Όταν κατασκευάστηκε το 1937 το «Yamato» ήταν το μεγαλύτερο και πιο βαριά εξοπλισμένο θωρηκτό του Αυτοκρατορικού Ναυτικού της Ιαπωνίας. Η ναυαρχίδα του στόλου της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου στον Ειρηνικό θεωρήθηκε το υπερόπλο που θα άλλαζε τις ισορροπίες , πράγμα που όπως ξέρουμε βέβαια δεν συνέβη ποτέ. Αυτό το θαύμα της ναυπηγικής πάντως έμελλε να χαθεί για πάντα στην ιστορική μάχη της Οκινάουα χτυπημένο από τα πυρά (ανάμεσα σε άλλα) του αεροπλάνου που πιλόταρε ένας Έλληνας!
Τον Απρίλιο του 1945 η μοίρα του πολέμου και της ίδιας της Ιαπωνίας ουσιαστικά είχε κριθεί. Η ισορροπία δυνάμεων είχε αλλάξει ριζικά και το μόνο που έμενε για την χώρα ήταν να υπερασπιστεί μέχρι τέλους τα πάτρια εδάφη. Τότε ήταν που οι αξιωματικοί του «Yamato» έλαβαν την αυτοκρατορική διαταγή να μεταβούν στην Οκινάουα σε μια αποστολή αυτοκτονίας ή αυτοθυσίας, αν προτιμάτε. Θα έμενε εκεί μέχρι να καταστραφεί αφού οι Αμερικανοί ετοίμαζαν την τελική επίθεσή τους και οι πιθανότητες ήταν πλέον συντριπτικά υπέρ τους…
Η επιχείρηση «Ατσαλένιος Τυφώνας», όπως έμεινε στην ιστορία, ήταν η πιο αιματηρή στο μέτωπο του Ειρηνικού. Οι αμερικανικές απώλειες ανήλθαν σε 65.000 στρατιώτες, περισσότερες απ’ όσες σε οποιαδήποτε άλλη μάχη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ από την άλλη πλευρά επήλθε η απόλυτη καταστροφή, με πιο τραγικές φιγούρες τους περίπου 100.000 αμάχους κατοίκους της Οκινάουα που έγιναν θυσία στα καπρίτσια και το πείσμα του Αυτοκράτορα και την άρνησή του να παραδοθεί.
Σε εκείνα τα νερά που παλιότερα το «Yamato» κυριαρχούσε θα άφηνε αργότερα την τελευταία πνοή του κι ένας παρασημοφορημένος ήρωας της αεροπορίας του ναυτικού των ΗΠΑ, βρίσκοντας έναν άδοξο θάνατο μετά από δοξασμένη πορεία στους αιθέρες. Λεγόταν Θωμάς Σαμαράς, γιος του Δημήτρη Σαμαρά από την Κορυτσά της Βορείου Ηπείρου και της Άννας Παππαϊωσήφ.
Είχε καταταγεί στο Κέντρο Στρατολόγησης και Εκπαιδεύσεως ΝΑCSB στο Ντιτρόιτ τον Ιούλιο του 1942 και μετά την εκπαίδευση που έλαβε το επόμενο διάστημα, αποφοίτησε με τον βαθμό του σημαιοφόρου στις 30 Δεκεμβρίου 1943. Ένα χρόνο αργότερα πήρε εντολές να παρουσιαστεί στην Άπω Ανατολή προκειμένου να πάρει μέρος στα προπαρασκευαστικά χτυπήματα ενόψει της «Επιχείρησης Παγόβουνο», δηλαδή της εισβολής των Αμερικανών στην Οκινάουα, το νησί που αποτελούσε την τελευταία γραμμή άμυνας των Ιαπώνων πριν οι εχθροί τους πατήσουν το πόδι τους στην ενδοχώρα.
