Λίγα πράγματα όταν… λανσάρονται για πρώτη φορά δεν αντιμετωπίζονται με δυσπιστία από τον κόσμο που από τα… αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα στέκεται με σκεπτικισμό απέναντι στις καινοτομίες και την πρόοδο της τεχνολογίας.
Τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά στις μέρες και δεν ήταν ούτε πριν από κάτι παραπάνω από έναν αιώνα, όταν έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος.
Αυτό το έργο πνοής θα ένωνε την Αθήνα με τον Πειραιά, σε μια εποχή που το επίνειο της πρωτεύουσας δεν είχε γίνει πρακτικά ένα με αυτήν.
Ωστόσο το… σιδερένιο θεριό αντιμετωπίστηκε με μεγάλη καχυποψία από τον κόσμο ο οποίος δεν έδειχνε να εμπιστεύεται ιδιαίτερα την νέο μέσο μεταφοράς και δεν μπορούσε να πιστέψει ότι οι λαϊκές μάζες θα κέρδιζαν κάτι από αυτό.
Αντίθετα, η άγνοια έφερε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα. Αντί ο κόσμος να «αγκαλιάσει» αυτόν τον νέο και φθηνό τρόπο μετακίνησης, στάθηκε τρομοκρατημένος απέναντί του. Ο κυρίαρχος φόβος δεν ήταν άλλος από το… ηλεκτρικό, με πολλούς να θεωρούν ότι όποιος έμπαινε μέσα θα κινδύνευε να τα… τινάξει από ηλεκτροπληξία!
Λένε, μάλιστα, ότι εκεί κοντά στο 1904 όταν άρχισε η λειτουργία του, οι λίγοι τολμηροί που έκαναν ένα βήμα μπροστά και τον χρησιμοποιούσαν, έκοβαν εισιτήριο μονής διαδρομής αφού δεν ήταν σίγουροι για το αν θα την έβγαζαν καθαρή κι αν θα… επιβίωναν για να γυρνούσαν πίσω.
Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι αυτό συνέβαινε μεν, αλλά για άλλους λόγους.
Το νέο μέσο μαζικής μεταφοράς, τουλάχιστον τον πρώτο καιρό της παρουσίας του, δεν ήταν και το πλέον αξιόπιστο. Βέβαια και για αυτό, υπεύθυνοι ήταν οι πολίτες και οι… παλαβομάρες τους. Στις 10 Οκτωβρίου εκείνης της χρονιάς ένας τρελός αποφάσισε να διαπιστώσει μόνος του κατά πόσο ευσταθούσαν τα περί ηλεκτροπληξίας και βραχυκυκλώματος, ρίχνοντας σίδερο στις γραμμές του τρένου. Αυτός συνελήφθη αλλά ο ηλεκτρικός στιγματίστηκε στη συνείδηση του κόσμου. Μόλις δύο ημέρες αργότερα συνέβη ακόμη ένα περιστατικό που έγινε… viral, όπως θα λέγαμε σήμερα.
Μετά από ένα απλό μηχανικό πρόβλημα, ο συρμός των 8 σταμάτησε και μέσα στα βαγόνια του ξέσπασε ο απόλυτος πανικός. Έντρομοι κάποιοι επιβάτες πίστεψαν ότι πλησίαζε το τέλος της ζωής τους και ότι θα πέθαιναν από ηλεκτροπληξία. Έτσι, αλλόφρονες, επιχείρησαν να σπάσουν τα παράθυρα και να ανοίξουν με βία τις πόρτες, με τους υπεύθυνους να προσπαθούν να τους συγκρατήσουν καθώς εκείνοι γνώριζαν ότι μόνο τότε θα διέτρεχαν πραγματικό κίνδυνο!
Ωστόσο μέσα από τέτοια περιστατικά κι αφού αυτά επαναλαμβάνονταν διαρκώς, δεν άργησε να βγει και το… παρατσούκλι «Σταμάτης» για το τρένο επειδή σταματούσε με μεγάλη συχνότητα! Όλο αυτό το διάστημα οι μόνοι που έτριβαν τα χέρια τους και πιθανότατα να έβγαζαν και τέτοιες φήμες ήταν οι αμαξάδες που στέκονταν στις στάσεις και με ανάλογο αντίτιμο πραγματοποιούσαν την ίδια διαδρομή κάνοντας «χρυσές» δουλειές.