Ο Μητσοτάκης κατάλαβε τι έρχεται...

Η Ιστορία είναι πιθανό να γράψει ότι τα Τέμπη οδήγησαν μια κυβέρνηση στην παραίτηση και στην καταφυγή στις κάλπες πολύ νωρίτερα του αναμενόμενου.

Οποιαδήποτε ομοιότητα του τίτλου με εξελίξεις των τελευταίων ημερών σε γείτονα χώρα είναι εντελώς συμπωματική. Η Ελλάδα άλλωστε έχει αποδείξει ότι όταν πρόκειται για εξουσία η πολιτική κουλτούρα της έχει μείνει παγωμένη θαρρείς στο ’21 και τους εμφύλιους πολέμους των επαναστατημένων Ελλήνων για τα σκήπτρα την επόμενη μέρα. Μετά τους Οθωμανούς, αλλά προτού φύγουν οι Οθωμανοί.

Ο τίτλος δεν είναι ούτε ευσεβής πόθος του site στο οποίο περιηγείστε, μηδέ όμως αποκύημα φαντασίας. Είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας να μπουν στο «ζύγι» οι εξελίξεις μετά τη δημοσιοποίηση του πολυαναμενόμενου από πολλές πλευρές πορίσματος του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου για το δυστύχημα των Τεμπών. Αλλά και μετά τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στον Alpha το απόγευμα της Τετάρτης.

Το παρακάτω σενάριο λαμβάνει ως προϋπόθεση να επιβεβαιωθεί το ρεπορτάζ δημοσιογραφικών πηγών που είδαν το φως της δημοσιότητας σχετικά με το περιεχόμενο του πορίσματος του ΕΜΠ. Αν και εμμέσως πλην σαφώς το προανήγγειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενώπιον στον Αντώνη Σρόιτερ. Ότι δηλαδή η διαρροή των ελαίων σιλικόνης από τους μετασχηματιστές του επιβατικού συρμού δεν ήταν δυνατό να προκαλέσει τέτοιου μεγέθους έκρηξη κατά τη σύγκρουση των δυο τρένων στα Τέμπη, όπως υποστηρίχθηκε από κρατικούς φορείς. Κι έτσι δια της ατόπου απαγωγής πρακτικά στοιχειοθετείται η ύπαρξη παράνομου, εύφλεκτου φορτίου.

Η ασυμφωνία στις πραγματογνωμοσύνες της πολιτείας και των ειδικών που έχουν προσλάβει οι οικογένειες των θυμάτων ήταν και ο λόγος που επιστρατεύτηκε η «διαιτησία» του ΕΜΠ.

Έστω λοιπόν ότι αποκλείεται η εκδοχή να έχει προκληθεί από το γνωστό φορτίο των δύο τρένων η λεγόμενη πυρόσφαιρα. Αρκεί για να νιώσει άνετα η κυβέρνηση το ότι δεν θα γίνεται ευθέως αναφορά στο φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας; Η απάντηση είναι βεβαίως αρνητική. Οι αντιδράσεις για τα αναπάντητα ερωτήματα που προκύπτουν από τις περίεργες «συμπτώσεις», τα λάθη και τις παραλείψεις θα φουντώσουν επιπλέον. Αν και η αλήθεια είναι ότι έχουν ήδη φουντώσει, αν ρίξει κανείς μια ματιά στα social media, μετά τα «περιμένω κι εγώ να μάθω την αλήθεια» του πρωθυπουργού στη συνέντευξή του.

Το μπάζωμα που θα απέτρεπε εξ ορισμού την ανίχνευση κάποιας χημικής ουσίας στο χώρο, η παράλειψη των ιατροδικαστών να ζητήσουν τοξικολογικές εξετάσεις στα θύματα (και η παραπομπή στο αρχείο της σχετικής δικαστικής έρευνας) και το χαμένο βιντεοληπτικό υλικό από τη φόρτωση της εμπορικής αμαξοστοιχίας είναι ζητήματα με τα οποία πλέον ο μέσος Έλληνας είναι απολύτως εξοικειωμένος.

Με τις τοξικολογικές εξετάσεις θα είχε αναδειχθεί πόσοι και ποιοι άτυχοι επιβάτες κάηκαν ζωντανοί, εγκλωβισμένοι στα συντρίμμια των τρένων και έχοντας εισπνεύσει αέρια από τη φωτιά και ποιοι λόγω της σφοδρής σύγκρουσης.

Αν σε αυτά προστεθεί η παραποίηση του ηχητικού στις συνομιλίες των οδηγών, η αινιγματική καθυστέρηση της δικαιοσύνης στη συλλογή των όποιων διαθέσιμων στοιχείων και το μπαλάκι ευθυνών για την αλλοίωση των συνθηκών του εγκλήματος, συμπληρώνεται ένα μίγμα που είναι ήδη πύρινο, αλλά μπορεί να γίνει εκρηκτικό. Και μάλλον η κυβέρνηση θα χρειαστεί γερό στομάχι για να διαχειριστεί πολιτικά τα γεγονότα που προβλέπεται να λάβουν χώρα στις 28 Φεβρουαρίου.

