Η μεγάλη των «πλάβι» ποδοσφαιρική σχολή ήταν ζηλευτή την δεκαετία του ’60, με την ενωμένη –τότε- Γιουγκοσλαβία να βγάζει παιχταράδες. Και μάλιστα, αντίθετα από ό,τι συνέβαινε σε άλλες χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, δίνοντας το δικαίωμα σε αρκετούς από αυτούς να αγωνιστούν στο εξωτερικό.
Ειδικά σε χώρες όπως η Γαλλία οι Γιουγκοσλάβοι ποδοσφαιριστές είχαν πολύ καλό όνομα και ήταν περιζήτητοι, κάτι που γνώριζε πολύ καλά και ο Ζίβκο Λούκιτς. Γεννημένος στο κατεχόμενο από τους Ναζί Βελιγράδι κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν άργησε να βρει διέξοδο στο ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε να παίζει στην Παρτίζαν, χωρίς όμως να πετύχει τίποτα αξιοσημείωτο. Σύμφωνα με το βιογραφικό του, μέχρι το 1964 είχε καταγράψει όλη κι όλη μία συμμετοχή κι αυτή μάλιστα σε ένα φιλικό ματς κόντρα στην γερμανική Μέλμπεκ.
Για μερικά χρόνια ακόμη παρέμεινε στον χώρο του ποδοσφαίρου, παίζοντας στην Ριέκα, αργότερα στην Σλοβενία για λογαριασμό της Μάριμπορ και τέλος στην Όσιγιεκ πίσω στην Γιουγκοσλαβία. Η μπάλα βέβαια δεν ήταν το… φόρτε του και έμοιαζε μάλλον με μια δευτερεύουσα ασχολία αφού την ίδια περίοδο ο Ζίβκο σπούδαζε οδοντιατρική.
Το 1970 είναι η χρονιά που ιδρύεται η Παρί Σεν Ζερμέν από την συνένωση δύο μικρότερων συλλόγων της πρωτεύουσας της Γαλλίας. Η νέα ομάδα έχει ανάγκη ενίσχυσης ενόψει της προσπάθειάς της να ανέβει κατηγορία και ο Λούκιτς εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις καταστάσεις.
Σε μια εποχή που ίσχυε σε τεράστιο βαθμό το… «ό,τι δηλώσεις είσαι», εκείνος δήλωσε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και μάλιστα καλός! Κατόρθωσε να φτιάξει ένα ψεύτικο βιογραφικό με βάση το οποίο φερόταν να έχει κάνει ήδη σπουδαία καριέρα με την Παρτίζαν Βελιγραδίου, εκ των κορυφαίων ομάδων της χώρας. Δεν έμεινε εκεί, ωστόσο και έβαλε κι άλλη «σάλτσα» στην ιστορία που κατασκεύασε, αφήνοντας να εννοηθεί ότι προερχόταν και από οικογένεια με πλούσια παράδοση στο ποδόσφαιρο, δηλώνοντας αδελφός του Ίλια Λούκιτς, ο οποίος ήδη αγωνιζόταν με την φανέλα της Ρεν, καταγράφοντας καλά στατιστικά ως σέντερ φορ.
Οι άνθρωποι της Παρί Σεν Ζερμέν «κατάπιαν» την απάτη «αμάσητη» και του προσέφεραν συμβόλαιο το οποίο ο Ζίβκο Λούκιτς το υπέγραψε όσο πιο σβέλτα μπορούσε. Βέβαια στις 29 Αυγούστου έφτασε η ώρα των μεγάλων αποκαλύψεων. Η ομάδα θα έδινε ένα τεράστιας σημασίας παιχνίδι απέναντι στην Κεβιγί, κομβικό στην προσπάθειά της για άνοδο. Ως εκείνο το σημείο ο Λούκιτς είχε καταφέρει να πείσει τους πάντες για την ταυτότητα και την αξία του. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που… ολάκερο «France Football» του έκανε και αφιέρωμα που… έριχνε τα… μούτρα του προκειμένου να παίξει σε σύλλογο της β’ κατηγορίας της χώρας.
Σε εκείνο το ματς έπαιξε συνολικά 53 λεπτά και μπήκε με σαφείς οδηγίες να μαρκάρει το αστέρι των αντιπάλων, Ντανιέλ Ορλαβίλ, τον μοναδικό Γάλλο ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή που κλήθηκε στην εθνική μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μια πολύ ενδεικτική γλαφυρή περιγραφή όσων συνέβησαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο έδωσε πάντως στην αυτοβιογραφία του ο Γκι Κρεσέν, παράγοντας και αργότερα επί σειρά ετών πρόεδρος του νεοσύστατου κλαμπ.
«Η αποστολή του ήταν να εξουδετερώσει τον καλύτερό τους παίκτη, τον Ορλαβίλ, τον οποίον φοβόμασταν περισσότερο από όλους. Και ο Λούκιτς… Ο Λούκιτς τον μάρκαρε πιο στενά κι από χταπόδι που πιάνεται σε βράχο στη θάλασσα! Αλλά ο Ορλαβίλ δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα. Τον ντρίπλαρε με άνεση στην πρώτη φάση, μετά από λίγο τον πέρασε ξανά, όσο ο… φτωχός ο Λούκιτς μοιραία έτρεχε στο κατόπι του μπας και τον προλάβει»!
Όπως είναι φυσικό στο τέλος εκείνης της βραδιάς όλοι αντιλήφθηκαν ότι είχαν πέσει θύματα μιας απάτης. Ο Γιουγκοσλάβος δεν αγωνίστηκε ποτέ ξανά στους Παριζιάνους, αλλά είχε να λέει για πάντα ότι το όνομά του δεν θα ξεχνιόταν ποτέ. Η Παρί Σεν Ζερμέν επικράτησε με 3-2, πήρε τελικά το εισιτήριο της ανόδου και η ιστορία έγραψε ότι έγινε ο πρώτος ξένος στην ιστορία ενός συλλόγου από τον οποίο πέρασαν προσωπικότητες όπως ο Ροναλντίνιο παλιότερα και οι Μέσι, Εμπαπέ, Νεϊμάρ σήμερα! Καθόλου άσχημα για έναν άσημο… οδοντίατρο από το Βελιγράδι!