Μηχανική βλάβη, εξωτερικός παράγοντας (από μεταβολές του καιρού και σμήνη πουλιών σε κινητήρα, μέχρι τρομοκρατική ενέργεια) και ανθρώπινο λάθος. Σε γενικές γραμμές σε αυτές τις βασικές διακρίσεις κατηγοριοποιούνται οι λόγοι πτώσης ενός αεροσκάφους. Εκτός, βέβαια, από εκείνες τις ελάχιστες περιπτώσεις που κάποιος ηθελημένα ρίχνει ένα αεροπλάνο, μετατρέποντας την αυτοκτονία του σε τραγικό γεγονός με τρομερές παράβλεπες απώλειες.
Αυτό συνέβη στην πτήση 9525 της Germanwings που εκτελούσε το δρομολόγιο από την Βαρκελώνη στο Ντίσελντορφ στις 24 Μαρτίου 2015. Λίγα μετά τις 10 εκείνου του πρωινού το αεροσκάφος βρισκόταν ήδη στα 38.000 πόδια. Οι πιλότοι μπορούσαν να χαλαρώσουν, έχοντας ξεπεράσει το πιο δύσκολο σκέλος της απογείωσης, και να αφήσουν τον αυτόματο μέχρι την ώρα που θα προσέγγιζαν την γερμανική πόλη, έχοντας προηγουμένως πετάξει πάνω από τις Άλπεις.
Η απόφαση του 34χρονου πιλότου Πάτρικ Σόντενχαϊμερ να παραδώσει τον έλεγχο του κόκπιτ στον ηλικίας 27 ετών συγκυβερνήτη Αντρέας Λούμπιτς (πιθανότατα για να πάει στην τουαλέτα) καθόρισε την μοίρα και των 150 επιβαινόντων, συμπεριλαμβανομένων αυτών των δύο.
Όταν επέστρεψε, στις 10:30, διαπίστωσε ότι ο συνάδελφός του είχε κλειδώσει το πιλοτήριο, με τέτοιο τρόπο ώστε να μην του επιτραπεί η είσοδος ούτε μετά την χρήση ειδικού κωδικού. Ακολούθησαν στιγμές πανικού και χάους. Ο Σόντενχαϊμερ συνειδητοποιεί τι συμβαίνει όταν ένα λεπτό αργότερα το αεροπλάνο αρχίζει ένα «μακροβούτι» με ρυθμό 3.500 ποδιών το λεπτό. Ζητά με απόγνωση από τους ιπτάμενους φροντιστές ένα στειλιάρι για να δοκιμάσει να σπάσει την πόρτα. Οι προσπάθειές του είναι άκαρπες, την ίδια ώρα που στην καμπίνα οι επιβάτες επίσης αντιλαμβάνονται την μοίρα τους. Από την άλλη μεριά, ο Λούμπιτς παραμένει ατάραχος και πιστός στο πλάνο του.
Φορώντας την μάσκα του ακολούθησε το σχέδιο που είχε καταστρώσει πριν λίγες μέρες. Να αυτοκτονήσει κατά την διάρκειας μιας πτήσης του. Νωρίτερα είχε ψάξει για το πώς κλειδώνει η πόρτα του πιλοτηρίου ενός Airbus A320 και στις 22 Μαρτίου, είχε ζυγίσει τα πάντα στο διαμέρισμά του, πριν καταλήξει στην μοιραία απόφαση.
Σε ένα χαρτί που βρέθηκε αργότερα στα σκουπίδια του, είχε σημειώσει: «Κυριακή της απόφασης», με τον κωδικό BCN, για τη Βαρκελώνη. Λίγο πιο κάτω ο ίδιος άνθρωπος είχε επιχειρήσει να αποτρέψει τον ίδιο του τον εαυτό. «Να βρω την εσωτερική δύναμη να δουλέψω και να συνεχίσω να ζω», έγραψε στο χαρτί και συμπλήρωνε φράσεις όπως «να αντιμετωπίσω το στρες και την αϋπνία», «να αφεθώ»…
Τελικά υπερίσχυσε η πιο σκοτεινή εκδοχή του. Εκείνη που για καιρό πολεμούσε με την μελαγχολία, την κατάθλιψη, τις φοβίες και ψυχοσωματικά θέματα. Χρόνια ψυχανάλυσης και θεραπείες φαίνεται ότι δεν είχαν δουλέψει την περίπτωσή του. Ωστόσο το πραγματικά παράδοξο ήταν το γεγονός, ότι ενώ η εταιρεία ανακάλυψε εκ των υστέρων ότι ο Λούμπιτς είχε σκοπίμως αποκρύψει το ιατρικό ιστορικό του, αντί να τον απολύσει ως όφειλε, τον διατήρησε στο δυναμικό της.
Το πρωινό της 25 Μαρτίου 2015 θα ήταν το τελευταίο της ζωής του κι ευτυχώς η έρευνα των ειδικών κατάφερε να ανακαλύψει τα αίτια αυτού του αδιανόητου δυστυχήματος που κόστισε 150 θανάτους, συμπεριλαμβανομένου και του αυτόχειρα. Άλλωστε οι περισσότερες απαντήσεις στο ερώτημα «τι έριξε ένα απολύτως λειτουργικό και με εξαιρετικό βιογραφικό αεροσκάφος» υπήρχαν στα περίφημα «μαύρα κουτιά», όπως λέγονται παρά το ότι είναι πορτοκαλί.
Εκείνο που καταγράφει δεδομένα πτήσης έδειξε πως στις 10.31 το επιλεγμένο ύψος άλλαξε από τα 38.000 πόδια στα 100, μόλις. Δύο λεπτά αργότερα η ταχύτητα αυξάνεται στην ταχύτερη δυνατή χειροκίνητα. Είναι φανερό ότι ο Λούμπιτς είναι μόνος στο πιλοτήριο, καθώς στη συνέχεια ο δεύτερος καταγραφέας (ήχου) αποκαλύπτει την παρουσία του Σόντενχαϊμερ έξω από αυτό και τις φωνές του. Από τις 10.34 έως τις 10.39 έχουν καταγραφεί όλες οι μάταιες απόπειρές του, ενώ την ίδια ώρα τόσο από κοντινό πύργου ελέγχου όσο και από άλλη διερχόμενη πτήση επιχειρείται επικοινωνία με την 9525 της Germanwings. Ο συγκυβερνήτης δεν απαντά ποτέ…
Στις 10.40.41 ακούγεται η ηχογραφημένη προειδοποίηση «Terrain, Terrain, Pull Up, Pull up», αλλά ο Λούμπιτς δεν αντιδρά. Για την ακρίβεια και στα 10 τελευταία λεπτά που άρχισε την βουτιά, ακούγεται μόνο η σταθερή αναπνοή του, την ίδια ώρα που οι επιβάτες ουρλιάζουν και τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος προσπαθούν να σπάσουν την πόρτα. «Άνοιξε την αναθεματισμένη πόρτα!», ούρλιαζε απ’ έξω από το cockpit ο Σόντενχαϊμερ. Μάταια.
Απολύτως ψύχραιμος και χαμένος σε ένα δικό του κόσμο, ο Λούμπιτς θα οδηγήσει το αεροπλάνο να καρφωθεί στις Άλπεις στις 10.41.06, με ταχύτητα 700 χιλιομέτρων την ώρα. Τουλάχιστον ο θάνατος όλων από τις επιλογές ενός ψυχολογικά ασταθούς ατόμου που κατόρθωσε να ξεγελάσει το σύστημα, ήταν ακαριαίος…