Γονείς και Πανελλήνιες. Δύο λέξεις που στο μυαλό του μέσου 17χρονου υποψήφιου έχουν συνδυαστεί με την πίεση, το άγχος, τις μεγάλες προσδοκίες. Αυτής την περίοδο ειδικά των εξετάσεων ο μαθητής που θέλει να μεταπηδήσει στην ιδιότητα του φοιτητή/σπουδαστή τις έχει συνέχεια στο μυαλό του. Γιατί όμως να ασχολούμαστε συνέχεια με αυτά τα μικρά μετεφηβικά τερατάκι; Μόνο αυτοί περνούν το άγχος των εξετάσεων; Μόνο αυτοί φοβούνται για το μέλλον τους;
Μόνο αυτοί ονειρεύονται και φαντασιώνονται τη ζωή μετά τις Πανελλήνιες; Ή μήπως ξεχνάμε τους πραγματικά αγχωμένους και απάλευτους αυτής της περιόδου; Τους ίδιους τους γονείς. Γονείς που στις περισσότερες των περιπτώσεων νιώθουν ότι δίνουν και αυτοί εξετάσεις. Ή σε άλλες περιπτώσεις ότι παίζουν κορώνα γράμματα την οικονομική ισορροπία της οικογένειας για τα πολλά επόμενα χρόνια. Μην ξεχνάμε ότι πολλοί από αυτούς αυτές τις μέρες όταν συνομιλούν με γνωστούς μιλούν στο Α πληθυντικό.
– Πώς έγραψε η Κατερινούλα;
– Γράψαμε πολύ καλά. Πήραμε άριστα Λατινικά και περιμένουμε να δούμε και την έκθεση που είμαστε όμως έτσι και αλλιώς πολύ δυνατές.
Αυτή η ιδιαίτερη ομάδα ανθρώπων, όπως και κάθε άλλη ομάδα, δεν μπορεί να έχει μόνο κοινά χαρακτηριστικά. Υπάρχουν πράγματα που κάνει τα μέλη της να διαφέρουν πάρα πολύ. Εμείς θα ασχοληθούμε με τις προσωπικές εμπειρίες των γονιών από τη ζωή μετά τις πανελλήνιες. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί γονείς που έχουν ζήσει φοιτητική ζωή στα νιάτα τους. Και μάλιστα στην Ελλάδα. Δεν είναι όμως όλοι έτσι. Αρκετοί έχουν ζήσει φοιτητικές εμπειρίες από σχολές του εξωτερικού. Ακόμα και εκτός Ευρώπης κάποιοι. Άλλοι πάλι έχουν ζήσει φοιτητικά χρόνια στην Ελλάδα αλλά πολλές δεκαετίες πίσω και δεν τα έχουν πρόσφατα στο μυαλό τους. Ή έχουν κρατήσει μόνο τα θετικά στοιχεία. Μπορεί να είναι απλά ρομαντικοί και να έχουν μπλοκάρει τις άσχημες στιγμές. Υπάρχει βεβαίως και μια μεγάλη μερίδα γονέων που δεν σπούδασαν ποτέ. Που δεν αποχωρίστηκαν την οικογένειά τους για κάποια άλλη πόλη την κρίσιμη μετεσχολική περίοδο της ζωής τους.
Όλες οι τελευταίες αυτές κατηγορίες φαντασιώνονται μία συγκεκριμένη ζωή για τα τέκνα τους μετά τις πανελλήνιες. Βάζοντας προϋπόθεση την επιτυχία στη σχολή προτίμησης αρχίζουν και χτίζουν έναν ιδεατό κόσμο για τα βλαστάρια τους. Για τις σχολές, του συμφοιτητές, τη ζωή στη σχολή. Κανείς δε θέλει να σκέφτεται τις ταλαιπωρίες. Ή τουλάχιστον δε θέλει να το δείχνει. Και αυτό συμβαίνει και με πολλούς γονείς. Πόσο όμως διαφέρει αυτός ο ιδεατός κόσμος του πανεπιστημίου, του φοιτητή που φαντασιώνονται οι γονείς από την πραγματικότητα; Θα μπορούσαμε να το αναλύσουμε με χιλιάδες λέξεις. Αντί γι’ αυτό όμως κάναμε ένα φωτορεπορτάζ μέσα από τα ίδια τα μυαλά των γονέων. Τα αποτελέσματα φαίνονται στις εικόνες που ακολουθούν.
Πώς φαντασιώνονται οι γονείς τη ζωή των παιδιών τους μετά τις πανελλήνιες και τι πραγματικά ισχύει;
