Είμαστε όλοι μας μάρτυρες. Το έχουμε δει να συμβαίνει. Πολλές φορές, μάλιστα, είμαστε κι εμείς οι ίδιοι που προτάσσουμε το δάχτυλο, τη δείχνουμε και την κοροϊδεύουμε, κάνοντάς την να αισθανθεί πάρα πολύ άσχημα. Οι πάντες φέρουμε ευθύνη σ’ αυτό το ανηλεές bullying που δέχεται, όμως είμαστε τόσο εθισμένοι που αδυνατούμε να σταματήσουμε.
Ε, λοιπόν, ως εδώ ήταν: αυτό το «Αν η Δευτέρα είχε πρόσωπο» και από κάτω κοτσάρουμε μια φώτο της Μπρίτνεϊ Σπίαρς να είναι λιάρδα από το ποτό ή τα διάφορα «Πω, Δευτέρα σήμερα- ώρα να κόψω τις φλέβες μου!» και τα συναφή τελειώσανε.
Γιατί, ξέρετε, η Δευτέρα δεν είναι απλά μια μέρα σαν όλες τις άλλες της εβδομάδας, αλλά είναι και κατά πολύ ανώτερη των υπολοίπων!
Και υπάρχουν 5 άκρως παράλογοι λόγοι που το αποδεικνύουν αυτό…
1) Χωρίς Δευτέρα δε θα βλέπαμε την τύφλα μας
Μιλάμε για το καλύτερο throwback hashtag ολόκληρης της ηλεκτρονικής υφηλίου: #Throwback_Monday. Γιατί; Μα γιατί, πολύ απλά, αν δεν υπήρχε η Δευτέρα εμείς οι άνθρωποι θα κινούμασταν στα σκοτάδια.
Αν μπερδευτήκατε, να σας ξεμπερδέψουμε: τη Δευτέρα, σύμφωνα με την «Γένεση» της Αγίας Γραφής, ο Θεός δημιούργησε το φως- παράλληλα με τον ουρανό και τη γη- και απάντησε στο σκοτάδι που προϋπήρχε.
Φαντάζεστε, παραδείγματος χάριν, να πήγαινε απευθείας στην Τρίτη; Θα ήταν σα να έχουμε μονίμως διακοπή ρεύματος, πέραν του ότι δε θα υπήρχε τούτη η γης που την πατούμε (και σιγά και δε θα μπαίναμε μέσα της στο τέλος).
Οπότε Monday rules.
2) Δημιουργεί υπέροχους συνειρμούς
Όχι απλά τα δείχνει στις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας, αλλά τους κάνει πλάκα. Σκεφτείτε το: ακούς «Δευτέρα» και αυτομάτως στο μυαλό σου έρχονται υπέροχες εικόνες, καθώς οι λεκτικοί συνειρμοί σου παίζουν το πιο όμορφο παιχνίδι.
Σκέφτεσαι τη δευτέρα δημοτικού, εκεί που ερωτεύτηκες για πρώτη φορά στη ζωή σου τη Μαιρούλα με τα πανέμορφα κοτσιδάκια, σε αντίθεση με την τρίτη που καψουρεύτηκες τον Μπάμπη των 88, τότε, κιλών (υπήρχε μια περίοδος που ήσουν bisexual…).
Επίσης, σου ’ρχεται στο μυαλό η δευτέρα στο κιβώτιο ταχυτήτων στο αυτοκίνητο- η ταχύτητα, δηλαδή, που σε ξεκολλάει από τη ριμάδα την πρώτη που σε ανάγκαζε να τρέχεις σαν την Λάουρα.
Τέλος, για τους θρησκόληπτους, υπάρχει και η Δευτέρα Παρουσία, εκεί που θα γίνει (κυριολεκτικά) το σώσε και θα διαχωριστεί η ήρα από το σιτάρι.
Όπως θα έλεγαν, λοιπόν, και οι οπαδοί του Ηρακλή: «ΗΡΑ-ΗΡΑ-ΗΡΑ-ΗΡΑΑΑΑ!!!»
3) Έχει το τούτο της καθαρό
Μπορεί οι πάντες να της την πέφτουν και να τη θεωρούν ποταπή, όμως η Δευτέρα μπορεί να είναι πτωχή μεν, τίμια δε. Εξ ου και «Καθαρά Δευτέρα».
Μα συγγνώμη, πώς μπορείς να «μισήσεις» μια μέρα, η οποία σου προσφέρει τις καλύτερες στιγμές ολόκληρου του χρόνου; Λαγάνα, ελιές, ταραμάς, γαρίδες, επιδιδόμαστε με περισσή επιτυχία στο εθνικό μας σπορ (αμολάμε χαρταετό, δηλαδή)- τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Ξέρετε εσείς καμιά «Καθαρά Παρασκευή»;
4) Διαρκεί όσο και οι υπόλοιπες μέρες
Βλέπει κανείς την υπερβολή να το τερματίζει στα social media και νομίζει πως η Δευτέρα δεν είναι στην πραγματικότητα μέρα, αλλά ο εκατονταετής πόλεμος: ο ένας γκρινιάζει γιατί περνούσε υπέροχα το Σαββατοκύριακο και τώρα ήρθε η Δευτέρα να του τα χαλάσει όλα, ο άλλος γιατί «Ποιος πάει τώρα δουλειά ρε φίλε, καλά καθόμουνα…», ο τρίτος επειδή «Ξενέρα, ξενέρα, ετούτη η Δευτέρα».
Σιγά τα ημερήσια ωά: διαρκεί μόλις 24 ώρες! Μέχρι ν’ ανοίξεις τα μάτια και να τα κλείσεις, έχει περάσει κιόλας και δίνει τη θέση της σε άλλες, πιο ευχάριστες (για λόγους τους οποίους δεν μπορεί να καταλάβει ούτε η NASA) μέρες.
Αν δεν σπάσεις μερικά αυγά, πώς θα κάνεις ομελέτα;
5) Τις Δευτέρες γράφεται ιστορία (τις υπόλοιπες γεωγραφία, φυσική, μαθηματικά κτλ)
Έχουμε και λέμε: τα πασίγνωστα (κι αναθεματισμένα εύγεστα) σοκολατάκια Hershey’s Κisses κυκλοφορούν τη Δευτέρα 1 Ιουλίου του 1907. Στις 13 Γενάρη του 1930 (Δευτέρα φυσικά…) κάνει ντεμπούτο ο Μίκυ Μάους. Δευτέρα 3 Αυγούστου του 1936 ο Τζέσε Όουενς κερδίζει το πρώτο του χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου το 1936, στα 100 μέτρα. Στις 6 Ιουλίου- ξέρετε ποια μέρα, πλέον…- του 1964 οι Beatles εμφανίζονται για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη με το “A Hard Day’s Night”. Και, τέλος, Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου του 2005 βγαίνει στον «αέρα» το youtube.
Τώρα, πείτε μου εσείς αν μπορείτε να ισχυριστείτε για κάποια άλλη μέρα της εβδομάδας πως «Θα φάω ένα σοκολατάκι Hershey’s Kisses την ώρα που θα διαβάζω Μίκυ Μάους, έπειτα θα τρέξω σαν τον Τζέσε Όουενς στον τελικό των 100 μέτρων στο Βερολίνο μέχρι το περίπτερο για να πάρω παγωτό, θα γυρίσω σπίτι και θα δω το “A Hard Day’s Night” στο youtube τρώγοντάς το».
Για καμία, έτσι δεν είναι;
Αυτό το άρθρο, γραμμένο φυσικά Δευτέρα, είναι εδώ για να σας το θυμίζει…