθεξής) «φονταμενταλισμού» είναι τρομακτική, με την επιθετικότητα να εμφωλεύει στα σωθικά του καθενός και να περιμένει απλά ένα νεύμα για να βγει στην επιφάνεια και να σκορπίσει τον τρόμο.

Επομένως, ναι: η Νεφέλη Μεγκ θα έπρεπε- ιδίως από την στιγμή που γνώριζε και η ίδια πως «κατηγορείται» για άκρατο νεοδημοκρατισμό- να είναι πιο προσεκτική στις τοποθετήσεις της για τους πολιτικούς αρχηγούς και να μη χρησιμοποιεί εκφράσεις πεζοδρομίου. Ας μην έφτανε στις εκφράσεις των σαλονιών, αλλά και αυτές του χολ μια χαρά είναι για το podcast της.

Αντιστοίχως, όμως, θα έπρεπε ν’ αναλογιστούμε στο γιατί φτάσαμε στο σημείο ένα 25χρονο παιδί να εκφράζεται λες και είναι μέλος θύρας φανατικών σ’ ελληνικό γήπεδο που σχολιάζει τη μητέρα του αντίπαλου προπονητή (η οποία, ως γνωστόν, πάντα πληρώνεται για να κάνει έρωτα).

Ο τυφλός φανατισμός- που, προφανώς, είναι η χειρότερη μορφή του διαυγούς φανατισμού…- οδηγεί σε καταστάσεις που είναι δυσάρεστες ου μην κι επικίνδυνες και καλό θα ήταν να συνθλίψουμε το ιοβόλο κεφάλι του.

Ένα κορίτσι 25 ετών που παρασύρθηκε από το γενικό ρεύμα και υπέπεσε σ’ ένα (σοβαρό, το δεχόμαστε) ατόπημα δεν είναι το πρόβλημα.

Η Νεφέλη Μεγκ δεν είναι το πρόβλημα.

Αν δεν πιστεύετε εμάς, κοιτάξτε τον καθρέφτη.

Κάτι μας λέει πως το είδωλο που σχηματίζεται εκεί μέσα ξέρει.