Θα είναι η μέρα που θα συμπληρώνονται δύο χρόνια από το δυστύχημα και πιθανότατα η χώρα θα παραλύσει με επανάληψη των συλλαλητηρίων της 26ης Ιανουαρίου, ακόμα μεγαλύτερης έντασης (και πιθανότατα αγανάκτησης).

Οι γονείς των θυμάτων έχουν ήδη προαναγγείλει το νέο κάλεσμά τους, ενώ υπάρχουν προετοιμασίες για παμφοιτητικό συλλαλητήριο και σκέψεις για πανελλαδική απεργία.  Εκείνη την Παρασκευή δεν αποκλείεται η πίεση στην κυβέρνηση να περάσει σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Και να κορυφωθεί τις επόμενες μέρες με καταλήψεις στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας (ήδη κάποια έστειλαν τα πρώτα μηνύματα και εξετάζουν την πιθανότητα κλιμάκωσης από το Μάρτιο).

Οι συγκεντρώσεις της περασμένης Κυριακής είχαν ένα πρωτόγνωρα υπερκομματικό χαρακτήρα. Με την στεντόρεια απαίτηση για διαφάνεια, απονομή ευθυνών και δικαιοσύνη φάνηκε ότι η δυναμική τέτοιου είδους κινητοποιήσεων είναι πολύ μεγάλη, ως αποτέλεσμα μιας αλλόκοτα αδιαμεσολάβητης γείωσης του κόσμου με τους γονείς των θυμάτων.

Κανένα αντιπολιτευτικό πολιτικό ρεύμα δεν έχει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει ένα μαζικό κίνημα αντίδρασης και να απαιτήσει εκλογές. Τουλάχιστον να το κάνει με αξιώσεις, προσβλέποντας σε κάποια οφέλη – οι «ηγέτες» της συντριπτικής πλειονότητας όσων βγήκαν στους δρόμους είναι οι γονείς και μόνο αυτοί. Θα μπορούσε ενδεχομένως μια ενωμένη Κεντροαριστερά, αλλά και αυτή καμένο χαρτί θα είναι αν τα πλήθη που απαιτούν αποκάλυψη και όχι συγκάλυψη εντοπίσουν ότι τα στελέχη της… μύρισαν αίμα και υποκύπτουν στον πειρασμό της εκλογικής τυμβωρυχίας.

Ωστόσο, εδώ έχουμε να κάνουμε πιθανότατα με μία από τις σπάνιες στην ιστορία ενός έθνους περιπτώσεις που η κοινωνική αντίδραση είναι τόσο συμπαγής ώστε να μπορεί από μόνη της να επιφέρει δραματικές πολιτικές εξελίξεις. Διότι είναι διαφορετικό να σου καταλογίζουν διαφθορά επειδή παρακολουθούσες πολιτικούς αντιπάλους με το να είσαι υπόλογος συγκάλυψης μια αδιανόητης τραγωδίας που έχει σημαδέψει τη χώρα. Το επόμενο συλλαλητήριο προβλέπεται να είναι πρωτοφανές σε όγκο και παλμό, κομίζοντας απ’ τα βάθη της ψυχής του ένα κοσμογονικό για τη χώρα μήνυμα: «ως εδώ με τη διαφθορά».

Ο πρωθυπουργός είπε το βράδυ της Τετάρτης ότι δεν σκοπεύει να παραιτηθεί, αλλά η γλώσσα σώματός του και η εξόφθαλμη έλλειψη αποφασιστικότητας σε όσα έλεγε δεν έπειθε ότι μοιάζει έτοιμος να διαχειριστεί όλο αυτό το βάρος. Ούτε καν αν θέλει να το κάνει σε περίπτωση που αυτό γίνει αφόρητο.

Το σενάριο να λάβουν οι εξελίξεις μορφή χιονοστιβάδας από την αντίδραση της κοινωνίας και μόνο, με εφαλτήριο την 28η Φεβρουαρίου, θα είναι ολότελα υπαρκτό, αν η κυβέρνηση δεν βρει ένα πειστικό αφήγημα για την πλημμελέστατη διαχείριση της έρευνας για το δυστύχημα και τη σπουδή να γίνουν όλα πρόχειρα, γρήγορα και ενδεχομένως – όπως της καταλογίζουν – σκόπιμα.

Και επειδή τέτοιο δεν διαφαίνεται ότι μπορεί να επινοηθεί αφού θα μοιάζει καθαρά με plan B απελπισίας, η Ιστορία είναι πιθανό να γράψει ότι τα Τέμπη οδήγησαν μια κυβέρνηση στην παραίτηση και στην καταφυγή στις κάλπες πολύ νωρίτερα του αναμενόμενου.