Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή. Χμ, ας το προσαρμόσουμε λίγο. Σχεδόν καμία δουλειά δεν είναι ντροπή. Υπάρχουν ωστόσο δουλειές που αποτελούν τον ορισμό της απάτης. Επαγγέλματα που θα μπορούσε να τα κάνει ο καθένας, που θα μπορούσαν να είναι χόμπι διαφόρων αλλά κάποιοι τα έχουν κάνει δουλειές (χωρίς αυτό να σημαίνει πάντα πως πληρώνονται και καλά).
Διότι φίλε αναγνώστη δεν είναι όλοι όσοι κάνουν ένα μη-βαρετό επάγγελμα σαν τους γιατρούς ή τους δικηγόρους. Οι γιατροί και οι δικηγόροι ασκούν μια επιστήμη βρε αδερφέ, την έχουν σπουδάσει, πρέπει να την ξέρουν καλά, να την παίζουν στα δάχτυλα.
Δεν είναι όλοι και σαν τους σερβιτόρους ή τους σκουπιδιάρηδες. Οι άνθρωποι αυτοί κάνουν δουλειές που είναι εύκολες, όλοι θα μπορούσαν να τις κάνουν. Αλλά είναι δουλειές πολύ κουραστικές και εξαιρετικά βαρετές: ναι, όλοι θα μπορούσαν να τις κάνουν αλλά κανείς δεν είναι τόσο τρελός να τις κάνει από επιλογή. Μόνο από ανάγκη.
Υπάρχουν όμως και επαγγέλματα που συνδυάζουν τα θετικά των δύο παραπάνω κατηγοριών. Είναι ΚΑΙ εύκολα ΚΑΙ «μυρίζουν» καριέρα. Τα εν λόγω επαγγέλματα κύριοι είναι ΑΠΑΤΗ. Θα έπρεπε να γελάει ο κόσμος με αυτά. Θα έπρεπε αντί να σε κοιτάνε και να σε θαυμάζουν να σου απαντάνε: «τράβα βρες καμιά κανονική δουλειά ρε φίλε». Θα έπρεπε να σε ζηλεύουν όχι γιατί κάνεις μια ενδιαφέρουσα δουλειά αλλά γιατί αυτή την ενδιαφέρουσα δουλειά μπορεί να την κάνει ο οποιοσδήποτε.
Με πλήρη επίγνωση πως το να κάνεις μια απάτη-δουλειά δεν σημαίνει πως αυτόματα ζεις και μια ονειρεμένη ζωή (πολλές φορές ισχύει το ακριβώς αντίθετο) ας δούμε μερικά επαγγέλματα που αν και χαίρουν μιας εκτίμησης και ενός σεβασμού στον κοινωνικό περίγυρο η αλήθεια είναι πως θα μπορούσε να τα κάνει ο καθένας:
DJ
Το πιο προφανές. Το επάγγελμα που όποιος διάβασε την εισαγωγή αυτού του κειμένου σίγουρα θα σκέφτηκε άμεσα. Τώρα δεν μιλάμε για τους DJ που έχουν ένα σκάλωμα με την μουσική και την βρίσκουν να παίζουν σε παρτάκια και σε μαγαζιά είτε για να περνάει η ώρα τους είτε για να βγάζουν κάνα φράγκο παραπάνω και να το προσθέτουν στα ελάχιστα που βγάζουν από την κανονική τους δουλειά.
Μιλάμε για αυτούς που το δηλώνουν αυτό ως επάγγελμα. Που η δουλειά τους είναι να βάζουν μουσική. Ξαναδιαβάστε το για να ξέρουμε τι λέμε: η δουλειά ενός DJ είναι να βάζει μουσική. Δηλαδή, ειλικρινά ρε φίλε, ποιος ΔΕΝ μπορεί να το κάνει αυτό; Και μάλιστα δεν υπάρχουν απλά DJ που ζουν από αυτό.
Υπάρχουν κάποιοι που κάνουν διεθνή καριέρα επειδή είναι DJ. Γεμίζουν γήπεδα και μαγαζάρες του εξωτερικού… βάζοντας μουσική. Προσέξτε: δεν έχουν κάποιο συγκρότημα, δεν τραγουδάνε, δεν γράφουν νότες και στίχους, δεν πάραγουν μουσική. Οι άνθρωποι δεν ΠΑΙΖΟΥΝ μουσική, ΒΑΖΟΥΝ μουσική. Και κάνουν καριέρα! Αυτό ακριβώς, τίποτα άλλο.
Προπονητής ποδοσφαίρου
Και τώρα κύριοι ήρθε η ώρα να πούμε μια μεγάλη, μια τεράστια αλήθεια. Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα στο οποίο ο προπονητής δεν παίζει και τόσο μεγάλη σημασία. Εντάξει, παίζει ρόλο τι προπονητή έχει μια ομάδα αλλά δεν είναι ούτε μπάσκετ, ούτε βόλεϊ, ούτε κάποιο άλλο εξιδικευμένο σπορ. Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα που το γουστάρουμε όλοι γιατί είναι εύκολο, εκλαϊκευμένο, καταλαβαίνεις τι βλέπεις.
