Τα πάντα γύρω μας «τρέχουν» με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Σε όλα τα επίπεδα. Ή προσαρμόζεται ή μένεις πίσω και υφίστασαι τις συνέπειες. Όσο κυνικό κι αν ακούγεται, η Ιστορία σε διακρατικό σκέλος δεν γράφεται με ευχολόγια και τραγουδώντας “Give peace a chance”. Κάνουμε άραγε ως χώρα όλα όσα πρέπει για να είμαστε θωρακισμένοι σε αυτό το νέο πλαίσιο που έχει αρχίσει σαφώς να διαμορφώνεται; Δύσκολο κανείς να είναι αισιόδοξος ή να νιώθει ήρεμος και ασφαλής όταν βάζει τα δεδομένα κάτω…
Θα το πούμε εξ αρχής, δίχως περιστροφές: Τη στιγμή που εμείς επενδύσαμε, αντί μεγάλο οικονομικού κόστους, σε Rafale και φρεγάτες, η Τουρκία στράφηκε πυρετωδώς και συντεταγμένα, με ξεκάθαρη στόχευση και στρατηγική, στην παραγωγή drones. Έχει ήδη έτοιμα 1.000.000, καθώς το χρηματικό ποσό που απαιτείται για την κατασκευή τους κάθε άλλο παρά μεγάλο είναι, και σύντομα θα φτιάξει πολλά περισσότερα.
Γιατί και πώς μας επηρεάζει αυτό; Μα επειδή επί της ουσίας ο πόλεμος πια γίνεται με τα drones. Πανάκριβα οπλικά συστήματα μπορούν να καταστραφούν από ένα drone που δεν κοστίζει αναλογικά τίποτα. Είναι συνεπώς εθνική απειλή όταν διαμορφώνεται μια πραγματικότητα που δυνητικά δεν ελέγχεις.
Δεν λέμε πως αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε ορατή προπολεμική φάση με την Τουρκία. Αλλά υπάρχει σταθερά μια απειλή, ως εκ τούτου και μια μόνιμη σύγκριση των ικανοτήτων και των δυνατότητων των ένοπλων δυνάμεων των δύο χωρών. Δυστυχώς δεν είχαμε την τύχη να βρισκόμαστε γεωπολιτικά σε ένα περιβάλλον που δεν θα χρειαζόταν να ανησυχούμε για το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου με τους γείτονές μας. Και βιώνουμε μια μεγάλη αντίφαση. Ο μεγαλύτερος εχθρός μας να είναι μέλος της ίδιας Συμμαχίας (ΝΑΤΟ)…
Ο Νίκος Δένδιας, μιλώντας στο 3ο Συνέδριο Εργασίας της ΑΜΚΕ Κόμβος, με τίτλο «Η Ελλάδα σε Παγκόσμια Προοπτική», το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Καρατζά, είπε πολύ ενδιαφέροντα και σημαντικά πράγματα. «Φιλοδοξούμε να κινητροδοτήσουμε το ανθρώπινο επιστημονικό μας κεφάλαιο και να μπορέσουμε να παράξουμε προϊόντα προηγμένης τεχνολογίας, που να μας δώσουν το τεχνολογικό αβαντάζ απέναντι σε ό,τι υπάρχει από την άλλη πλευρά», εξήγησε αρχικά, δίνοντας το στίγμα.
Ως Ελλάδα, πάντως, αυτή τη στιγμή έχουμε μείνει πολύ πίσω από τις εξελίξεις. Όπως είπε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας «η χώρα η οποία εκφράζει τη πιο υπαρκτή απειλή (σ.σ.: Τουρκία) για εμάς παράγει drones, και από τις πληροφορίες που έχουμε, έχει άνω του ενός εκατομμυρίου drones έτοιμα αυτήν την στιγμή που συζητάμε. Οι καινούργιες φρεγάτες, τα καινούργια πλοία, είναι πάρα πολύ ακριβά εργαλεία για να μένουν περιορισμένα σε μια στενή θάλασσα όπως το Αιγαίο, εκτεθειμένα σε σύγχρονες απειλές. Μπορείς να καταστρέψεις μια φρεγάτα του ενός δισεκατομμυρίου με ένα drone λίγων δεκάδων χιλιάδων ευρώ».
