Στις 31 Μαρτίου 2006 προβάλλεται για τελευταία φορά το σίριαλ «Καλημέρα Ζωή» και πέφτει η αυλαία της δεύτερης μακροβιότερης σειράς (πίσω μόνο από την «Λάμψη») στη ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Στα συνολικά 3.093 επεισόδια της διάρκειάς του, το ελληνικό κοινό έγινε μάρτυρας των πεπραγμένων του θρυλικού ταξίαρχου Στάθη Θεοχάρη ο οποίος προσέφερε μερικές από τις πλέον σουρεαλιστικές σκηνές που έχουμε δει ποτέ…
Μπορεί οι ταινίες του Bollywood να φημίζονται για τις υπερβολές τους, αλλά δύσκολα μπορούν να πλησιάσουν έστω όσα κατέβαζε ο νους του Νίκου Φώσκολου και των συνεργατών του προκειμένου να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον των τηλεθεατών εκείνα τα 13 χρόνια που η ελληνική οικογένεια παρατούσε τα πάντα και στηνόταν μπροστά στη μικρή οθόνη.
Προφανώς κεντρικός ήρωας δεν ήταν άλλος από τον ταξίαρχο Θεοχάρη, ο οποίος ενσάρκωνε τον ιδανικό (σύμφωνα τουλάχιστον με τα ήθη της εποχής) Έλληνα πολίτη. Άτεγκτος, «αρσενικό παλαιάς κοπής», οικογενειάρχης και απόλυτος τιμωρός του κακού, ο Γιώργος Βασιλείου που τον υποδύθηκε, έδωσε το δικό του ρεσιτάλ και στο τέλος βρέθηκε ακόμη και στην Βουλή, εξαργυρώνοντας εν μέρει με αυτόν τον τρόπο την τάση που έχει το κοινό να μπερδεύει την μυθοπλασία με την πραγματικότητα.
Ωστόσο ο φοβερός και τρομερός εκπρόσωπος του νόμου είχε κι αυτός τις αδυναμίες του. Και σαν… γνήσιος άντρας που τιμούσε τα παντελόνια του (για να παραμείνουμε στο κόνσεπτ του σίριαλ) δεν φοβόταν να δείξει και αυτήν την πλευρά του κι να πληρώσει το ανάλογο τίμημα. Ο κόσμος προφανώς στέκεται κατά κύριο λόγο στις υπέροχες σκηνές όπου στα χέρια του έπεφτε κάποιο κατακάθι της κοινωνίας το οποίο ανακρινόταν με τους… παραδοσιακούς και πατροπαράδοτους τρόπους της αστυνομίας, την ώρα που αυτά τα… ελεεινά σκουλήκια νόμιζαν ότι η επίκληση σε… αηδίες όπως η δημοκρατία, οι νόμοι, το σύνταγμα και τα ατομικά δικαιώματα θα τους γλίτωνε από τα χέρια του!
Αυτά τα διαμάντια δεν οφείλονται μόνο στο σενάριο, δηλαδή στις απόψεις των δημιουργών περί απονομής δικαιοσύνης ή στις –ας τις αποκαλέσουμε- ιδιαίτερες ερμηνείες. Καθοριστικό ρόλο στα… Θεοχάρεια Έπη έπαιζε και το γεγονός ότι η ανάγκη να προβάλλεται ένα επεισόδιο κάθε μα κάθε μέρα δεν άφηνε περιθώρια για… cut και νέο γύρισμα της σκηνής. «Ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει» λέει ο λαός και ποτέ και πουθενά αυτή η ατάκα δεν βρήκε καλύτερη εφαρμογή από το «Καλημέρα Ζωή». Ίσως, μάλιστα, τα απρόοπτα στα γυρίσματα να ήταν ό,τι πιο αληθοφανές μπορούσε να δει κανείς στη σειρά.
Και φτάνουμε στο δια ταύτα με το κορυφαίο –ίσως- τέτοιο παράδειγμα! Η ιστορία ξεκινάει σαν ανέκδοτο… Ο Θεοχάρης μπαίνει σε ένα μπαρ… Αυτό που ακολουθεί με τον ταξίαρχο της καρδιάς μας να πουλάει τόνους μαγκιάς, να ξυλοφορτώνει τους θαμώνες, να τα κάνει όλα λίμπα, να χουφτώνει γυναίκες άλλων και να ξεκαθαρίζει στον άμοιρο μπαρμαν-ιδιοκτήτη ότι από εδώ κι εμπρός κουμάντο στο μαγαζί θα κάνει αυτός και μόνο αυτός, οδηγεί τους τηλεθεατές σε πολλαπλά οργασμικά επεισόδια.
Κι επειδή αν κάποια μικρή λεπτομέρεια δεν πήγαινε καλά θα χρειαζόταν ολάκερο συνεργείο επισκευών για να στηθεί ξανά το σκηνικό, δεν ήταν δυνατό κάτι τόσο ασήμαντο (!) να καθυστερήσει τα γυρίσματα και να στερηθεί έτσι ο λαός από την απαραίτητη δόση του για Θεοχάρη. Έτσι, όταν τελικά δύο αστυνομικοί μπαίνουν στο… κατάστημα για να «δέσουν» τον μαινόμενο ταξίαρχο κι ένας εξ αυτών γλιστρά εκτός σεναρίου και τρώει τα μούτρα του, δεν συντρέχει κανένας λόγος για χάσιμου χρόνου με δεύτερες και τρίτες λήψεις. Ο τίμιος κομπάρσος-αστυνομικός, πιστός στον όρκο του για το καθήκον του, μετά την μνημειώδη σαβούρδα, σηκώνεται σαν να μην έχει συμβεί ποτέ τίποτα και συνεχίζει το έργο του, σε μια από τις πιο καλτ σκηνές που έχουν γυριστεί ποτέ.
Δίπλα του ο δεύτερος αστυνομικός δίνει μάχη να συγκρατηθεί γιατί τον έχει πιάσει μεν νευρικό γέλιο, ξέρει όμως ότι αν τον πάρει χαμπάρι ο Θεοχάρης θα φάει και τις ρέστες εκτός σεναρίου! Αν υπήρχε Όσκαρ ευσυνείδητου κομπάρσου θα έπρεπε να το είχαν πάρει σπίτι τους και οι δυο. Δείτε όλη τη σκηνή (μιλάμε για το απόλυτο έπος), αλλά και τη μυθική σαβούρδα και όσα επακολούθησαν στο 04:27!
Αχ, δεν γυρίζονται πια σειρές όπως αυτή…