Η επανένωση των «Απαράδεκτων» ήταν μια προσμονή που αν μπορούσε να μετρηθεί δημοσκοπικά θα είχε τα χαρακτηριστικά της λαϊκής απαίτησης από το 1992 έως το 2004. Σε αυτά τα 12 χρόνια, όσο ήταν δηλαδή εν ζωή και οι τέσσερις – ο Βλάσσης Μπονάτσος εγκατέλειψε τα εγκόσμια το ‘04 – μετά το τέλος της σειράς, το πιστό κοινό της είχε μία ακαταμάχητη τηλεοπτική επιθυμία. Να ξαναδεί σε μια επανεμφάνιση τους τέσσερις, είτε αυτό θα ήταν ένα ξέμπαργκο επετειακό επεισόδιο, είτε μια κοινή συνέντευξη, είτε οτιδήποτε θα του επέτρεπε να εισπνεύσει αέρα «Απαράδεκτων». Δεν μιλάμε για ένα νέο κύκλο επεισοδίων, σε ένα υποτιθέμενο τέτοιο η πρεμιέρα θα είχε την τηλεθέαση του τελικού του Ευρωμπάσκετ ’87.
Αυτή η επανένωση δεν έγινε ποτέ. Με εξαίρεση ένα επεισόδιο του «Άλλα Κόλπα», εκπομπή που παρουσίαζε ο Βλάσης Μπονάτσος τη διετία 1994-95. Βρέθηκαν τότε για λίγη ώρα όλοι μαζί στο πλατό, αλλά δεν «έγραψαν», κανείς δεν το θυμάται, υπήρξε μια προχειρότητα που κατέστησε το reunion ως μη γενόμενο.
Κι όμως. Τριανταδύο χρόνια μετά το τέλος της θρυλικής σειράς και ενώ ποτέ τα τελευταία 30 δεν έχει συμβεί κάτι ανάλογο, οι τρεις από τους τέσσερις βρέθηκαν ξανά μαζί για κοινό σκοπό. Και ο λόγος που το έκαναν ξενίζει. Πρέπει να είναι η πρώτη φορά στα χρονικά που ένας πολιτικός αβαντάρεται κάτα τέτοιο τρόπο από μια παρέα καλλιτεχνών. Η Δήμητρα Παπαδοπούλου, ο Σπύρος Παπαδόπουλος και ο Γιάννης Μπέζος, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να διαφημίσουν την υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.
Η πρόταση δεν βγάζει και τόσο νόημα. Ναι, οι «Απαράδεκτοι» δεν βρήκαν ούτε ένα λόγο να ενωθούν 30 χρόνια – να στείλουν ένα κοινωνικό μήνυμα, να επικοινωνήσουν μια ιδέα αξιακού χαρακτήρα βρε αδερφέ – αλλά το έκαναν για χάρη μιας πολιτικού που ήταν μέλος κυβερνήσεων πριν και όταν πτώχευσε η χώρα.
Μέσα στην ταχύτητα και την πίεση της εκλογικής εκστρατείας ένιωσα ευλογημένη που βρέθηκα ένα βράδυ, σε αυτό το τραπέζι με τέτοιο ειδικό βάρος τέχνης και ταλέντου. Σταμάτη, Γιάννη, Σπύρο, και φυσικά Δημητράκι μου, σας ευχαριστώ για τα ωραία λόγια σας, για την κριτική σας ματιά,… pic.twitter.com/2HCVpqTI2q
— Anna Diamantopoulou (@adiamantopoulou) September 29, 2024
Βεβαίως αυτό δεν θα έπρεπε να είναι εξ ορισμού καταδικαστικό για την υποψηφιότητά της. Η Άννα Διαμαντοπούλου δεν είναι η τυπική πολιτικός του κομματικού σωλήνα. Έχει ταξιδέψει τόσο, έχει συνεργαστεί με τόσους φορείς ανά τον κόσμο που είναι πιθανό η επιστροφή της στην πολιτική να κομίζει ανοιχτούς ορίζοντες και ανανεωμένες ιδέες.
