Ααααχ, σαν τη νέα χρονιά δεν έχει! Και τη Χαλκιδική θα σας πουν οι Θεσσαλονικείς, όμως εντάξει, ξέρετε τώρα πώς είναι αυτά: υποκειμενικά. Αντικειμενικά μιλώντας, όμως, σαν την καινούργια χρονιά… έχει;
Ρεζολούσιονς, που λένε και οι γραμματιζούμενοι, στόχοι (που είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα με το προηγούμενο, αλλά στα ελληνικά), όνειρα, ελπίδες, σχέδια επί χάρτου, σχέδια χωρίς χαρτί- τέλος πάντων, το πιάσατε το νόημα: 2025.
Κάποια πράγματα, όμως, δεν αλλάζουν. Ανεξαρτήτως χρονιάς παραμένουν ίδια και απαράλλαχτα, σε σημείο που πολύς κόσμος ν’ αναρωτιέται φωναχτά «Μα καλά, τόσο ίδια και τόσο απαράλλαχτα τα πράγματα και φέτος;».
Τόσο, τόσο. Κι ένα από εκείνα που δεν αλλάζουν είναι η αδιαμφισβήτητη αγάπη των αναγνωστών του Menshouse για τα γραμματικά και συντακτικά λάθη που κάνουμε, τις ελληνικές λέξεις που «δολοφονούμε» ελαφρά τη καρδία και μετά κάνουμε πως δεν έχει συντελεστεί το έγκλημα.
Επομένως, γιατί ν’ αλλάζουμε συνήθειες απλώς και μόνο επειδή άλλαξε η χρονιά;
Πάμε να δούμε τι έχουμε ετοιμάσει στο σημερινό μας «επεισόδιο». Κατ’ αρχάς έχει για… πρωταγωνιστή τον (θε)άνθρωπο των ημερών, τον Ιησού, έστω κι αν δεν είναι μια φράση που λέμε αποκλειστικά και μόνο τα Χριστούγεννα.
Αναφερόμαστε στην προσευχή του Ιησού στην Κηποθέα της Γεσθημανής, κατά την οποία παρακαλούσε τον Πατέρα του να τον γλυτώσει από το μελλοντικό μαρτύριο που ήξερε πως τον περίμενε.
Μην προτρέχετε, δεν είναι μάθημα θρησκευτικών το σημερινό, απλά η φράση του έμεινε στη λεκτική ιστορία και αναφέρεται ακόμη και σήμερα όταν θέλουμε να πούμε πως θα προτιμούσαμε ν’ αποφύγουμε κάτι δυσάρεστο για εμάς.
Drum roll… Λίγο ακόμα drum roll… Φτάνει τόσο, μας πήραμε τ’ αυτιά.
«Παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τό ποτήριον τοῦτο». Αυτό ειπώθηκε σύμφωνα με την Αγία Γραφή από τον Ιησού, και βγάζει νόημα καθώς το «παρελθέτω» είναι προστακτική αορίστου του «παρέρχομαι» που σημαίνει «προσπερνώ, αφήνω πίσω».
Πώς έχει «μετατραπεί» στα νεοελληνικά η φράση; Το «ἀπ’ ἐμοῦ» και «τό ποτήριον» και το «τοῦτο» έχουν μείνει ίδια κι απαράλλαχτα, όμως για κάποιον ανεξήγητο λόγο το ρήμα έγινε «ἀπελθέτω» (προστακτική του «απέρχομαι»). Όλο μαζί: «ἀπελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τό ποτήριον τοῦτο». Και το λέμε ξανά και ξανά και ξανά, μέχρι να μας πέσουν όλα τα πικρά ποτήρια της γης στο κεφάλι.
Λάθος, λάθος, λάθος.
Επομένως, τώρα πια ξέρετε. Την επόμενη φορά που θα θελήσετε να το παίξετε ψαγμένοι, λοιπόν, κάντε το σωστά και μη διαλύσετε το δόλιο το ρήμα. Ας είναι αυτό το ένα από τα ρεζολούσιονς σας για το 2025…
Καλή χρονιά είπαμε;