Το να μην ξέρεις μπάλα δεν είναι κακό.
Συμβαίνει στην πλειοψηφία όσων παίζουν σε 5Χ5, 8Χ8 ή και κανονικά γήπεδα αυτής της χώρας.
Το κακό είναι να μην ξέρεις μπάλα και να ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι ξέρεις. Εκεί υπάρχει πρόβλημα. Και δυστυχώς για σένα, δεν μακιγιάρεται τόσο εύκολα όσο θα ήθελες.
Γιατί όταν θα αρχίσει το παιχνίδι, θα τελειώσουνε τα ψέματα. Όσο και να ξεγελάσει, μετά από λίγα λεπτά θα φανεί αν κάποιος τη βρίσκει ή πρέπει να τη βράσει σε κατσαρόλα για να πάρει μυρωδιά.
Τον άμπαλο όμως μπορείς να τον καταλάβεις πριν καν μπείτε στο γήπεδο.
Όχι από το σουλούπι -υπάρχουν παιχταράδες με παραπανίσια κιλά, λειψό μπόι ή στιλ «που δεν γεμίζει το μάτι». Αλλά από μια σειρά αλάνθαστων ενδείξεων που αναπόφευκτα σου προσφέρει.
Παίρνεις χαμπάρι λοιπόν τον «κατσαπλιά» πριν καν αγγίξει το τόπι, όταν συμβαίνουν τα εξής:
-Μιλώντας για το αν ξέρει μπάλα, περιγράφει τον εαυτό του με τα καλύτερα λόγια.
Έπαιζε σε ομάδα, ήταν αναντικατάστατος, ο προπονητής του έλεγε ότι θα πάει πολύ μπροστά. Αν δεν ήταν ένας τραυματισμός (πατώντας πιθανότατα την μπάλα) θα έκανε καριέρα. Όπως συμβαίνει σε όλους τους τομείς αυτής της ζωής, όπου ακούς πολλά κεράσια, ξέρεις τι μέγεθος καλάθι πρέπει να κρατήσεις. Ο πραγματικά καλός παίκτης δεν έχει ανάγκη να σε πείσει γι’ αυτό πριν μπει στο γήπεδο.
-Διαθέτει πολλά (αχρείαστα) αξεσουάρ.
Ισοθερμικά, επικαλαμίδες, περικάρπια, κολάν. Όσο περισσότερα συγκεντρώνει στο ταλαιπωρημένο του κορμί, τόσο πιο πιθανό είναι να ταλαιπωρήσει μετά τα ματάκια σας. Αν και η υπερφόρτωση συναντάται ενίοτε και σε καλό παίκτη (που απλά είναι νούμερο) τις περισσότερες φορές αποτελεί ένδειξη υπέρμετρου ενθουσιασμού. Και προσπάθειας να τραβήξει με άλλο τρόπο τα βλέμματα γιατί από μπάλα… δεν!
-Φοράει αθλητικό παπούτσι τύπου σπορτέξ.
Εδώ πάμε στο άλλο άκρο. Είπαμε να μην γίνεις καρνάβαλος, αλλά ένα παπούτσι που να την παλεύει είναι απαραίτητο για να παίξεις μπάλα. Εξάλλου και με λίγα λεφτά βρίσκεις ένα τίμιο ποδοσφαιρικό πλέον. Όταν σκας με το σκρατς ή (ακόμα χειρότερα) με το all star δημιουργείς αυτομάτως υπόνοιες. Ότι αυτό που ήρθες να κάνεις δεν το κάνεις συχνά. Ότι το κάνεις πρόχειρα. Άρα όχι και με ιδιαίτερη επιτυχία…
-Στην ερώτηση «σε ποια θέση παίζεις», απαντάει «παντού, δεν έχω πρόβλημα».
Κι εδώ χρειάζεται μια μέση κατάσταση. Κοφτές απαντήσεις τύπου «παίζω ΜΟΝΟ επίθεση» επίσης δεν είναι ενθαρρυντικές. Καλύτερα όμως να πει κάτι τέτοιο, παρά να δώσει το ελεύθερο της χρησιμοποίησής του όπου καταλαβαίνουν οι άλλοι. Αν δεν είναι σούπερ καλόβολο και ευγενικό άτομο, έχει έλλειψη αυτοπεποίθησης. Κι όταν δεν πατάς γερά στα πόδια σου, πιθανότατα δεν κάνουν σπουδαία πράγματα με την μπάλα.
-Όταν του έρχεται η μπάλα κοιτάζει αμέσως πώς να την ξεφορτωθεί.
Αν τώρα έχετε φτάσει να ξεκινήσει το παιχνίδι και καμία από τις προηγούμενες ενδείξεις δεν παρουσιάστηκε, ο άμπαλος μπορεί και πάλι να εντοπιστεί από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Γιατί αποφεύγει την μπάλα όπως ο Νταλάρας τον Πανούση. Πρώτη του σκέψη είναι πώς θα πετάξει από πάνω του την ευθύνη. Και κάθε φορά που το τόπι φτάνει τελικά στα πόδια του, φέρεται να σαν να είναι χειροβομβίδα που πρέπει επειγόντως να απομακρυνθεί.