Αν, λέμε, αν ο Ντόναλντ Τραμπ αποφασίσει να υλοποιήσει αυτά στα οποία έκανε αναφορά πολύ πρόσφατα, θα έχουμε… θέμα. Και ανεξάρτητα από την άποψη που μπορεί να έχει κανείς για τον συγκεκριμένο τύπο, όταν βγαίνει ένας πρόεδρος –και μάλιστα των ΗΠΑ- και κάνει τέτοιες δηλώσεις περί προσάρτησης και στρατιωτικής επέμβασης σε διάφορα σημεία του πλανήτη, τα πράγματα είναι σοβαρά.
Βέβαια, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Τραμπ καταφεύγει σε μεγαλοστομίες. Όλοι θυμόμαστε πριν την πρώτη φορά που εξελέγη τα περί τείχους που θα χώριζε τις Ηνωμένες Πολιτείες με το Μεξικό. Δηλώσεις που αποδείχθηκαν ανεδαφικές και φυσικά δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ.
Τώρα ο άνθρωπος που θα αναλάβει εκ νέου καθήκοντα σε λίγες ημέρες μάλλον δίνει μια κυριολεκτική διάσταση στο «Make America Great Again». Και αυτό διότι έκανε λόγο για «προσάρτηση» ως 51ης πολιτείας του γειτονικού Καναδά μέσω οικονομικής ισχύος. Παράλληλα δεν απέκλεισε στρατιωτική επέμβαση για τον έλεγχο της διώρυγας του Παναμά. Και –τέλος- έβαλε το… κερασάκι στην τούρτα, διεκδικώντας για λογαριασμό της χώρας του την Γροιλανδία!
Η… καψούρα για την Γροιλανδία
Ο… έρωτας των Αμερικανών για το μεγαλύτερο νησί του πλανήτη δεν προέκυψε εσχάτως. Εδώ και περίπου 200 χρόνια το έχουν βάλει στο μάτι. Όμως οι εξελίξεις στην τεχνολογία και τα πλούσια κοιτάσματα ορυκτών που κρύβονται στα έγκατά του και στην θαλάσσια περιοχή που το περιβάλλει έφερε ξανά την Γροιλανδία στο προσκήνιο.
Η πρώτη απόπειρα προσάρτησής της στις Ηνωμένες Πολιτείες χρονολογείται από το πολύ μακρινό 1867. Ήταν η ίδια χρονιά που έγινε η συμφωνία με την Ρωσία για την Αλάσκα υπό τον τότε πρόεδρο Άντριου Τζόνσον. Ένα ντιλ για το οποίο οι Αμερικανοί νιώθουν δικαίως ότι έπιασαν κορόιδα αυτούς που μελλοντικά θα γίνονταν το αντίπαλο δέος. Ένας Θεός ξέρει πώς θα είχαν εξελιχθεί οι δυναμικές εάν η μετέπειτα Σοβιετική Ένωση είχε στην κατοχή της αυτή την περιοχή, μιλώντας καθαρά για το αδιανόητο στρατηγικό πλεονέκτημα που θα είχε αποκτήσει και τη μόνιμη απειλή που θα ένιωθαν οι ΗΠΑ. Αν στην εξίσωση βάλουμε και τα κοιτάσματα ορυκτών καυσίμων που ανακαλύφθηκαν στην πορεία, αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι επρόκειτο περί μιας «αυτοκτονίας»…
Σύμφωνα με όσα έγιναν αργότερα γνωστά, την ίδια περίοδο οι Αμερικανοί είχαν βάλει στο μάτι και την Γροιλανδία. Οι όποιες απόπειρές τους δεν τελεσφόρησαν τότε, αλλά δεν το έβαλαν κάτω. Όπως προκύπτει από δημοσιεύματα, επανήλθαν μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Υπό τις νέες γεωστρατηγικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν, ο Χάρι Τρούμαν προσέφερε στη Δανία ένα ποσό ύψους 100.000.000 δολαρίων για να αποκτήσουν οι ΗΠΑ το νησί. Οι Δανοί ωστόσο την απέρριψαν.
