Ένα υπέροχο ελληνικό νησί, μια φορά να πας εκεί αρκεί για να σε κάνει δικό του για πάντα. Φημισμένο παγκοσμίως για την μακροβιότητα των κατοίκων του, για τον χαλαρό τρόπο ζωής. Μήπως όμως οι απ’ έξω έχουμε μια εξιδανικευμένη εικόνα της Ικαρίας, παρασυρμένοι από το «ζεν», τα πανηγύρια και το απαράμιλλο φυσικό κάλλος; Και δεν βλέπουμε παρά μόνο μέρος της πραγματικής εικόνας που κάθε άλλο παρά «παραδεισένια» είναι;
Στο νησί του βορείου Αιγαίου υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα με τα σκουπίδια. Με το πού αυτά καταλήγουν, πιο σωστά. Κάτι που ανέδειξε ως ζήτημα, ρεπορτάζ της εκπομπής του ΣΚΑΪ «Όπου υπάρχει Ελλάδα». Τα σκουπίδια σχηματίζουν κυριολεκτικά βουνά και τα συνεργεία παλεύουν για να βρουν το χώμα που απαιτείται για την ταφή τους, σχηματίζοντας απανωτά νέα «στρώματα».
Το θέμα δημιουργείται κατά βάση επειδή στην Ικαρία δεν υπάρχει ΧΥΤΑ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων), αλλά αντίθετα, δύο – υπερκορεσμένοι- ΧΑΔΑ (Χώροι Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμάτων) στις θέσεις Αγκαθωπός Ευδήλου και Αργιουλάκι Ραχών. Είναι μια διαδικασία παράνομη. Το ξέρουν όλοι, το παραδέχονται ανοιχτά. Με ατάκες όπως «είμαστε σε αδιέξοδο» και «συντελείται ένα έγκλημα», οι τοπικοί αξιωματούχοι εκφράζουν την αγωνία τους, το φόβο τους. Και τρώνε πρόστιμα από το υπουργείο τα οποία μετά τρέχουν να σβήσουν στα δικαστήρια, Ελλάς το σουρεαλιστικό μεγαλείο σου…
Αλλά πραγματικά, πώς να γίνει αλλιώς; Δεν υπάρχει καμία εναλλακτική αυτή τη στιγμή, με τα τρέχοντα δεδομένα, μόνο ίσως η μεταφορά μέρους των σκουπιδιών σε γειτονικά νησιά που διαθέτουν τις απαραίτητες εγκαταστάσεις, αν και αυτό δεν είναι ακριβώς λύση, απλά μετάθεση προβλήματος. Η καύση σκουπιδιών, που γινόταν παλιά στο νησί, απορρίπτεται πια συλλήβδην από τους ειδικούς ως ακόμα πιο επιβαρυντική για το περιβάλλον, χώρια ότι τότε αφορούσε πολύ πιο μικρές ποσότητες.
Αυτή η κατάσταση προφανώς και δεν είναι βιώσιμη ούτε διαχειρίσιμη σε βάθος χρόνου. Πρέπει να βρεθεί λύση το συντομότερο δυνατό, καθώς μιλάμε για μια υγειονομική βόμβα, αλλά και για 2 χώρους που είναι πολύ επικίνδυνοι ως «λίπασμα» για την πρόκληση πυρκαγιών (από αυτανάφλεξη), ειδικά τώρα το καλοκαίρι. Οι ντόπιοι δεινοπαθούν καθημερινά και προσπαθούν με τη ψυχή στο στόμα να βρίσκουν λύσεις, θάβοντας τα σκουπίδια κάτω από το χώμα πριν διασκορπιστούν στις γύρω περιοχές. Είναι μια ιστορία με δυνητικά καταστροφικές συνέπειες για το περιβάλλον, την υγεία, τον τουρισμό.
Αν φτιαχνόταν ένας ΧΥΤΑ στο νησί, τότε το πρόβλημα θα λυνόταν ριζικά και για πολλές δεκαετίες. Όμως τα χρήματα που απαιτούνται για ένα ολοκληρωμένο τέτοιο σύστημα, στα 13 εκατ. ευρώ υπολογίζονται, δεν έχουν ακόμα βρεθεί ως κρατικό κονδύλιο και ούτε φαίνεται πως υπάρχει τέτοια προοπτική στον άμεσο ορίζοντα. Άρα και ελλείψει εναλλακτικών, οι ντόπιοι στην Ικαρία βάζουν μπροστά το φιλότιμο και τον προσωπικό τους κόπο για να σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται. Περιμένοντας και ελπίζοντας…