Αν νομίζετε ότι τα… μαγευτικά Φιλιατρά είναι η μόνη πόλη στον κόσμο με το προνόμιο να κατέχει αντίγραφα διάσημων μνημείων, όπως αυτό του Πύργου του Άιφελ, κάνετε σοβαρό λάθος. Στις ΗΠΑ –και συγκεκριμένα στο Νάσβιλ– υπάρχει μια ΑΚΡΙΒΗΣ ρεπλίκα του Παρθενώνα σε κανονικές διαστάσεις, η οποία κοσμεί την «Αθήνα του Νότου», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Οι λόγοι που μπορεί να συνδέουν το Νάσβιλ, αυτή την πόλη του Τενεσί, με την Αθήνα και γενικότερα την Ελλάδα είναι άγνωστοι. Αυτός ο τόπος άλλωστε περισσότερο είναι διάσημος για την παραγωγή βαμβακιού αλλά και τον ρόλο του στον αμερικανικό εμφύλιο όταν το σύνολο του Νότου αντέδρασε στην απαγόρευση της σκλαβιάς, παρά για τα ιδεώδη που εκφράζει η ελληνιστική αρχαιότητα.
Ωστόσο εδώ και περίπου δύο αιώνες η πόλη είχε ήδη αποκτήσει το προσωνύμιο «Αθήνα του Νότου» και ορισμένοι πήραν την απόφαση να κατασκευάσουν ένα σύμβολο το οποίο –έστω και εκ των υστέρων- θα αιτιολογούσε αυτόν τον χαρακτηρισμό. Και ποιο είναι το απόλυτο σύμβολο; Μα φυσικά ο μεγαλοπρεπής Παρθενώνας, ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς που όμοιό του δεν συναντά κανείς στον κόσμο!
Έτσι το 1897 όταν η πόλη συμπλήρωνε έναν χρόνο ζωής (αν και ιστορικά αναφέρεται ως έτος ίδρυσής της το 1779) χτίστηκε ένα πρόχειρο αντίγραφο για το οποίο χρησιμοποιήθηκε γύψος και ξύλο, με την κατασκευή να απέχει κατά πολύ από την τελειότητα του πρωτότυπου που χρειάστηκαν 20.000 εξαιρετικής ποιότητα πεντελικού μαρμάρου. Πάντως αυτό το κακέκτυπο κατάφερε να εντυπωσιάσει τους Αμερικανούς αφού από την 1η Μαΐου μέχρι τις 30 Οκτωβρίου 1897, όσο διήρκησε η έκθεση για τα γενέθλια της πόλης, υπολογίζεται ότι το επισκέφθηκαν περίπου 1.800.000 άνθρωποι.
Αυτή η πρωτοφανής και μάλλον απρόσμενη επιτυχία οδήγησε τον δήμαρχο να προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω. Βλέποντας ότι ο –κάτι σαν- Παρθενώνας, δημιούργημα του βετεράνου αξιωματικού των Νοτίων στον εμφύλιο και αρχιτέκτονα στην ζωή του ως πολίτης Γουίλιαμ Κρόφορντ Σμιθ, συνέχισε να προσελκύει κόσμο, αποφάσισαν να επενδύσουν πραγματικά πάνω στο νέο αξιοθέατο.
Βέβαια για να αντικατασταθεί η γύψινη απομίμηση –που έτσι κι αλλιώς διαλυόταν λόγω των φτηνών υλικών- από μια στιβαρή κατασκευή χρειάζονταν πολλά χρήματα. Για την ακρίβεια, υπολογίστηκε ότι ο προϋπολογισμός του έργου θα έφτανε τα 80.000.000 δολάρια. Ένα τεράστιο ποσό για τα δεδομένα της εποχής, που όμως μαζεύτηκε πολύ γρήγορα αφού το ενδιαφέρον ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Ντόπιοι επιχειρηματίες είδαν την ευκαιρία να λάβουν τα πολλαπλάσια πίσω μέσω του τουρισμού κι έτσι το 1920 είχαν μαζευτεί πάνω από 120.000.000 εκατομμύρια δολάρια!