Η σημερινή κατάσταση
Η Γροιλανδία ήταν κάποτε αποικία ουσιαστικά της Δανίας αλλά στο πέρασμα του χρόνου το status της μεταβλήθηκε. Από προτεκτοράτο έγινε πλέον η μεγαλύτερη εξαρτώμενη περιοχή του κόσμου, ενώ από τις 21 Ιουνίου 2009 οι περίπου 56.000 κάτοικοί της απολαμβάνουν υψηλότερο βαθμό αυτονομίας, έχοντας μάλιστα το δικαίωμα να εκμεταλλεύονται τους πλούσιους φυσικούς πόρους της.
Πάντως το 1951 οι ΗΠΑ κατάφεραν να βάλουν το πόδι τους στο νησί. Πώς; Υπογράφοντας μια συμφωνία μέσω της οποίας του επετράπη να δημιουργήσουν μια επί της ουσίας στρατιωτική βάση στη Γροιλανδία. Πέρα όλων των άλλων, εκεί οι Αμερικανοί έχουν εγκαταστήσει και σύστημα ενημέρωσης σε περίπτωση πυραυλικής επίθεσης από την Ανατολή, γεγονός που κάνει ακόμη πιο ξεχωριστή την γεωπολιτική σημασία που έχει για τις ΗΠΑ.
Και -φυσικά- όλο το θέμα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο αν συνυπολογίσουμε την οικονομική προέκτασή του. Ίσως η κυβέρνηση Τραμπ να μην ενδιαφέρεται τόσο πολύ για τις φημισμένες… γαρίδες της περιοχής, αλλά δεν ισχύει το ίδιο με άλλα «καλούδια». Κυρίως βέβαια για τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου αλλά και ουρανίου παρακαλώ. Με τα τελευταία πάντως να παραμένουν ανεκμετάλλευτα εξαιτίας του περιβαλλοντικού αποτυπώματος που ενδέχεται να έχει πιθανή επιχείρηση αξιοποίησής τους.
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια και το γεγονός ότι στην περιοχή υπάρχουν επίσης χρυσός και λιθάνθρακας αλλά και σπάνιες γαίες. Τα «υλικά» του «αύριο» δηλαδή αφού αυτές είναι που χρησιμοποιούνται για τις μπαταρίες των ηλεκτρικών οχημάτων
Το πλάνο του Ντόναλντ Τραμπ
Ωστόσο, όπως και να το κάνουμε, από αυτό το σημείο μέχρι αυτά που λέει πλέον ο Τραμπ υπάρχει χαώδης διαφορά. Ανεβάζοντας τους τόνους στην πραγματικότητα προαναγγέλλει έναν ωμό εκβιασμό στην Δανία.
Υποστηρίζει ότι μόλις αναλάβει τα καθήκοντά του εκ νέου, θα επιβάλει μια σειρά από δασμούς στην ευρωπαϊκή χώρα προκειμένου να την εξαναγκάσει να έρθει σε συμφωνία παραχώρησης της Γροιλανδίας!
Από την πλευρά τους οι Δανοί, αλλά και οι ίδιοι οι Γροιλανδοί είναι ξεκάθαροι. «Δεν είμαστε προς πώληση» τόνισε ο πρωθυπουργός Μούτε Έντεγκε. Στο ίδιος μήκος κύματος και οι δηλώσεις πρώην υπουργού ο οποίος είπε το προφανές. Ότι δηλαδή οι χώρες και οι λαοί δεν αγοράζονται ούτε πωλούνται.
Την πλήρη αντίθεσή τους έχουν εκφράσει οι Δημοκρατικοί, ενώ και ο υπόλοιπος κόσμος δεν δείχνει έτοιμος να μην αντιταχθεί στα τρελά σχέδια του Τραμπ. Ειδικά από την στιγμή που ΗΠΑ και Δανία είναι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, ενώ μιλάμε για κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για την ώρα ανάμεσα στις διάφορες αντιδράσεις ξεχωρίζει αυτή της Γαλλίας. «Προφανώς δεν τίθεται ερώτημα να επιτρέψει η ΕΕ σε άλλες χώρες του κόσμου να επιτεθούν στα κυρίαρχα σύνορά της, όποιες κι αν είναι αυτές… Είμαστε μια ισχυρή ήπειρος» σχολίασε ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ζαν-Νοέλ Μπαρό, τονίζοντας και το προφανές.
Το ρόλο δηλαδή που παίζε σε όλο αυτό το τρελό γαϊτανάκι που έχει στηθεί ο στενός συνεργάτης και προσωπικός φίλος του Ντόναλντ Τραμπ, Έλον Μασκ…