Κοιτάς το ρολόι στον τοίχο- δείχνει 22:07. «Ωραία», σκέφτεσαι, «εδώ είμαστε. Πρόλαβα. Θα δω ταινιάρα». Έπειτα κάθεσαι αναπαυτικά στον καναπέ, παίρνεις τα πατατάκια σου και την μπύρα, ξαπλώνεις και ακολουθώντας σα μαγεμένος τις οδηγίες εκείνου του παλιού διαφημιστικού που σε πρόσταζε, σχεδόν, να βάλεις STAR («Βάλε STAR σου λέω!), βάζεις.
Αρχίζουν να παρελαύνουν από την οθόνη τα ονόματα των συντελεστών, όμως λίγο μετά την ενδυματολόγο και πριν τον σεναριογράφο, το κανάλι διακόπτει την ταινία για να βάλει διαφημίσεις. Και κάπου εκεί, ο χρόνος αρχίζει να χάνει κάθε έννοια- όλοι ξέρουμε τι σημαίνει «διαφημίσεις στο STAR», άλλωστε.
Όσο διαρκεί το διάλειμμα εσύ συνειδητοποιείς πως στο φρεσκοξυρισμένο σου πρόσωπο (τα ’χες πάρει με την ξυριστική το απόγευμα) έχει εγκατασταθεί, πλέον, ένα μούσι μεγαλύτερο κι από του Τομ Χανκς στο «Ναυαγό». Επίσης, η 18 μηνών κόρη σου τελειώνει το διδακτορικό της στο Λονδίνο, ενώ ταυτόχρονα διαβάζεις στο κινητό σου πως ο Κριστιάνο Ρονάλντο, στην 5η του σεζόν ως προπονητής του Λεβαδειακού, δήλωσε πως φέτος η ομάδα του έχει ως στόχο την έξοδο στην Ευρώπη.
Όσο κι αν φαίνεται αδύνατο, όμως, υπάρχουν 5 πράγματα που διαρκούν περισσότερο από τις διαφημίσεις του STAR και τα ξέρουμε όλοι μας.
Ποια είναι αυτά;
Μα, φυσικά…
1) Η ανάλυση ενός αγώνα από τον Βασίλη Τσιάρτα
Ok, δε λέμε, οι διαφημίσεις του STAR διαρκούν πράγματι πολύ, όμως σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να συναγωνιστεί την ανάλυση ενός παιχνιδιού από τον Βαααασσσσίιιιιιιλλλλλλληηηηη Ττττττττσσσσσιιιιιάααααααρρρρρτττττααααα.
Ο (παιχταράς- για να μην τον αδικούμε- στα ποδοσφαιρικά του χρόνια) Τσιάρτας κάνει τον Νίκο Χατζηνικολάου να θυμίζει Ελένη Λουκά που έχει καταπιεί μόλις δυο φορτηγά LSD από άποψη ταχύτητας, καθώς είναι ικανός να ξεκινήσει φθινόπωρο να μιλάει για το Ολυμπιακός- ΑΕΚ και να τελειώσει την άνοιξη.
Στον μαραθώνιο STAR VS Τσιάρτας, λοιπόν, ο Βασίλης κερδίζει εύκολα τερματίζοντας δεύτερος.
Σα να πίνει ο οποιοσδήποτε, δηλαδή, ένα ποτήρι νερό.
2) Ένας διάλογος Βίρνας- Γιάγκου
Δεν είχε να κάνει τόσο με το γεγονός πως αντιμετώπιζε πρόβλημα κατανόησης, αλλά περισσότερο με το ότι αδυνατούσε να πιστέψει αυτό που άκουγε- για να μη βάλουμε στο μπλέντερ και την κορύφωση της αγωνίας από τον μετρ Νίκο Φώσκολο.
-«Το ’ξερες, Γιάγκο, πως σήμερα είναι Κυριακή;»
-«Τι εννοείς Βίρνα, “σήμερα είναι Κυριακή;”»
-«Εννοώ ότι σήμερα είναι Κυριακη».
-«Δηλαδή, θέλεις να μου πεις πως σήμερα είναι Κυριακή Βίρνα;»
-«Ναι, Γιάγκο, σήμερα είναι Κυριακή!»
-«Μισό λίγο Βίρνα γιατί κάπου σε χάνω: σήμερα είναι Κυριακή;»
-«Ακριβώς, Γιάγκο, σήμερα είναι Κυριακή».
