Υπήρχε όντως μια εποχή που οι νόμοι γίνονταν για το χατίρι ενός κυβερνήτη και μόλις εκείνος έφευγε άλλαζαν. Μια εποχή που όλοι αντιδρούσαν στους νόμους παραβαίνοντας τους. Απέχουμε ευτυχώς αιώνες από τότε. Η δημοκρατία απέχει απ΄αυτό. Ναι, είναι ένα πολίτευμα που έχει πολλά να διορθώσει, αλλά αυτή είναι η μαγκιά της. Ότι επιτρέπει σε όλους μας να την διορθώσουμε. Η περίπτωση του Κουφοντίνα μας δίνει μια καλή ευκαιρία.
Όσο κι αν έχουν υπάρξει φορές που η δημοκρατία σε ενοχλεί, όσο κι αν πιστεύεις ότι για κάποιους είναι υπερβολικό προνόμιο, είναι η ίδια η δημοκρατία που σου έχει δώσει το ελεύθερο να το πιστεύεις και να το εκφράζεις. Κι αφού το κάνεις εσύ, δεν γίνεται να μην ισχύει το ίδιο για όλους. Ως προς το σωφρονιστικό της κομμάτι, η δημοκρατία πρέπει να καλυτερέψει ακόμα περισσότερο. Μιλάω πάντα για αυτήν που έχουμε στην Ελλάδα. Πορεία προς αυτή την καλυτέρευση είναι η άδεια που θα δοθεί στον Κουφοντίνα μετά από 14-15 χρόνια παραμονής στην φυλακή.
Η αλήθεια είναι ότι έπεσε σε λάθος timing. Με την περίπτωση της 32χρονης Δώρας που δολοφονήθηκε και με την πιθανότητα ο δολοφόνος της να ήταν έξω με το νόμο Παρασκευόπουλου, η κοινή γνώμη βάρυνε αρνητικά στην περίπτωση του Κουφοντίνα. Όπως όμως έχει πει στο παρελθόν ο Patrick Champagne, η κοινή γνώμη είναι μια αόρατη και σχεδόν ψευδής κατασκευή. Ο νόμος από την άλλη δεν είναι κατασκευή. Είναι συμφωνία.
Αναπόσπαστο μέρος μιας δημοκρατικής κοινωνίας είναι να μην κλείνει τις πόρτες στους φυλακισμένους. Να τους κάνει σαφές ότι θα προσπαθήσει να αφήσει πίσω το έγκλημα τους και θα τους δώσει ξανά ευκαιρία. Ειδάλλως θα επιτείνουν τον εγκληματικό του χαρακτήρα. Κι αν δεν συμβεί με αυτόν, θα συμβεί με τους απογόνους του. Μπορεί κάτι τέτοια να τα βλέπουμε σε σειρές και να μην τα παίρνουμε στα σοβαρά, αλλά και οι σειρές βασίζονται σε στατιστικές και δεδομένα. Η επιεικώς αφελής παρέμβαση Μητσοτάκη – καθαρά και μόνο για να τραβήξει με το μέρος του τον κόσμο που αντιδρά – ήδη προκάλεσε την αντίδραση του Έκτορα Κουφοντίνα. Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι η πολιτική θέλει δυσκολία, απαιτεί να παίρνεις αποφάσεις που δεν είναι εύκολες. Πολιτική δεν είναι ο καιροσκοπισμός του 80% των πολιτικών της χώρας τα τελευταία 20 χρόνια.
Ο ισχύων νόμος επιτρέπει στον Κουφοντίνα και υποχρεώνει το κράτος να του χορηγεί άδειες. Ιδίως μετά από τόσα χρόνια εγκλεισμού και με την συμπεριφορά του να είναι στη λογική του σωφρονισμού. Άδικος νόμος για κάποιους. Νόμος όμως. Και η στιγμή που θα αρχίσουμε να σεβόμαστε κι όχι να καταργούμε αυτοβούλως και κατά το δοκούν τους νόμους, θα είναι η στιγμή που θα είμαστε μια καταπληκτική χώρα.
Κι εγώ που τα γράφω αυτά εύκολα, μη νομίζετε ότι επιχειρώ να το παίξω υπερέχων. Με προσπάθεια τα αποδέχομαι μέσα μου. Γιατί αντιλαμβάνομαι ότι είναι φορές που δεν χρειάζεται να καταλάβεις γιατί ισχύει κάτι. Πρέπει απλώς να το αποδεχτείς. Άλλωστε, καμία επίδραση δεν έχει στη ζωή σου, εφόσον δεν είσαι εμπλεκόμενος.
Στο κάτω κάτω, αν θεωρούμε τον Κουφοντίνα ανάξιο να πάρει άδεια και τον αντιμετωπίζουμε ως «κατακάθι», ας σκεφτούμε το εξής. Το να του απαγορεύουμε αυτό που δικαιούται μας βάζει, αν δεν μας εξισώνει, πολύ κοντά σε όσα πρεσβεύει ως ιδεολογία. Αν δεν σου βγαίνει να το αποδεχτείς λόγω του νόμου, αποδέξου το ως ένδειξη της δικής σου υπεροχής και ανωτερότητας!