Αν έχεις ψάξει τώρα τελευταία να βρεις σπίτι για να νοικιάσεις, τότε ξέρεις, το έχεις νιώσει στο πετσί σου και πολύ πιθανό να σε έπιασε και μια απελπισία για το πού πάμε, το πώς φτάσαμε ως εδώ. Ο τιμές έχουν πάρει τον ανήφορο, ενώ το θράσος ορισμένων ιδιοκτητών είναι εξοργιστικό ζητώντας όσα τους… λείπουν, και όχι για κάτι της προκοπής, αλλά για «χρέπια» ή για «τρύπες». Πολύ θα ήθελες να ακούσεις από επίσημα χείλη πως αυτό ήταν, ό,τι αυξήσεις έγιναν έγιναν και πλέον «παγώνει» η φάση με τα ενοίκια; Εδώ στην Ελλάδα δεν το κόβουμε να συμβαίνει ποτέ σε ένα ορατό και ρεαλιστικό πλαίσιο, αλλά για δες, υπήρξε πρωτεύουσα χώρας που αυτό ακριβώς συνέβη…
ΟΚ, όπως ίσως θα φαντάστηκες δεν είναι ένα μέρος που μπορούμε να συγκριθούμε. Οι διαφορές μας με τη Σαουδική Αραβία είναι δομικές. Στη λειτουργία, στις συνήθειες, στη νοοτροπία. Εκεί κάνει κουμάντο μια βασιλική οικογένεια που έχει τεράστια ισχύ και επιρροή, βασικά κάνει ό,τι γουστάρει, όπως γουστάρει. Κάπως έτσι, με βασιλικό διάταγμα που επικυρώθηκε από απόφαση του υπουργικού συμβουλίου, επιβλήθηκε πάγωμα διάρκειας 5 ετών στις αυξήσεις στα ενοίκια υφιστάμενων ή νέων κατοικιών και εμπορικών καταστημάτων στο Ριάντ, την πρωτεύουσα της χώρας. Αρχής γενομένης από τις 25 Σεπτεμβρίου 2025.
Στην πόλη διαμένουν μόνιμα 8,6 εκατομμύρια άνθρωποι, ντόπιοι και ξένοι σε ποσοστό περίπου 50/50, και το πρόβλημα της στέγασης είναι πολύ μεγάλο. Όπως συμβαίνει και… δώθε, οι αυξήσεις στα ενοίκια τα τελευταία χρόνια ήταν συνεχείς, υπερβολικές και δυσβάσταχτες. Καθότι ναι, εκεί υπάρχουν πολλά «μεγάλα πορτοφόλια», αλλά αναλογικά πάει το πράγμα, ενώ δεν σημαίνει και ότι άπαντες ανήκουν στους «έχοντες». Είναι χαρακτηριστικό πως τα «τσιμπημένα» νοίκια ήταν ο βασικός λόγος για τον πληθωρισμό της τάξης του 2,3% που καταγράφηκε τον περασμένο Αύγουστο στη Σαουδική Αραβία.
Το πάγωμα αυτό δεν είναι το μοναδικό μέτρο που παίρνει η κυβέρνηση της χώρας για να καταπολεμήσει το πρόβλημα της στέγασης, για να καλύψει το χάντικαπ ανάμεσα την προσφορά και στη ζήτηση. Οι ιθύνοντες έχουν καταλάβει πως είναι πολύ σημαντικό να χτιστούν νέες κατοικίες, κατά τους υπολογισμούς τους, κοντά στις 130.000 το χρόνο για μία πόλη με τις ανάγκες του Ριάντ. Οπότε τι κάνουν; Διευκολύνουν την οικοδομή και κάνουν ασύμφορη οικονομικά τη διατήρηση αδόμητων οικοπέδων. Με άλλα λόγια, έχουν σχέδιο και μαζί την τόλμη να το εφαρμόσουν. Και ναι, δεν μπορούμε ως Ελλάδα να συγκριθούμε με τη Σαουδική Αραβία, το επαναλαμβάνουμε, όμως μπορούμε να πάρουμε παράδειγμα από τη θέλησή τους να μην κάτσουν να παρακολουθούν με σταυρωμένα τα χέρια ένα ζήτημα που απειλεί την κοινωνική συνοχή και την υγιή ανάπτυξη της οικονομίας της πατρίδας τους.
