Θυμάμαι να λένε μια ζωή για τον Γιώργο (τον) Ανατολάκη: «Μπορεί να βαράει μέσα στο παιχνίδι, αλλά εκτός γηπέδου είναι το καλύτερο παιδί».
Ε, αυτή τη μεταμόρφωση που πάθαινε ο χαλκέντερος στόπερ μέσα στον αγωνιστικό χώρο εγώ την παθαίνω… από την ανάποδη τα πρωινά:
Μπορεί τις άλλες ώρες να είμαι πσυχούλα (το επιβεβαιώνει όποτε χρειαστεί η μάνα μου), αλλά λίγο μετά το ξύπνημα είμαι έτοιμος για… τάκλιν. Κι αυτός που θα κάνει ΕΝΑ έστω από κάποια συγκεκριμένα λάθη, έχει τη ρήξη έσω πλαγίου συνδέσμου στο τσεπάκι!
Διότι υπάρχει μια σειρά πραγμάτων και καταστάσεων που σε άλλο σημείο της ημέρας δεν θα σε ενοχλούσαν τόσο. Ίσως μάλιστα να σου περνούσαν και απαρατήρητα.
Πριν ανοίξει όμως το βλέφαρο και πριν εισρεύσει η πρώτη δόση καφεΐνης στο αίμα σου, είναι ικανά να σου γυρίσουν τα μάτια ανάποδα. Και να σε κάνουν πιο… μελιτζανί από τον Ομπράντοβιτς, έπειτα από τρίποντο+φάουλ που έφαγε η ομάδα του στο τελευταίο δευτερόλεπτο της επίθεσης.
Είναι κρίμα λοιπόν που ο Γιώργαρος ο Ανατολάκης δεν είναι πλέον στη Βουλή. Γιατί με τον πύρινό του λόγο θα μπορούσε να προωθήσει το νομοσχέδιο που όλοι μας θα ονειρευόμασταν. Και μέσω του οποίου θα ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΝ ρητά πλέον τα πρωινά:
-Η γκρίνια της συζύγου. Θα μου πεις και να το αποφύγεις το πρωί, υπάρχει περίπτωση να μην το βρεις μπροστά σου αργότερα; Σωστό. Όπως και να το κάνουμε όμως, να ανοίγεις το μάτι σου και το πρώτο πράγμα που θα ακούς να είναι μουρμούρα/παράπονα/κατηγορίες θέλει γερό στομάχι (ή μεγάλο αποθηκευτικό χώρο στα καμπανέλια) για να μη σε πάρει από κάτω.
-Η όρεξη του ταξιτζή για κουβέντα. Άλλο φαινόμενο που συναντάται σε όλες τις ώρες της ημέρας. Εξίσου όμως -και ίσως ακόμα περισσότερο- σπασαρχίδικο από το προηγούμενο. Γιατί άντε πες ότι από την υστερία της κυράς σου μπορείς να γλιτώσεις φεύγοντας από το σπίτι. Από τον ταρίφα που είναι αποφασισμένος να σου αναλύσει κάθε γεωπολιτική προέκταση του φαινομένου του θερμοκηπίου σε συνδυασμό με το πέναλτι του Φορτούνη, πώς γλιτώνεις; Με βουτιά στην άσφαλτο εν κινήσει;
-Οι επισκέψεις. Ίσως είναι η πρώην σου που τη βλέπεις κάθε βράδυ στον ύπνο σου. Μπορεί να είναι η καυτή γειτόνισσα που… ξέμεινε από ζάχαρη. Βρε και ο Θεός ο ίδιος να είναι -που κατέβηκε για να σου προσφέρει θέση ρεζερβέ στον παράδεισο- όταν σου ‘ρχεται αξημέρωτα τον βλέπεις ενοχλητικό. Και τον αντιμετωπίζεις με την ίδια ξινίλα που σου βγάζει ο διαχειριστής της πολυκατοικίας όταν έρχεται για τα κοινόχρηστα.
-Το λάθος στον καφέ σου. Σύμφωνοι, δεν μπορούν να απαγορευτούν τα λάθη. Κι αυτός που τον φτιάχνει, κι αυτός που τον φέρνει, άνθρωπος είναι και μπορεί κάτι να του ξεφύγει. Τώρα που τα ξεκαθαρίσαμε όμως, ας το παραδεχθούμε μεταξύ μας: Όλος αυτός ο ανθρωπισμός πάει περίπατο αμέσως μετά την πρώτη γουλιά ενός γλυκού που έπρεπε να είναι σκέτος ή ενός φρέντο που παραγγέλθηκε ως εσπρέσο.