Απότοκα καινοτόμου σκέψης ήταν και η απόπειρα εισαγωγής διαδραστικών πινάκων, ψηφιακού σχολείου και ψηφιακού φροντιστηρίου από το 2011 κιόλας, ως Υπουργός Παιδείας. Γενικώς, φουμάρει ένα διαφορετικό καπνό πολιτικής κουλτούρας, όντως «δεν χρησιμοποιεί ξύλινη γλώσσα», όπως μας ενημερώνει ο Σπύρος. Επιπλέον, ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται για τους συνυποψήφιούς της είναι υποδειγματικός. Δεν έχει απολύτως τίποτα το λαϊκίστικο και η όποια κριτική είναι καθαρά πολιτικού περιεχομένου. Μάλιστα, σε συνέντευξη της στις 10/09 στο “Πρώτο Θέμα”, όταν ρωτήθηκε για τον Παύλο Γερουλάνο δεν είπε το παραμικρό εναντίον του, αρκούμενη αποκλειστικά σε θετικά σχόλια. Ασφαλώς όχι ότι πιο σύνηθες στην Ελλάδα.
Ατυχώς όμως φρόντισαν να λαϊκίσουν ο Ηλίας Ψινάκης και η Δημήτρα Παπαδοπούλου για λογαριασμό της. Η Διαμαντοπούλου εμφανίστηκε για να αναδείξει την υποψηφιότητά της και στην εκπομπή του πρώτου «στο Γηροκομείο», που προβάλλεται στο κανάλι του στο Youtube. Σε ένα από τα βίντεο που επιλέχθηκε να κοπούν για να προβληθεί η συνέντευξη, συζητούν Ψινάκης και Παπαδοπούλου (η Διαμαντοπούλου είναι απούσα) και παίζουν καθαρά με όρους αθέμιτου ανταγωνισμού. Ο πρώτος χαρακτηρίζει ειρωνικά «εμπνευσμένο ηγέτη» τον Νίκο Ανδρουλάκη και η δεύτερη κατηγορεί για «ακράτεια» τον Χάρη Δούκα, λέγοντας ότι μετά το Δήμο Αθήνας και το ΠΑΣΟΚ θα στοχεύσει το προξενείο και τελικά το να γίνει αρχιμανδρίτης.
Και θα ήταν πιο fair αυτός ο… αθέμιτος ανταγωνισμός αν στην Άννα Διαμαντοπούλου γινόταν από τους «Απαραδέκτους» ή τον Ψινάκη κάποιες άβολες ερωτήσεις. Μπορεί να μην είναι η τυπική, ξύλινη και παρωχημένη πολιτικός του κομματικού σωλήνα, αλλά προέρχεται από τον κομματικό σωλήνα, έχοντας διοριστεί (όχι εκλεγεί) νομάρχης Κοζάνης στα 26 της. Άλλη μία ερώτηση θα μπορούσε να αφορά το αν υπήρχε διαφθορά και κατασπατάληση δημόσιων πόρων στο ΠΑΣΟΚ όταν εκείνη πρωταγωνιστούσε και αν ναι τι έκανε για αυτό. Και μια τρίτη φυσικά για το πανθομολογούμενο «φλερτ» της με τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη πριν από τις εκλογές του 2019. Είναι όντως μια πολιτικός που με ατζέντα νεοφιλελεύθερη, όπως κατηγορείται, διεκδικεί την προεδρία του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κόμματος; Και αν της είχε τότε προταθεί κάποια επιτελική θέση από τον Μητσοτάκη θα παρέμενε τώρα απλώς μια υπουργός της Νέας Δημοκρατίας;
Έτσι, ναι, θα είχε κάποιο νόημα η πρώτη, κοινή εμφάνιση των «Απαράδεκτων» μετά από 30 χρόνια. Διότι η «άνευ όρων» στήριξη τους σε ένα πολιτικό πρόσωπο απλώς επειδή η μία είναι φίλη της και οι άλλοι δύο… φίλοι της φίλης της, μάλλον δυσφήμιση είναι. Ως εξόχως βυσματική.