Το γνωρίζεις καλά πως εδώ στο Menshouse μας αρέσει να βρίσκουμε τι κρύβεται πίσω από μια λέξη. Ορθογραφικά, εννοιολογικά. Είναι μια άσκηση του νου, με αρκετά οφέλη καθώς και μαθαίνουμε κάτι και αποφεύγουμε την αμηχανία του να μας διορθώσει κανείς για ένα λάθος. ΟΚ, άνθρωποι είμαστε, (λάθη) συμβαίνουν, αλλά καλό είναι να θωρακιζόμαστε για να προστατευόμαστε, έτσι δεν είναι; Άρα… ώρα για μάθημα!
Τι μας απασχολεί σήμερις; Ένας όρος. Που έχει να κάνει με το… σπίτι μου, σπιτάκι μου. Εξηγούμαστε, απλά θα το πάμε λάου λάου, βήμα βήμα: Τη σήμερον ημέρα το να μπορέσει κανείς να πάρει δάνειο για να αγοράσει δικό του σπίτι είναι «καλή σου τύχη και μπράβο φίλε για τη γενναιότητα». Οι τιμές των ακινήτων έχουν πάει στο Θεό, χρειάζεται να εγκρίνει (αν εγκρίνει…) η τράπεζα ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό για να «βάλει κανείς ένα δικό σου κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου» και θα πάρει χρόνια, πολλά χρόνια, να το αποπληρώσει. Καλά να ‘ναι και γερός να ‘ναι.
Τυχεροί λοιπόν όσοι έχουν σπίτι από τους γονείς τους, που θα περάσει μελλοντικά στα χέρια τους. Λύνοντας έτσι το στεγαστικό τους πρόβλημα. Και δεν μιλάμε για την περίπτωση της διαθήκης εν προκειμένω. Αλλά της εν ζωή μεταβίβασης του ακινήτου. Μόνο που σε αυτό, οι συμβολαιογράφοι που πολλά έχουν δει τα μάτια τους μα αυτό τους φέρνει τρόμο, σε ένα πράγμα γίνονται ως και πιεστικοί στους γονείς. Να μην δώσουν αμέσως το 100% της ιδιοκτησίας στα «σπλάχνα» τους. Ναι, μπορεί να σου μοιάζει αδιανόητο, αλλά δεν είναι λίγα τα παραδείγματα που όταν αυτό συνέβη, μεγάλοι άνθρωποι βρέθηκαν στο δρόμο, μετανιώνοντας για την εμπιστοσύνη που έδειξαν και μένοντας με την απορία του τι έκαναν λάθος κατά το μεγάλωμα (σίγουρα θα ήταν πολύ περισσότερα του ενός…).
Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει λύση ασφαλείας. Και είναι ο όρος για το οποίον θέλαμε εξ αρχής να σου μιλήσουμε. Πώς λέγεται; Ψιλή Κυριότητα. Και όχι… υψηλή. Όπως πιθανότατα θα νόμιζες μέχρι τώρα και μην νιώθεις άσχημα αν ισχύει αυτό, 10 Έλληνες να ρωτούσαμε, οι 9 το ίδιο θα απαντούσανε. Μόνο που η κυριότητα είναι ψιλή. Πόθεν προκύπτει αυτό; Από μεταφραστικό δάνειο, όπως θα μας έλεγε και ο καθηγητής Μπαμπινιώτης. Από τη γαλλική λέξη nue-propriété.
Με αυτόν τον τρόπο, το ακίνητο περνάει στο παιδί σαν μελλοντική προοπτική, αλλά ο έλεγχος, δηλαδή η χρήση και η εκμετάλλευση παραμένει στον γονέα – επικαρπωτή. Το παιδί (ο ψιλός κύριος) θα αποκτήσει και την επικαρπία, δηλαδή τον έλεγχο και την εκμετάλλευση του ακινήτου, μόνο όταν αποβιώσουν οι γονείς που τους το παραχώρησαν. Για αυτό και το δικαίωμα αυτό ονομάζεται «ψιλή» κυριότητα και όχι ψηλή ή …υψηλή κυριότητα, καθώς από αυτή έχει αποψιλωθεί -δηλαδή αφαιρεθεί- η επικαρπία. Κατανοητό; Ναι. Οπότε ποτέ ξανά υψηλή, η ψιλή!
