Είναι σα να χάνει ο μυθιστοριογράφος τη φαντασία του. Σα να ξεμένει ο γλύπτης από καλέμι και ο στιχογράφος από ποιητική αδεία.
Είναι δυνατόν να έχασε ο Αρκάς το χιούμορ του; Αυτή η μομφή για τον κορυφαίο κομίστα διακινείται από πολλούς στα social media, ειδικά μετά τα επίμαχα σκίτσα του υπέρ των «Παραιτηθείτε».
Και δεν είναι φυσικά η μοναδική, αλλά η μόνη που έχει αξία να ασχοληθούμε. Οι υπόλοιπες περί «κομματόσκυλου», «φιλελέ» και «Νουδούλη», που προέρχονται από τα γνωστά τρολ και τους λοιπούς εθελοτυφλούντες οπαδούς της πάλαι ποτέ αριστερής παράταξης, προκαλούν από θυμηδία έως θλίψη. Έφτασαν να τον κατηγορούν ακόμα και για έμμισθο της ΝΔ ή ορκισμένο πια εχθρό της κυβέρνησης, με πρόσχημα την έναρξη της συνεργασίας του με το «Πρώτο Θέμα». Μα ο Αρκάς είχε ήδη εμπλακεί στην πολιτική σάτιρα από τον καιρό της συνεργασίας του με το (κάθε άλλο παρά εχθρικό προς την κυβέρνηση) «Έθνος». Και όταν οι πρώτες ηχηρές αντιδράσεις έκαναν την εμφάνιση τους στα social media, η εξήγηση που δόθηκε μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του στο «Facebook» ήταν για το σύνολο του σκεπτόμενου κόσμου αποστομωτική.
«Ο Αρκάς θεωρεί ότι ο πολιτικός αμοραλισμός, ο κομματικός τυχοδιωκτισμός και η ανενδοίαστη εξαπάτηση υπήρχαν πάντα, άλλα έχουν φτάσει στον κολοφώνα τους μ’ αυτήν την κυβέρνηση, τόσο ώστε να τον αναγκάσουν να σχολιάσει αυτό που πάντα σιχαινόταν: την κεντρική πολιτική σκηνή».
«Έθνος» δεν υπήρχε (μέχρι σήμερα) και προφανώς κανείς δεν μπορεί να επικρίνει την επιλογή ενός καλλιτεχνή να συνάψει, για βιοποριστικούς λόγους, συμφωνία με οποιοδήποτε μέσο ενημέρωσης. Πόσο μάλλον κάποιος στρατευμένος – πρόθυμος να χύσει άλλο τόσο δηλητήριο στο Facebook για μια θεσούλα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (την οποία μπορεί να έχει πάρει ήδη κιόλας). «Έχετε υπ’ όψη σας κάποια “καθαρή” εφημερίδα στην οποία θα μπορούσε να δουλέψει ο Αρκάς για να βγάλει το ψωμί του ή είσθε της άποψης ότι θα έπρεπε να ζει από τα likes του FB;», ήταν η επίσης αποστομωτική ερώτηση των διαχειριστών της σελίδας (του ιδίου δηλαδή) στις επικρίσεις που αφορούσαν την ανακοίνωση της συνεργασίας του με το «Πρώτο Θέμα».
Τον κατηγορούν επίσης ότι έπαθε… Λαζόπουλο, αλλά κανείς από τους κατηγόρους δεν είχε προφανώς την ίδια καταδικαστική διάθεση όταν ο Λαζόπουλος διοργάνωνε τηλεοπτικές διαφημιστικές εκστρατείες υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Η σάτιρα τότε ήταν θεμιτή. Τώρα που έχει στραφεί «εναντίον μας» προκαλεί τις σπασμωδικές αντιδράσεις ενός καλομαθημένου παιδιού που αίφνης δεν γίνεται το δικό του. Επιδεικνύοντας αλλεργία στη σάτιρα, η Αριστερά αποδεικνύει ότι όντως ήταν εξαιρετικά καλομαθημένη στο να… χαιρεκακεί, αλλά όχι να αποδέχεται.
Ξέφυγα όμως από το θέμα και εν τέλει ασχολήθηκα πολύ με τους θερμοκέφαλους του διαδικτύου. Αυτό που προκαλεί αίσθηση σε όσους έχουν εντρυφήσει στον Αρκά είναι ότι τα τελευταία σκίτσα του μοιάζουν ελαφρώς «ξένα» με την πένα του. Αποστειρωμένα από τη γνωστή αίσθηση του εκλεπτυσμένου χιούμορ που τον καθιέρωσε. Φαντάζουν «στεγνά», αμιγώς πολιτικοποιημένα. Οκ., προφανώς η πολιτική σάτιρα είναι κάτι διαφορετικό που δεν παρέχει τις ίδιες δυνατότητες για την εκφορά γέλιου εκ μέρους του καλλιτέχνη. Αν και αυτό είναι συζητήσιμο, με όλα αυτά τα κωμικά «πατήματα» που έχει δώσει η τωρινή κυβέρνηση.
Ίσως πάλι να μην είναι τόσο ικανός σε αυτό το είδος και να αναζητά ακόμα την ισορροπία που θα τον διατηρήσει στο ίδιο επίπεδο με το «ένδοξο» παρελθόν του.
Ίσως βέβαια να τον ξεπερνάει η ίδια η ζωή. Σε βαθμό που ακόμα και αυτό το «δαιμόνιο» πνεύμα να ξεμένει από… χιούμορ όταν ο υπουργός Εθνικής Άμυνας κατηγορεί το γιο του για δημόσια επίδειξη φαλλοκρατικής γραβάτας και ο πρωθυπουργός υποδέχεται τον – προερχόμενο από επέμβαση για αφαίρεση όγκου – Σταύρο Θεοδωράκη με την ξεκαρδιστική ατάκα «βλέπω ότι αδυνάτισες…».