Με αυτά τα χρήματα η ανάδοχος κατασκευαστική εταιρεία Foster & Craighton άνθρωποι της οποίας απευθύνθηκαν σε ειδικούς προκειμένου να φτιάξουν ένα όσο το δυνατό πιο πιστό αντίγραφο του μεγαλοπρεπούς πρωτότυπου έργου. Επιστρατεύτηκε ξανά ο γλύπτης Τζορτζ Τζούλιαν Ζόλνεϊ ο οποίος είχε φιλοτεχνήσει τα αετώματα της αρχικής κατασκευής και για την ακριβή απομίμηση πήρε αποτυπώματα από εκείνα που βρίσκονται (δυστυχώς μέχρι και σήμερα) στο Βρετανικό Μουσείο.
Το πραγματικά εντυπωσιακό της όλης υπόθεσης είναι το γεγονός ότι ο Παρθενώνας του Νάσβιλ είναι απολύτως λειτουργικός, ενώ δεσπόζει και κυριαρχεί στο τοπίο με το μέγεθός του καθώς οι διαστάσεις του είναι 70 μέτρα σε μήκος, 30 μέτρα σε πλάτος και 18 μέτρα σε ύψος! Παράλληλα, μετά το 1931, δηλαδή 6 χρόνια μετά το πέρας των αρχικών εξωτερικών εργασιών που κράτησαν από το 1920 έως το 1925, εντός του ναού λειτουργεί και μουσείο το οποίο φιλοξενεί εκθέματα τα οποία σχετίζονται με την κλασική αρχαιότητα και πιο συγκεκριμένα με την ελληνιστική εποχή.
Η τελευταία σημαντική προσθήκη πάντως ήρθε σχετικά πρόσφατα –μόλις το 2002 και αφορά στην ολοκλήρωση του αγάλματος της Αθηνάς Παλλάδας. Ήταν μια ιδέα που υπήρχε ήδη από το μακρινό 1920, αλλά για διάφορους λόγους δεν είχε προχωρήσει. Πριν από έναν αιώνα, λοιπόν, η δημοτική αρχή είχε σκεφθεί ένα μέρος από τα χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί και ξεπερνούσαν το κόστος του προϋπολογισμού, να διατεθούν για αυτό το εντυπωσιακό άγαλμα.
Μάλιστα έγινε και ένα τεράστιο κάστινγκ για να επιλεγεί το μοντέλο, με περισσότερα από 4.500 κορίτσια να συμμετέχουν στην διαδικασία. Νικήτρια ήταν μια νεαρή κοπέλα από την περιοχή, ονόματι Ελέν, η οποία πέρα από την ομορφιά της που είχε επικυρωθεί από δύο νίκες σε τοπικά καλλιστεία, ήταν και κόρη ενός βιομήχανου ο οποίος είχε δώσει αρκετά χρήματα για την περάτωση του έργου (ίσως και στα καλλιστεία)…
Για δεκαετίες πάντως η ιστορία ξεχάστηκε, χωρίς να γνωρίζουμε τους λόγους, μέχρι που το 1982, οι τότε υπεύθυνοι του Παρθενώνα του Νάσβιλ επανήλθαν για τον ίδιο σκοπό. Το έργο ανατέθηκε στον γλύπτη Άλαν Λε Κουίρ ο οποίος ολοκλήρωσε την δουλειά του το 1990. Στις 20 Μαΐου εκείνης της χρονιάς έγιναν τα επίσημα αποκαλυπτήρια του ύψους 42 μέτρων αγάλματος, το οποίο πλέον φαντάζει ακόμη πιο φαντασμαγορικό μετά το 2002 όταν και επιχρυσώθηκε!