Ο Ελληνοαμερικανός αεροπόρος δεν άργησε να αφήσει τα διαπιστευτήριά του σε σημαντικές αερομαχίες, καταγράφοντας τόσο μεγάλες επιτυχίες ώστε να παρασημοφορηθεί με Air Medal και ένα Gold Star. Λίγες ημέρες στο θέρετρο των μαχών πλησίασε και το 72.000 τόνων «Yamato» με τα 9 πυροβόλα του τύπου 94, διαμετρήματος 18,1 ιντσών, αλλά εντοπίστηκε από υποβρύχια τα οποία ενημέρωσαν για την παρουσία του. Για την αντιμετώπιση ενός τέτοιου κτήνους θα χρειαζόταν συντονισμένη προσπάθεια από θάλασσας και αέρος κι έτσι τα αεροπλανοφόρα των μοιρών TG 58.1 και TG 58.3 έπλευσαν προς το μέρος του κουβαλώντας και τορπιλοπλάνα Avengers, βομβαρδιστικά Helldivers και καταδιωκτικά Corsairs και Hellcats, ένα εκ των οποίων ήταν κι αυτό του Θωμά Σαμαρά.
Όταν το εντόπισε, δεν έκανε δεύτερες σκέψεις. Εφόρμησε εναντίον του και έριξε δύο διατρητικές βόμβες των 1.000 λιβρών, χτυπώντας το κατάστρωμα στην πλώρη του «Yamato». Νωρίτερα το θωρηκτό είχε κι άλλα χτυπήματα, ενώ στις σχεδόν 2 ώρες που κράτησε η επίθεση εναντίον του (από τις 12:37 έως τις 14:23) καταγράφηκαν συνολικά 11 πλήγματα από τορπίλες και 6 βόμβες, με εκείνες του Σαμαρά να είναι οι πλέον καθοριστικές που δημιούργησαν την τρομακτική έκρηξη η οποία προκάλεσε και την βύθισή του. Το «κτήνος» για τους Συμμάχους στον Ειρηνικό και καμάρι του στόλου για τους Ιάπωνες χάθηκε για πάντα στα αιματοβαμμένα νερά της Οκινάουα, παίρνοντας μαζί του και τα 3.055 από τα 3.332 άτομα του πληρώματός του, ανάμεσα στους οποίους και ο κυβερνήτης της, αντιναύαρχος, Σεΐλτσι Ίτο.
Ο κομβικός ρόλος του Σαμαρά του χάρισε την ύψιστη τιμή με το παράσημο Navy Cross για «Προσωπική διάκριση και εξαιρετικό ηρωισμό στις επιχειρήσεις εναντίον του εχθρού, ενόσω υπηρετούσε στο αεροπλανοφόρο USS Essex ως χειριστής βομβαρδιστικού καθέτου εφορμήσεως της Μοίρας Βομβαρδισμού 83 κατά τη δράση τουΣτόλου στην Ανατολική Κινεζική Θάλασσα, στις 7 Απριλίου 1945… Κατά τη διάρκεια της μάχης πραγματοποίησε την επίθεση του στο εχθρικό θωρηκτό, παρά την ύπαρξη σφοδρών αντιαεροπορικών πυρών, επιτυγχάνοντας με τις βόμβες του καίρια πλήγματα, τα οποία βοήθησαν με ουσιαστικό τρόπο στη βύθιση του σκάφους»… ανέφερε χαρακτηριστικά ο διοικητής του.
Το επόμενο διάστημα έλαβε μέρος και σε άλλες, δευτερεύουσας σημασίας επιχειρήσεις, για τις οποίες πήρε ακόμα δύο μετάλλια Gold Star, αλλά αυτός ο παρασημοφορημένος πιλότος είδε κάπου εκεί την μοίρα του να αλλάζει…
Ως Ανθυποπλοίαρχος πλέον το πρωί της 25ης Ιουλίου 1945 πήρε εντολή να απογειωθεί για με το SB2C-4 Helldiver BuNo.20033 για την 31η αποστολή του. Όπως κάθε προηγούμενη φορά έλυσε τα φρένα και σήκωσε το αεροσκάφος του στον αέρα όταν για άγνωστο λόγο ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα έχασε ύψος και μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων συνετρίβη στην θάλασσα… Το αεροπλάνο κόπηκε στα δύο και από τα συντρίμμια του ανασύρθηκε ο πολυβολητής Μάικ Λαβίν με ελαφρά τραύματα, όχι όμως και ο Θωμάς Σαμαράς, η σορός του οποίου δεν βρέθηκε ποτέ και πιθανότατα αναπαύθηκε μαζί με το υπόλοιπο αεροπλάνο με το οποίο έμεινε συνδεδεμένος για πάντα… Λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχε γίνει πατέρας ενώ παιδιού που δεν πρόλαβε να δει… Σήμρα στο Άκρον του Οχάιο υπάρχει το κενοτάφιό του…