-«Επομένως μου λες ότι σήμερα είναι Κυριακή. Όχι Δευτέρα, ούτε Τρίτη, ούτε Τετάρτη, ούτε Πέμπτη, ούτε Παρασκευή, ούτε Σάββατο, αλλά Κυριακή;»
-«Φοβάμαι πως αυτό είναι αλήθεια Γιάγκο, σήμερα είναι Κυριακή».
-«Δηλαδή Βίρνα, αύριο είναι Δευτέρα;»
Η συζήτηση συνεχιζόταν έτσι μέχρι τη Δευτέρα, φυσικά.
Παρουσία.
3) Ένα ματς Τζόκοβιτς- Ναδάλ
Διαφημίσεις στο STAR και αηδίες- εδώ μιλάμε για μια διευρυμένη αιωνιότητα. Όταν ο Νόβακ Τζόκοβιτς και ο Ράφα Ναδάλ βρίσκονταν στον Κολοφώνα της δόξας τους, μπορούσαν να παίζουν τένις στο κορτ μέχρι ν’ ανακαλέσει ο Τάκης Τσουκαλάς και ν’ αρχίσει να μιλά με ανώμαλους.
Ο Σέρβος με τον Ισπανό είναι, αγωνιστικά, θιασώτες της άμυνας και για να ρισκάρει κάποιος από τους δύο στα χτυπήματά τους πρέπει να γκρεμιστούν όλοι οι φούρνοι του γαλαξία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα στα μεταξύ τους παιχνίδια να περιμένουν και οι δύο πίσω από τη βασική γραμμή, περιμένοντας να γίνει κάτι.
Τι;
Να παγώσει η κόλαση.
4) Ο Εκατονταετής Πόλεμος
Κερδίζει οριακά στα σημείο το διαφημιστικό διάλειμμα: από το 1337 μέχρι το 1453 (116 χρόνια δηλαδή, όσο είναι περίπου το ¼ της ζωής του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη) Αγγλία και Γαλλία μάλωναν σαν τα κοκόρια, με στόχο να κλέψουν την καρδιά της κότας (την περιοχή της Φλάνδρας, εν προκειμένω).
Μπορεί πολλές φορές μερικά σποτάκια να σου γεννούν πολεμικές διαθέσεις, όμως σαν αυτόν τον πόλεμο, δεν έχει.
Ούτε, βέβαια, σαν την Χαλκιδική.
Ή το πρώτο PlayStation.
5) Η γκρίνια της γυναίκας σου
Ναι, φυσικά και είναι ένα υπέροχο πλάσμα που ουδέποτε σου προξενεί προβλήματα! Το ξέρουμε όλοι μας ότι πρόκειται για έναν άγγελο επί της γης- αν συγκεντρωθείς, μπορείς σχεδόν να δεις τα φτερά της…
Εντάξει, έφυγε; Είμαστε μόνοι μας ξανά;
Ωραία, ωραία- ας πούμε τώρα και καμιά αλήθεια: όταν η γυναίκα σου (μου, του, μας, σας, τους) αρχίζει να γκρινιάζει επειδή πάλι έκανες χαζομάρα (γεννήθηκες, ας πούμε), τότε όλοι μας ξέρουμε ότι αυτή είναι μια κατάσταση που μπορεί να τραβήξει αρκετά. Και μετά λίγο περισσότερο. Και- για να δούμε…- λίγο ακόμα.
Μπορεί οι άτιμες να γκρινιάζουν ευχάριστα θυμίζοντας τον ήχο ενός επίμονου κουνουπιού που πετάει δίπλα στο αυτί σου από την εποχή του τροχού, όμως το κάνουνε και τραβάει πάρα πολύ.
Η γυναίκα είναι ικανή να μουρμουρίζει περισσότερη ώρα απ’ όση χρειάζεται ν’ αναλύσει ένα ματς ο Τσιάρτας. Μέχρι να καταλάβει, επιτέλους, ο Γιάγκος Δράκος ότι σήμερα είναι Κυριακή. Έως ότου τελειώσει το ματς του Ναδάλ με τον Τζόκοβιτς ή σταματήσει ο Εκατονταετής Πόλεμος.
Α, ναι, και το κυριότερο: ακόμα και μέχρι να τελειώσουν οι διαφημίσεις του STAR.
Έι, δες: άρχισε και πάλι η ταινία.