Η έκρηξη που ακούστηκε λίγο πριν το ρολόι δείξει 5 το πρωί ξύπνησε τους κατοίκους ενός προαστίου της Δρέσδης και η συσκότιση που ακολούθησε τους έκανε ακόμη πιο ανήσυχους. Μεταξύ αυτών και οι φύλακες του μουσείου της πόλης, οι οποίοι ελάχιστα λεπτά αργότερα είδαν από τις κάμερες ασφαλείας που συνέχισαν να λειτουργούν, δύο άντρες να παραβιάζουν ένα παράθυρο και να εισέρχονται στον χώρο.
Έντρομοι, έκαναν αυτό ακριβώς που περιγραφόταν στις διαδικασίες σχετικά με τα καθήκοντά τους. Ειδοποίησαν την αστυνομία και έγιναν μάρτυρες της μεγαλύτερης ληστείας που έχει σημειωθεί ποτέ.
Οι κακοποιοί γνώριζαν πολύ καλά τι ζητούσαν από το μουσείο. Κατευθύνθηκαν αστραπιαία στην περίφημη αίθουσα του «Πράσινου Θόλου», εκεί όπου φυλάσσονταν (ανεπιτυχώς, όπως αποδείχτηκε) μερικοί αμύθητοι θησαυροί των βασιλικών οικογενειών της Πολωνίας και της Σαξονίας. Με ένα τσεκούρι κάνουν θρύψαλα τα προστατευτικά τζάμια και αρπάζουν ό,τι μπορούν. Η αστυνομία χρειάστηκε μόλις 6 λεπτά για να φτάσει στο σημείο, εκείνοι, όμως έχουν γίνει ήδη καπνός, μέσα σε ένα Audi 6 που εξαφανίζεται στο σκοτάδι έχοντας αναπτύξει ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Στήνονται παντού μπλόκα, όμως η γεωγραφία και η ρυμοτομία δεν είναι σύμμαχοι των Αρχών, αφού πολύ κοντά στο σημείο βρίσκονταν οι αυτοκινητόδρομοι που οδηγούν στο Βερολίνο, την Λειψία ή και εκτός Γερμανίας. Όταν λίγη ώρα αργότερα λαμβάνουν ένα σήμα για ένα αμάξι ίδιας μάρκας που καίγεται σε υπόγειο γκαράζ, αντιλαμβάνονται ότι το παιχνίδι χάθηκε και πως θησαυροί ανυπολόγιστης αξίας έχουν εξαφανιστεί για πάντα…
Οι δράστες χρειάστηκαν ακριβώς 25 λεπτά για να κάνουν τα πάντα. Στις 04.50 σημειώθηκε η έκρηξη στον υποσταθμό ηλεκτρικής ενέργειας και στις 5.15 δόθηκε το σήμα για το φλεγόμενο Audi. Κακοποιοί μεν, άριστοι στην δουλειά τους, δε, που έκαναν ακόμη και κινηματογραφικούς «συναδέλφους» τους σε ταινίες τύπου «Ocean’s Eleven», να φαίνονται ερασιτέχνες.
Στα περίπου 5 λεπτά που έμειναν στο μουσείο και συγκεκριμένα στο δωμάτιο του «Πράσινου Θόλου» πρόλαβαν να αφαιρέσουν αντικείμενα και κοσμήματα που κανείς, ούτε καν οι υπεύθυνοι του μουσείου, δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσουν την αξία τους. Το ίδιο άλλωστε είχε συμβεί και με τις ασφαλιστικές εταιρείες στις οποίες είχαν απευθυνθεί νωρίτερα οι Αρχές, για να εισπράξουν την αρνητική απάντηση όλων. Καμία δεν δέχτηκε να τα ασφαλίσει. Τόσο μεγάλη και κυριολεκτικά ανεκτίμητη και ανυπολόγιστη ήταν η αξία τους…
Και μπορεί η ληστεία αυτή καθ’ αυτή να μην διήρκησε περισσότερα από πέντε λεπτά, αλλά οι υπεύθυνοι του μουσείου χρειάστηκαν 72 ολόκληρες ώρες για να δώσουν στην δημοσιότητα κατάλογο των αντικειμένων που εκλάπησαν. Και μόνο τότε άρχισε να γίνεται αντιληπτό το μέγεθος και η έκταση του πρωτοφανούς γεγονότος.
Αναμφισβήτητα περίοπτη θέση μεταξύ των κλοπιμαίων είχε το περίφημο «Λευκό Διαμάντι της Δρέσδης», 49 καρατίων, το οποίο προερχόταν από ορυχεία της Ινδίας, είχε περάσει στην κατοχή του Αυγούστου του Σκληρού της Βαυαρίας και ήταν ένα από τα μόλις 2% των διαμαντιών με τέτοια καθαρότητα στον πλανήτη. Πολύ κοντά του σε αξία και το 480 καρατίων (!) γαλάζιο ζαφείρι, που εκτίθετο στον «Πράσινο Θόλο» και επίσης μια σειρά από κοσμήματα και άλλα αντικείμενα των οποίων η περιγραφή και μόνο προκαλεί ζάλη.
Μεταξύ του ένα τελετουργικό ξιφίδιο του 18ου αιώνα, στη λαβή του οποίου είχαν τοποθετηθεί 9 μεγάλα και 770 (!) μικρότερα διαμάντια, δύο πόρπες παπουτσιών διασκομημλένες με συνολικά 52 διαμάντια, ένα περιλαίμιο με 600 διαμάντια, το αστέρι του Πολωνικού Τάγματος, αλλά και ο «Λευκός Αετός», ένα κόσμημα από χρυσό, ασήμι, ρουμπίνια και διαμάντια για τον Φρειδερίκο-Αύγουστο Γ’ της Σαξονίας.
Μετά την δημοσιοποίηση της λίστας των κλοπιμαίων άνοιξε μια τεράστια συζήτηση σχετικά με τις συνθήκες φύλαξης στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, με τους διαχειριστές να τονίζουν ότι δεν μπορούν να τα μετατρέψουν σε στρατόπεδα και ότι για εκείνους πάνω ακόμη και από την αξία των εκθεμάτων μπαίνουν οι ανθρώπινες ζωές, εξηγώντας έτσι και το γεγονός ότι οι άνδρες της ασφαλείας δεν αντέδρασαν πιο δυναμικά στην υπόθεση της Δρέσδης, ενώ η τύχη των κλοπιμαίων αγνοείται.
Οι ειδικοί επιμένουν ωστόσο ότι το πιθανότερο σενάριο θέλει αυτούς τους θησαυρούς πολιτιστικής κληρονομιάς να έχουν χαθεί για πάντα και να μην αποτελούν μέρος ιδιωτικών παράνομων συλλογών. Με την αξία τους να είναι ανυπολόγιστη, επιμένουν ότι οι δράστες μάλλον έλιωσαν τα πολύτιμα μέταλλα και μεταποίησαν τους πολύτιμους λίθους σε μικρότερα κομμάτια ώστε να μπορέσουν να τα διαθέσουν ευκολότερα στην αγορά. Ακόμη κι έτσι, υπολογίζεται ότι μπορεί να κέρδισαν 300.000.000 ευρώ, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο για δουλειά ολίγων λεπτών…