Οπότε; Τι κάνουμε για να καλύψουμε το χάντικαπ; Ο κ. Δένδιας ανέλυσε ότι έχει γίνει «μια πολύ μεγάλη προσπάθεια και με το ΕΛΚΑΚ και υπάρχει σε παραγωγή το πρώτο ελληνικό anti–drone σύστημα, ο “Κένταυρος”, ο οποίος έχει δοκιμαστεί και σε πραγματικές συνθήκες μάχης στην Ερυθρά Θάλασσα και το οποίο θα συνεχίσουμε να βελτιώνουμε και να πολλαπλασιάζουμε».
Για τον Στρατό Ξηράς, σημείωσε ότι «το όπλο του μαχητή δεν είναι πλέον το τουφέκι. Αυτό που λέμε όπλο είναι το drone. Το drone, το First Person View. Με αυτό μάχεται. Αυτό είναι και το όπλο και η σφαίρα. Και είναι αναλώσιμο. Ο ελληνικός στρατός πρέπει λοιπόν -και το κάνουμε πάρα πολύ γρήγορα- να φύγει από την εποχή του όπλου και να πάει στην εποχή του drone. Που σημαίνει ο κάθε ένας στρατιώτης να είναι εκπαιδευμένος στην χρήση drones. Και γι’ αυτό κάνουμε μια πολύ μεγάλη μεταρρύθμιση στον τρόπο που θα εκπαιδεύονται οι στρατιώτες. Και επίσης δημιουργούμε μια ενεργό εφεδρεία από 150.000 εθελοντές οι οποίοι θα εκπαιδεύονται κανονικά και θα συνεχίσουν να εκπαιδεύονται ώστε να μπορεί η χώρα να παρατάξει μια ενεργό δύναμη περίπου 250.000 χιλιάδων εκπαιδευμένων εφέδρων».
Ναι, ζούμε σε ένα περιβάλλον γενικευμένης αστάθειας στον πλανήτη. Όχι μόνο γεωπολιτικό. Αλλά και ένα περιβάλλον που απαιτεί νέες λύσεις. Νέες τεχνολογικές απαντήσεις, δεδομένου ότι η απειλή είναι πολλαπλάσια. Ο Νίκος Δένδιας κάνει σαφές πως όπλο του μαχητή δεν είναι πλέον το τουφέκι, αλλά το drone. Και επίσης, το Αιγαίο δεν έχει καμία έννοια να το προστατεύει ο Στόλος, αλλά πρέπει να «κλειστεί» από τη στεριά. Αλλάζει δηλαδή το βασικό δόγμα που ξέραμε, ήτοι πως τη στεριά την προστατεύει ο Στρατός, τη θάλασσα την προστατεύει ο Στόλος, τον αέρα τον προστατεύουν τα αεροπλάνα.
«Το Αιγαίο πλέον δεν θα προστατεύεται μόνον από τον Στόλο. Θα προστατεύεται κυρίως από το πυραυλικό πυροβολικό, που θα είναι διασκορπισμένο και μετακινούμενο στα εκατοντάδες -αν όχι χιλιάδες νησιά του Αρχιπέλαγους. Το Αιγαίο θα το κλείσουμε από την στεριά. Ο Στόλος θα είναι ελεύθερος να επιχειρεί, αλλά όχι δεσμευμένος μέσα στη στενή θάλασσα. Η Ελλάδα έχει κάνει λοιπόν την επιλογή με τον νέο δόγμα το οποίο υλοποιούμε, κάτω από αυτό που έχω ονομάσει “Ασπίδα του Αχιλλέα”, να προστατεύσει τον χώρο της ολιστικά με πυραυλικά συστήματα», εξήγησε ο Νίκος Δένδιας.
Το σίγουρο είναι πως η εποχή δεν αφήνει χώρο για κωλυσιεργίες ή δισταγμούς. Θέλει ταχύτητα σκέψης και (αντί)δρασης. Γενναίες και τολμηρές αποφάσεις. Σωστή ιεράρχηση προτεραιοτήτων, αντίληψη, οξυδέρκεια, καινοτομία. Το «όπως τα ξέραμε» δεν έχει χώρο και χρόνο σε τέτοιο περιβάλλον. Μπορεί η Ελλάδα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα; Αυτή είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου. Τα drones τροποποιούν ριζικά τους όρους του «παιχνιδιού», οι τεχνολογικές εξελίξεις είναι εν γένει σαρωτικές και ή αλλάζεις ή βουλιάζεις…