Αν δεν έχεις ακούσει το Polo του Light, στο λέμε εξ αρχής: Είναι τόσο άσχημο όσο σου έχουν πει. Με βαθιά τοξικό λόγο εναντίον των ατόμων με αναπηρίες, έκφανση μιας αρρωστημένης κουλτούρας χλεύης και εκμετάλλευσης του αδύναμου, του macho man που κάνει ό,τι γουστάρει γιατί αυτός είναι το boss, έχει τα money και το fame. Και αυτό από μόνο του θα έπρεπε να είναι αρκετό για να ειπωθεί όλη η ιστορία. Γιατί η τέχνη ένα και μόνο όριο έχει: Να μην τα βάζει με αυτόν που δεν έχει δύναμη, με αυτόν που είναι στο περιθώριο. Που δεν μπορούν να σου απαντήσουν στα ίσα, που η κοινωνία θα προτιμούσε να κρύβει γιατί της χαλάνε τη μόστρα και την καλοπέραση – τρομάρα της.
Μάλλον η βασική συζήτηση που πρέπει να γίνει είναι πώς φτάσαμε στο σημείο αυτό να γίνεται τέχνη. Πώς πέρασε δηλαδή από το αισθητικό, αξιακό και ποιοτικό τσεκ αρκετών ανθρώπων, που δούλεψαν για να βγει ένα άλμπουμ και αφού ζύγισαν όλα τα δεδομένα κατέληξαν στο «ναι ρε μπρο, αυτό ας το βγάλουμε, γ@μ@ει». Είχαν δηλαδή την πεποίθηση πως πρόκειται για κάτι όχι μόνο κοινοποιήσιμο σε ευρύ κοινό, αλλά ότι θα αρέσει μάλιστα και τόσο ώστε να μην κάνει κακό στην καριέρα του Light. Γιατί; Μια πρώτη απάντηση, είναι πως αυτός και οι όμοιοί του στην τραπ το έκαναν πολλάκις στο παρελθόν, σε άλλο πλαίσιο, με παρόμοια λόγια, και δεν άνοιξε μύτη. Και επειδή, εν κατακλείδι, τα εκατομμύρια views, shares και downloads που έχουν τα τραγούδια αυτού του είδους στo YouTube, στο Spotify και στα άλλα social media δείχνουν πως αυτά που γράφονται, ο τρόπος που σχολιάζουν την κοινωνική πραγματικότητα μουσικά και λεκτικά, έχει μεγάλη απήχηση.
Ας επαναλάβουμε κάτι το ουσιώδες: Ουδείς υποχρεώνει κανέναν να του αρέσει κάτι, ή έστω να το ακούσει. Όμως εδώ μιλάμε για κάτι που υπερβαίνει το αναφαίρετο δικαίωμα στην καλλιτεχνική έκφραση. Είναι βαθύ μίσος προς τον αδύναμο, είναι τοξικότητα. Είναι κάτι που φτάνει σε αυτιά παιδιών που μόλις διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους, τις αξίες και τα πιστεύω τους. Όταν κάτι κανονικοποιείται, τότε αυξάνονται οι πιθανότητες να «περάσει» ως βίωμα και στάση ζωής. Πώς το είπε ο Light; «Δεν κατάλαβα ότι αυτό που έγραψα είναι προσβλητικό»…
Δες αυτό το βίντεο, λίγο πριν αρχίσει ο χαμός. Δεν μας φαίνεται για τύπο που δεν κατανοεί τι έγραψε…
@mosiassss
Μην κάνουμε πάντως το λάθος να μπούμε σε μια λογική «μα τι το ωραίο βρίσκουν σε αυτό τα παιδιά μας». Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα κάποιου είδους «χάσμα γενεών». Ναι, η τραπ δεν είναι μουσική που απευθύνεται στους άνω των 20-25 ετών, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, όμως η αρρωστημένη νοοτροπία «πατάω τον αδύναμο» δεν έχει ηλικία, ίσα ίσα από μεγαλύτερους εκπορεύεται και σαν ηχώ καταλήγει σε στίχους όπως οι επίμαχοι του Light. Από κάπου τα μάθανε δηλαδή, δεν γεννήθηκαν με αυτά τα πιστεύω.
Σε τελική ανάλυση, είναι μεγάλο ζήτημα το πώς ένας καλλιτέχνης που έχει τη δυνατότητα να περάσει μηνύματα σε τόσους πολλούς ανθρώπους, καταλήγει να κάνει κάτι που πρωτίστως είναι ανήθικο. Να μην αξιοποιεί τη δύναμη του για καλό. Και είναι ένα μεγάλο κρίμα που με αυτήν του την κίνηση πήρε κι άλλους στο λαιμό του. Ναι για τον Λεξ μιλάμε, που συνεργάζεται μαζί του, σε άλλο τραγούδι, στο άλμπουμ που περιέχεται το Polo.