Μια από τις πιο κλισέ ατάκες που ακούγονται είναι πως όλοι είναι «προπονητές του καφενείου» ή «προπονητές της εξέδρας». Ε, λοιπόν η αλήθεια είναι πως όλοι αυτοί οι «προπονητές» μπορούν να πουν τόσο εύστοχα πράγματα όσο οι πιο εύστοχες ενέργειες ενός κανονικού προπονητή και τόσο άμπαλα πράγματα όσο οι πιο άμπαλες ενέργειες ενός κανονικού προπονητή. Στην πραγματικότητα, δεν αλλάζουν και πολύ τα πράγματα. Ο προπονητής ποδοσφαίρου είναι τόσο καλός όσο το επίπεδο έμπνευσης που αποσπά από τους παίκτες και όσο οι κινήσεις που κάνει σαν κόουτς κατά την διάρκεια του ματς: αυτό το ταλέντο εύκολα το έχει και ένας καφενόβειος.
Την ουσιαστικά αθλητική δουλειά στο ποδόσφαιρο την κάνουν οι γυμναστές, οι φυσιοθεραπευτές, οι διαιτολόγοι ακόμα και οι ψυχολόγοι. Κατά τα άλλα, η διαφορά ενός καλού προπονητή από έναν κακό είναι ισάξια της διαφοράς ανάμεσα σε εκείνο που τις προάλλες σε ένα καφενείο μάντεψε πως έτσι όπως παίζει η Μπάγερν κόντρα στην Ρεάλ θα φάει τέσσερα και εκείνον που απάντησε: «έλα μωρέ, με τον Ρονάλντο;». ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ θα μπορούσαν να είναι προπονητές. Απλά ο ένας θα ήταν καλύτερος από τον άλλο.
Μάνατζερ
Τώρα τελευταία έχει γίνει μόδα εξαιτίας εκείνου του τυπά από το Survivor που δήλωνε μάνατζερ ράγκμπι σε μια χώρα που δεν παίζεται ράγκμπι. Γελάει ο κόσμος: δηλαδή ο τύπος δεν του φτάνει απλά που δηλώνει κάτι ανύπαρκτο (μάνατζερ), ήθελε να το εξειδικεύσει με κάτι ακόμα πιο ανύπαρκτο (ράγκμπι) για να δέσει το γλυκό.
Δηλαδή ρε παιδιά, για να καταλάβω και εγώ που είμαι αμόρφωτος, τι ακριβώς κάνει ένας μάνατζερ; Προσπαθεί να σπρώξει τον πελάτη του (είτε είναι αθλητής είτε είναι καλλιτέχνης είτε οτιδήποτε) σε νέα αφεντικά. Είναι δηλαδή διαφημιστής; Όχι είναι κάτι διαφορετικό γιατί δεν στήνει καμπάνιες, απλά προωθεί έναν εργαζόμενο, του βρίσκει δουλειά. Είναι δηλαδή κάτι σαν την χρυσή ευκαιρία; Όχι γιατί αν ανοίξεις εσύ την χρυσή ευκαιρία θα πρέπει και να ψάξεις και να πάρεις τηλέφωνα.
Στην πραγματικότητα ο μάνατζερ είναι αυτός που διαβάζει την χρυσή ευκαιρία αντί για εσένα και παίρνει τηλέφωνα στα μελλοντικά σου αφεντικά αντί για εσένα. Τώρα, ειλικρινά: χρειάζεται προσόντα για να κάνεις αυτό το πράγμα; Δηλαδή έλεος ρε μάγκες, έχετε πιάσει την καλή και βγάζετε λεφτά κάνοντας αυτό το πράγμα. Ελάτε, μεταξύ μας τώρα: κοροϊδεύετε τον κόσμο πως αυτό είναι κανονικό επάγγελμα, έτσι;
Φιλόσοφος
Μην το γελάτε, υπάρχουν κάποιοι που όταν τους ρωτάς τι δουλειά κάνουν σου απαντάνε πως είναι φιλόσοφοι. Δεν θα τους συναντήσεις και πάρα πολύ εύκολα γιατί συχνάζουν σε γκαλά και σε κάτι τέτοια κυριλίκια αλλά οι τύποι κάνουν αυτό στη ζωή τους.
