Εδώ και τέσσερα χρόνια το βασικό αφήγημα της ΝΔ στην επικοινωνιακή πολιτική της είναι η ανάδειξη του λαϊκισμού ως βασικό εργαλείο του ΣΥΡΙΖΑ και η προσπάθεια να εμφανιστεί ως η μοναδική αξιόπιστη δύναμη που μπορεί να κυβερνήσει τη χώρα.
Λογική η στόχευση της, καθώς το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, τα «Go back κυρία Μέρκελ», τα νταούλια (μας) που θα χόρευαν τις αγορές και τα «θα μας παρακαλάνε να μας δανείσουν» προσέφεραν πεδίο δόξης λαμπρό στην αξιωματική αντιπολίτευση για να στηλιτεύσει τη στροφή 180 μοιρών ενός (δήθεν) αντιμνημονιακού κόμματος, που για να «ζεστάνει» τα κυβερνητικά έδρανα αναγκάστηκε να γίνει με κάθε επισημότητα μνημονιακό.
Για να ενισχυθεί η καμπάνια αποδόμησης του ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήθηκε από τους πρώτους μήνες του 2015 κιόλας η περίφημη «ομάδα αλήθειας», που υπενθυμίζει διαρκώς με τη δράση της στα social media την ανακολουθία λόγων και έργων του Αλέξη Τσίπρα και των στελεχών της παράταξης.
Φαίνεται όμως ότι λαϊκισμός και διπολισμός θα πηγαίνουν εσαεί στην Ελλάδα χέρι-χέρι, αφού τη… γλύκα του δεν μπορεί να την απαρνηθεί κανείς, ακόμα και αν έχει κηρύξει –υποτίθεται- ανένδοτο εναντίον του.
«Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω», θα μπορούσε να διαμηνύσει στους απέναντι ο Αλέξης Τσίπρας, που παρακολουθεί με ένα… σαρδόνιο χαμόγελο τα διαδοχικά «αυτογκόλ» της αντιπολιτευτικής πλευράς, στο επίπεδο των fake news.
«Καθηγητής» αυτών ως γνωστόν ο συστρατευόμενος με τη ΝΔ Γιάννης Λοβέρδος, ο οποίος δεν διστάζει να κάνει για ψύλλου πήδημα το άσπρο μαύρο, στη λογική του «λέγε-λέγε, κάτι θα μείνει».
Αποκορύφωμα αυτής της τακτικής, η ψευδής είδηση περί απαγόρευσης από την κυβέρνηση του «Μακεδονία ξακουστή» στην στρατιωτική παρέλαση της 25ης Μαρτίου.
Ακόμα και η «ομάδα αλήθειας» υπέπεσε στον πειρασμό του ψέματος, αναφέροντας ότι η απόφαση απαγόρευσης της απαγγελίας συνθημάτων λήφθηκε για να μην ακουστεί το «Μακεδονία Ξακουστή».
Η «είδηση» αναπαράχθηκε από ιστοσελίδες που αντιμάχονται την κυβέρνηση, καθώς και από το… twitter του Άρη Πορτοσάλτε: «Δεν πέρασε στην στρατιωτική παρέλαση της Αθήνας η… απαγόρευση για το “Μακεδονία ξακουστή”! Το παιάνισαν οι στρατιωτικές μπάντες Πολεμικού Ναυτικού κ Στρατού. Ευτυχώς, υπάρχει αντίσταση στην… ανοησία».
Ακόμα και οι Εύζωνες της Προεδρικής Φρουράς παρέλασαν υπό τη μουσική υπόκρουση του γνωστού εμβατηρίου, το οποίο τραγουδήθηκε από τους αξιωματικούς της Σχολής Ευελπίδων, αλλά και από τα «βατράχια» του λιμενικού σώματος, κατά τη διάρκεια της παρέλασης.
Υπάρχει όμως μικρή… λεπτομέρεια που χαλάει το concept όσων διέγνωσαν ηρωισμό και αντίσταση κατά της αρχής. Διότι η αλήθεια είναι ότι ουδέποτε απαγορεύτηκε το «Μακεδονία Ξακουστή» από την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων
«Επιτρέπεται στα πεζοπόρα τμήματα της παρέλασης, μετά τη διέλευσή τους από το τιμώμενο πρόσωπο, να άδουν συγκεκριμένα στρατιωτικά άσματα τόσο για την τήρηση του ρυθμού της παρέλασης όσο και για την εξύψωση του ηθικού του προσωπικού», ανέφερε χαρακτηριστικά η σχετική οδηγία.
Η απαγόρευση είχε να κάνει μόνο με την «αναφώνηση συνθημάτων», όπως συμβαίνει από την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου του 2011. Ο λόγος είναι ότι κάποια εξ’ αυτών, όπως ίσως γνωρίζουν οι περισσότεροι, δεν τα λες και… ψυχοπονιάρικα για τους γείτονες μας, στα δυτικά και στα ανατολικά.
Φυσικά το «Μακεδονία Ξακουστή» δεν εντάσσεται στην κατηγορία «σύνθημα», αλλά «άσμα» και για αυτό άλλωστε «έπαιξε» επίσημα και από την μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού. Ο όλος ντόρος αποτελεί ένα λαϊκίστικο κατασκεύασμα, με στόχο τη δημιουργία εθνομηδενιστικών εντυπώσεων εκ μέρους της κυβέρνησης. Οι εμπνευστές του δεν λογάριασαν καν ότι πρόκειται για ένα ευαίσθητο θέμα, που διχάζει και θα εξακολουθήσει να διχάζει την ελληνική κοινωνία.
Αλλά «γιατί» σου λέει, οι άλλοι είχαν κανένα ηθικό φραγμό σε ανάλογα διχαστικά αφηγήματα; Έτσι ήταν και έτσι προχωράει η άσκηση πολιτικής στην Ελλάδα – οι ρίζες του «αυριανισμού» είναι πολύ βαθιές. Ωραία είναι να «δαιμονοποιείς» το λαϊκισμό, ακόμα πιο ωραία όμως είναι να τον αντιμάχεσαι πραγματικά.
Η ΝΔ «λούζεται» τώρα όλα αυτά που επί τέσσερα χρόνια καταγγέλει. Και βέβαια σαν… κάτι να μας θυμίζει όλο αυτό. Κάτι που δεν απηχεί στο φίλοι και εχθροί του λαϊκισμού, αλλά στο «μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια…».