Πολλοί είναι οι αστικοί μύθοι που σχετίζονται με τις πτήσεις. Κι εμείς εδώ κατά καιρούς στο mesnhouse.gr έχουν επιχειρήσει να καταρρίψουμε ή να επιβεβαιώσουμε ορισμένους από αυτούς κυρίως μέσα από τα λόγια και τις αποκαλύψεις ανθρώπων του χώρου. Χειριστές αεροσκαφών και ιπτάμενοι φροντιστές μιλάνε για τις συνθήκες δουλειάς τους και μαθαίνουν και σε εμάς τα μυστικά, ιδιαίτερα εκείνα που σχετίζονται με το… άβατο του πιλοτηρίου.
Πλέον στο πιλοτήριο υπό νορμάλ συνθήκες δεν επιτρέπεται να εισέρχονται επιβάτες. Με ελάχιστες εξαιρέσεις. Όπως για παράδειγμα όταν επιστρέφει κάποια ομάδα αφού έχει κατακτήσει κάποιον τίτλο και όλοι θέλουν να φωτογραφηθούν με την κούπα! Ναι, τα έχουμε δει και αυτά. Συνήθως, όμως, αυτός ο κανονισμός γίνεται απολύτως σεβαστός. Βλέπετε, τα γεγονότα της «μαύρης» 11ης Σεπτεμβρίου οδήγησαν σε πολύ μεγαλύτερη αυστηροποίηση των κανόνων που αφορούν και τους ελέγχους πριν την πτήση αλλά και τις συνθήκες κατά τη διάρκειά της.
Μόνο οι πιλότοι
Το πιλοτήριο γίνεται ολοένα και πιο δύσκολα προσβάσιμο για τους… μη έχοντες εργασίαν, όπως έγραφαν και παλιές πινακίδες. Εκεί έχουν δικαίωμα να βρίσκονται μόνο κυβερνήτης και συγκυβερνήτης το 95% του χρόνου. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί ο ιπτάμενος φροντιστής ανεξαρτήτως φύλου. Αυτός ή αυτή που θα τους προσφέρει κάποιο ρόφημα ή –σε περίπτωση μεγάλων σε διάρκεια πτήσεων- το φαγητό.
Κι εδώ είναι που υπάρχει εκεί έξω ένας αστικός μύθος. Αυτός που αφορά το τι τρώνε οι πιλότοι. Για αρχή πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν σερβίρονται μαζί και ταυτόχρονα. Ανάλογα με το πρωτόκολλο, θα γευματίσει ή θα δειπνήσει πρώτα ο ένας εξ αυτών. Και αυτό διότι όσο ο κυβερνήτης (ας πούμε) θα απολαμβάνει το φαγητό του, ο δεύτερος βαθμοφόρος θα πρέπει να έχει υπό τον έλεγχό του τις ενδείξεις των οργάνων, την επικοινωνία και πολλά άλλα.
Βέβαια, το σερβίρισμα γίνεται σε ύψος και σε χρονικό σημείο που το αεροπλάνο πετάει με αυτόματο πιλότο… Αλλά και πάλι ο ανθρώπινος παράγοντας παραμένει απόλυτα σημαντικός και κομβικός. Κάποιος πρέπει να έχει τα μάτια του ανοιχτά και τις αισθήσεις του στο απόλυτο. Όταν βρίσκεσαι στα 30 και 40 χιλιάδες πόδια και μεταφέρεις ανθρώπινες ζωές, δεν έχεις το περιθώριο για υπερβολική χαλάρωση.
Αφού, λοιπόν, τελειώσει το φαγητό ο ένας, τότε και μόνο τότε, θα φάει και το άλλο μέλος του πληρώματος πιλοτηρίου.
Και δεν είναι αυτή η μόνη διαφορά. Κυβερνήτης και συγκυβερνήτης δεν καταναλώνουν το ίδιο φαγητό ποτέ! Διότι όσο σίγουρος κι αν είσαι για την ποιότητα και την κατάσταση των τροφίμων που σερβίρονται κατά τη διάρκεια μιας πτήσης, δεν μπορείς να παίξεις με τις πιθανότητες.
Εάν, έστω και μία στο εκατομμύριο, υπάρξει θέμα τροφικής δηλητηρίασης για παράδειγμα, δεν είναι δυνατό να προκύψει πρόβλημα και με τους δύο χειριστές. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε σχεδόν σίγουρη καταστροφή για όλους τους επιβαίνοντες και για αυτό τα ξεχωριστά μενού αποτελούν όρο απαράβατο.