Βλέμματα που κοιτάνε στο άπειρο. Νευρικό ξύσιμο των χεριών και στο εσωτερικό των μηρών. Έπειτα, μια κρίση φαγούρας στο κεφάλι. Κόκκινα, κατάκοπα μάτια. Και, σαν επιστέγασμα στα ήδη υπάρχοντα συμπτώματα, μία άνευ προηγουμένου έκρηξη κατά πάντων, απλά και μόνο επειδή σου είπε κάποιος «Καλημέρα!».
Το καταλαβαίνουμε. Είπαμε, το καταλαβαίνουμε.
Έχετε πάθει πασιφανώς στερητικό σύνδρομο και γι’ αυτό- δεν είμαστε άνθρωποι που αποποιούμαστε τις ευθύνες μας- φταίμε και εμείς, εδώ στο menshouse. Δεκτόν.
Εξηγούμαστε: πέρασε πολύς καιρός από την τελευταία φορά που σας φτιάξαμε ένα κείμενο με τα συνήθη λάθη της ελληνικής γλώσσας, από αυτά που σας αρέσουν όσο, σχεδόν, τίποτα.
Θέλετε, λοιπόν, τη δόση σας. Γουστάρετε να διαβάζετε για εκείνες τις λέξεις, τις εύκολες στη θεωρία, που στην πράξη τις… σκοτώνουμε στα ορθογραφικά λάθη.
Ok, challenge accepted: σήμερα θα «εξετάσουμε» μία λέξη που την χρησιμοποιούμε αρκετά συχνά είτε κυριολεκτικά (σε τραπέζια, για παράδειγμα, που βγάινουμε να χλαπακ… εεε, να φάμε ευπρεπώς με τους φίλους μας) είτε μεταφορικά (όταν κάποιος έχει θυμώσει, φερ’ ειπείν, για τους λάθος λόγους).
Ναι, ναι, καλά το μαντέψατε: ξίδι.
Οπ, τι μπαλίτσα σας παίξαμε εδώ; Γράψαμε ξίδι κι όχι ξύδι, όπως γράφει η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, υποπίπτοντας σ’ ένα ορθογραφικό λάθος άνευ γραμματικού προηγουμένου (εντάξει, το τραβήξαμε λίγο παραπάνω προκειμένου να σας κεντρίσουμε την προσοχή).
Επεξήγηση σωστής γραφής: η λέξη προέρχεται από το υποκοριστικό της αρχαιοελληνικής λέξης «όξος», δηλαδή από το «οξίδιον» και όχι από το «οξύς»- το οποίο θα δικαιολογούσε τη λανθασμένη επικρατούσα γραφή «ξύδι».
Ωστόσο, μιας και όταν το γευόμαστε δεν κινδυνεύουμε με 15νθήμερη παραμονή στην εντατική και με ελάχιστες πιθανότητες πλήρους «ανάκαμψης», τότε θα προτιμήσουμε την επιλογή νούμερο 1.
Και αν σε κάποιους δεν αρέσει το πώς γράφεται σωστά η λέξη, είναι απλό: ξίδι…