Προσοχή: δεν είναι ότι κάνουν ΚΑΙ αυτό. Δεν είναι δηλαδή ότι έχουν μια κανονική δουλειά και απλά γράφουν κάπου τις φιλοσοφικές ανησυχίες που ΕΧΕΙ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ για να εκφραστούν. Είναι ότι πληρώνονται από αυτό, πάνε σε πανεπιστήμια και κάνουν διαλέξεις και τα παίρνουν επειδή υπάρχει κόσμος που ΘΕΛΕΙ να τους δει. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις φίλε αναγνώστη για τι παπατζιλίκι μιλάμε. Δηλαδή οκ και ο Μαρξ ήταν φιλόσοφος αλλά ο άνθρωπος ήταν κατά βάση οικονομολόγος και φιλοσοφούσε επί της επιστήμης του. Και διάφοροι άλλοι επιστήμονες φιλοσοφούν επί του αντικειμένου τους αλλά έχουν ένα αντικείμενο ρε παιδί μου. Αυτός που δηλώνει φιλόσοφος δεν έχει άλλο αντικείμενο πέρα από το να φιλοσοφεί!
Προφανώς νομίζουν πως βρίσκονται στην αρχαία Αθήνα, τότε που υπήρχε ΔΟΥΛΟΚΤΗΣΙΑ και διάφοροι φιλόσοφοι με άπειρο χρόνο καθόντουσαν και επεργαζόντουσαν τις σκέψεις τους. Σου έχω νέα ρε φίλε: ΔΕΝ βρίσκεσαι στην αρχαία Αθήνα, πλέον ζούμε στο 2017. Και στο 2017 είναι αστειότητα να δηλώνεις φιλόσοφος, μην παίζεις με την νοημοσύνη μας. Πες ότι έχεις φράγκα, δεν χρειάζεται να δουλεύεις και απλά κάνεις το κέφι σου να το δεχθούμε. Μην μας δουλεύεις στην μάπα μας όμως.
Δημοσιογράφος
Νομίζατε ότι θα γλυτώσετε δημοσιογραφάκια, ε; Νομίζετε πως η συναδελφική μου αλληλεγγύη θα αφήσει έξω το επάγγελμά μας; Τι κάνει λοιπόν ένας δημοσιογράφος; Θεωρητικά ενημερώνει την κοινωνία. Διαμεσολαβεί ανάμεσα στο γεγονός και το κοινό, «μεταφέρει» την είδηση. Κλαπ κλαπ κλαπ (χειροκρότημα). Φοβερή δουλειά! Σίγουρα δεν μπορεί κανένας άλλος να το κάνει αυτό. Πρέπει να έχεις σπουδάσει για να σε ενημερώνουν τι παίζει και με την σειρά σου να ενημερώνεις τους υπόλοιπους.
Και οκ, άντε να διαχωρίσω εκείνους που κάνουν ρεπορτάζ διότι ας πούμε πως αυτό που κάνουν έχει ένα τζόγο, υπάρχει ένα ρίσκο, πρέπει να βγάλουν την είδηση, δεν θα μείνουν στις «επίσημες» ενημερώσεις. Ένας σεβασμός για αυτούς, οκ. Πόσοι όμως είναι αυτοί; Ελάχιστοι! Η συντριπτική πλειονότητα θα πάρει την είδηση κατευθείαν από τις επίσημες πηγές, δεν θα τις κακοκαρδίσει μη τυχόν και χάσει την επαφή μαζί τους, θα παίξει την «γραμμή» όπως την πήρε και μετά θα πλασάρει αυτή την απάτη ως ρεπορτάζ.
Βέβαια υπάρχει και μια άλλη κατηγορία, αυτή που δεν έχει καν επίσημη ενημέρωση, απλά αναπάραγει ότι παίζει στο internet. Κουραστικό δεν λέω αλλά οκ ρε φίλε: δουλεύεις σε ένα ενημερωτικό site και απλά αναπαράγεις. Α-να-πα-ρά-γεις. Δεν κάνεις κάτι φοβερό. Μην μας ζαλίζεις με το «λειτούργημά» σου.
Και πάμε στην τρίτη κατηγορία δημοσιογράφων. Αυτοί που αρθρογραφούν. Εδώ τα πράγματα αλλάζουν επίπεδο. Εδώ μιλάμε για τον ορισμό της απάτης κύριοι. Εκείνοι που η δουλειά τους είναι να λένε την γνώμη τους. Προσοχή: όχι να κάνουν μια ανάλυση που δεν έχεις σκεφτεί ή να σου αποκαλύπτουν πράγματα που δεν ξέρεις και σετ με αυτό να έρχεται και η γνώμη τους. Απλά να λένε την γνώμη τους. Σκέτο! Να σου λένε δηλαδή ποια είναι η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος κατά τη γνώμη τους. Ποια κυβέρνηση πρέπει να εκλεχθεί κατά τη γνώμη τους. Οι άνθρωποι πληρώνονται για να λένε την γνώμη τους! Τρομακτικά δύσκολη δουλειά λέμε. Ελάχιστοι μπορούν να κάνουν κάτι τόσο δύσκολο!
Γνώμη μου πάντα, έτσι;