-Το σεξ συνοδεία ηχητικών εφέ. ΟΚ, ο γείτονας σηκώθηκε με τη σημαία σε έπαρση και τη σύζυγο διατεθειμένη να κάνει τη σημαιοφόρο. Εσύ γιατί πρέπει να ξυπνήσεις -κάνοντας μάλιστα «αυτί»; Πώς θα μπορέσεις να το διαχειριστείς αν το δικό σου ταίρι έχει φύγει για δουλειά ή (ακόμα χειρότερα) δεν έχεις ταίρι; Είναι δυνατόν σε μια τέτοια περίπτωση να μη σου γ…ήσει (κυριολεκτικά σχεδόν) τη μέρα;
-Το κλείδωμα στην τουαλέτα. Δεν έχει σημασία αν είναι η μάνα σου. Αν είναι ο πατέρας σου. Αν είναι το μικρό σου αδερφάκι, που έχει χρόνια δυσκοιλιότητα. Η διαπίστωση μιας πόρτας που παραμένει επτασφράγιστη το πρωί, ενώ εσύ φλερτάρεις όλο και περισσότερο με την πλημμύρα ή το γεμάτο σωβρακάκι είναι βασανιστήριο. Γι’ αυτό λοιπόν πλαφόν στον χρόνο παραμονής στο μπάνιο. Και δικαίωμα για «ντου» το επόμενο κιόλας δευτερόλεπτο από την παρέλευσή του.
-Τα τηλέφωνα από γονείς. Τους αγαπάς. Καταλαβαίνεις ότι τους λείπεις και ότι γι’ αυτούς είναι ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει η μέρα τους. Όμως όχι. Θα μπορούν να σε καλέσουν από τις 12 και μετά. Γιατί μπορεί να ξενύχτησες το προηγούμενο βράδυ. Γιατί μπορεί να έχεις παρέα στο κρεβάτι. Γιατί μπορεί απλά να μην έχεις το κουράγιο να απαντήσεις στην ερώτηση «έφαγες τίποτα» όταν εκείνη γίνεται (και) στις 8 το πρωί.
-Η παρακολούθηση εκπομπών του Αυτιά. Ξυπνάς χαρούμενος που έχεις την υγειά σου, τους φίλους σου και τουλάχιστον δεν πεινάς σε αυτή τη δύσκολη εποχή. Μετά από μισή ώρα συντονισμού στον απόλυτο τηλεοπτικό μαζοχισμό αναρωτιέσαι ποιος ο λόγος να ζεις. Πώς θα προστατευτείς από την εγκληματικότητα. Πώς θα μείνεις όρθιος από τη «φοροκαταιγίδα». Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας. Όχι πια. Θα επιτρέπεται μονάχα η προβολή της αλησμόνητης καθημερινής συνέντευξης με… video του Παναγιώτη Ψωμιάδη.
-Το διπλοπαρκάρισμα. Σου λένε ότι πρέπει αναγκαστικά να διαλέξεις ανάμεσα σε δυο επιλογές: Η μια είναι χορός επάνω σε κάρβουνα την ώρα που απέναντί σου υπάρχει μια τηλεόραση η οποία παίζει ΜΟΝΟ Άδωνι Γεωργιάδη. Η άλλη να έχεις ξυπνήσει αγχωμένος, να έχεις αργήσει για τη δουλειά και όταν φτάνεις στο αμάξι να διαπιστώσεις ότι σε έχουν κλείσει. Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να ΜΗΝ διαλέξεις την πρώτη (λιγότερο ψυχοφθόρα) διαδικασία;
-Ο συνδυασμός σοκολατούχου γάλακτος και σφολιάτας. Εδώ δεν είναι μονάχα ατομικό το θέμα. Ο αυξημένος κίνδυνος τσιρλιού. Εδώ έχουμε να κάνουμε και με λόγους δημόσιας υγείας. Διότι δεν είναι μόνο οι (αναπόφευκτες) αναθυμιάσεις που απειλούν τα ρουθούνια των υπολοίπων. Είναι και οι αυξημένες πιθανότητες έκρηξης, σε περίπτωση που ανυποψίαστος διπλανός ανάψει το πρώτο τσιγάρο της μέρας δίπλα στον δράστη.
