Το ημερολόγιο έγραφε 3 Αυγούστου 1996 όταν κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα ολόκληρο το στάδιο που φιλοξενεί τα αγωνίσματα του στίβου σηκώνεται όρθιο για να χειροκροτήσει. Και το κάνει για μια Ελληνίδα αθλήτρια, η Νίκη Μπακογιάννη, που τελικά κατακτά το ασημένιο μετάλλιο, «υποχρεώνοντας» ακόμη και την αντίπαλό της (που παίρνει την πρώτη θέση) να την αποθεώσει.
Εκείνοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες τους οποίος θέλαμε να φιλοξενήσουμε με αφορμή την συμπλήρωση 100 ετών από την αναβίωσή τους, αλλά τελικά ανατέθηκαν στην «πατρίδα της Coca-Cola» αποδείχτηκαν ιδιαίτερα επιτυχημένοι για την ελληνική αποστολή.
8 μετάλλια φόρεσαν στο στήθος τους οι Έλληνες αθλητές, με την κραταιά τότε Εθνική ομάδα της άρσης βαρών να έχει φυσικά την τιμητική της. Μπροστάρης ο Πύρρος Δήμας, ο οποίος ήταν και σημαιοφόρος, και κατέκτησε ακόμη ένα χρυσό, όπως και ο Κάχι Κακιασβίλι, ενώ ασημένια έρχονται από Λεωνίδα Σαμπάνη, Βαλέριο Λεωνίδη και Λεωνίδα Κόκκα. Η ελληνική σημαία ανεβαίνει στον πιο ψηλό ιστό και στις περιπτώσεις του Ιωάννη Μελισσανίδη στις ασκήσεις εδάφους της ενόργανης γυμναστικής, αλλά και του Νίκου Κακλαμανάκη στην ιστιοπλοΐα, όμως εκείνο το αργυρό της Νίκης Μπακογιάννη ήταν που… τρέλανε όλον τον κόσμο.
Η ηλικίας 28 ετών –τότε- αθλήτρια δεν ήταν άγνωστη, αλλά από την άλλη οι επιτυχίες που είχε σε Μεσογειακούς και Βαλκανικούς αγώνες δεν ήταν τέτοιες που να τις έδιναν ελπίδες για βάθρο, όμως το 1996 είχε την χαρά να κατακτήσει την 2η θέση στο Ευρωπαϊκό Κλειστού Στίβου, με επίδοση 1,96, δηλαδή 1 εκατοστό πίσω από το ατομικό ρεκόρ της. Πράγμα που σήμαινε ότι έμπαινε στον τελικό της κορυφαίας διοργάνωσης τουλάχιστον με ανεβασμένη ψυχολογία και τον στόχο να κάνει μια αξιοπρεπή εμφάνιση.
Το απόλυτο φαβορί δεν ήταν άλλο από την Στέφκα Κονσταντίνοβα. Η Βουλγάρα άλτρια ήταν ήδη κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ με το ασύλληπτο 2.07μ, που ακόμη και σήμερα δεν έχει ξεπεραστεί από καμία αθλήτρια και παραμένει η κορυφαία επίδοση όλων των εποχών. Έχοντας κατακτήσει ήδη παγκόσμιους και ευρωπαϊκούς τίτλους αλλά κι ένα ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988, κυνηγούσε εκείνο το απόγευμα το χρυσό, γνωρίζοντας ότι καμία άλλη δεν θα μπορούσε να την απειλήσει.
Κι όμως ο αγώνας δεν εξελίχθηκε σε… περίπατο, όπως ανέμεναν οι περισσότεροι, ειδικοί και μη… Η Νίκη Μπακογιάννη είχε ξεκινήσει καλά περνώντας με την πρώτη προσπάθεια το 1.80 και το 1.85 και με την δεύτερη το 1.90. Η κατάσταση άρχισε να ξεδιαλύνεται στη συνέχεια, με την Ελληνίδα άλτρια να περνά αμέσως τόσο το 1.93 όσο και το 1.96.
Με τον πήχη να ανεβαίνει στο 1.99 πλέον είχε φτάσει η ώρα για την απόλυτη υπέρβαση. Η Μπακογιάννη ίπταται και το περνά με την δεύτερη απόπειρά της, κάνει νέο πανελλήνιο ρεκόρ και μετατρέπεται σε διεκδικήτρια ενός ανέλπιστου μεταλλίου! Το κοινό ξεσηκώνεται παρακολουθώντας ένα τρομερά ανταγωνιστικό τελικό με 3 συμμετέχουσες να πετούν πάνω από το 2.01 και μία εξ αυτών ήταν η Ελληνίδα που στην χειρότερη περίπτωση θα ήταν τρίτη…
Λίγα λεπτά αργότερα έρχεται νέα υπέρβαση. Με την τελευταία προσπάθειά της η Νίκη ανεβαίνει στο 2.03, αφήνοντας οριστικά πίσω της την Ουκρανή, Ίνια Μπαμπάκοβα και αναγκάζοντας ολόκληρο το στάδιο, συμπεριλαμβανομένης και της Στέφκα Κονταντίνοβα να σηκωθεί όρθιο και να χειροκροτήσει τον θρίαμβο της ψυχής της. Με ύψος 1.70, η Μπακογιάννη κατόρθωνε να περάσει 33 εκατοστά πάνω από αυτό, επίδοση που της χάριζε μια θέση στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες! Ποτέ καμία άλλη άλτρια δεν το είχε καταφέρει…
Ωστόσο η Κονσταντίνοβα δεν είχε πει ακόμη την τελευταία λέξη της. Με ακόμη ένα αρχοντικό άλμα πέρασε και το 2.05, το οποίο αποδείχτηκε ανυπέρβλητο για την Νίκη Μπακογιάννη η οποία αργότερα ωστόσο ανέβαινε πανευτυχής στο δεύτερο σκαλί του βάθρου των Ολυμπιακών Αγώνων, κατακτώντας το ασημένιο μετάλλιο και προκαλώντας μία από τις πιο δυνατές στιγμές στην ιστορία της διοργάνωσης!