Μεγαλώνοντας χωρίς πατέρα, τον οποίο μάλιστα είχε για νεκρό, ο Δημήτρης Μητροπάνος είχε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά του για τον Γιώργο Ζαμπέτα. Τον άνθρωπο που του στάθηκε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, όταν –παιδί ακόμα- κατέβηκε στην Αθήνα με στόχο να κάνει καριέρα στο τραγούδι.
«Ήταν ο μόνος άνθρωπος που με βοήθησε χωρίς να περιμένει κάτι» είχε πει κάποτε σε συνέντευξή του, αναφερόμενος στην παρουσία του Ζαμπέτα στην ζωή του. Έτσι κι αλλιώς ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης είχε… παράδοση στο να βοηθά νέους καλλιτέχνες και να τους στέκεται στα πρώτα τους βήματα και όχι μόνο, λειτουργώντας ως πατρική φιγούρα και καθοδηγώντας τους εντός και εκτός χώρου.
Όλοι μας γνωρίζουμε την επίδραση που είχε στην πορεία της Βίκυς Μοσχολιού, η υπέροχη φωνή της οποίας «έντυσε» μερικά από τα πιο όμορφα κομμάτια του ή την Μανταλένα, η οποία τον συντρόφευσε για πολλά χρόνια στα πάλκα των λαϊκών μαγαζιών.
Σε αυτήν την κατηγορία τραγουδιστών που ευεργετήθηκαν από τον πληθωρικό Ζαμπέτα ήταν και ο Μητροπάνος. Μη έχοντας γνωρίσει ως τότε πατέρα, μετά από παρότρυνση του Γρηγόρη Μπιθικώτση θα κατέβει στην Αθήνα. Εκεί ο τότε διευθυντής της Columbia, Τάκης Λαμπρόπουλος αποφασίζει να του δώσει μια ευκαιρία και τον πηγαίνει στα στούντιο όπου ο νεαρός –ακόμα- ερμηνευτής θα έρθει σε επαφή με τον άνθρωπο που έμελλε να τον… υιοθετήσει!
Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 το άστρο του Γιώργου Ζαμπέτα μεσουρανεί, αλλά αυτό δεν τον έχει κάνει να κοιτάζει τους άλλους αφ’ υψηλού. Αντίθετα, όπου βλέπει ταλέντο, σπεύδει να βοηθήσει. Τον Μητροπάνο τον παίρνει μαζί του στα «Ξημερώματα» για το πρώτο μεροκάματο και αποδεικνύεται ιδιαίτερα προστατευτικός. Εκείνος ο πιτσιρικάς δεν είχε τελειώσει καν ακόμη το σχολείο, οπότε ο πνευματικός καθοδηγητής του τον βάζει νωρίς στο πρόγραμμα του μαγαζιού και δεν μένει μόνο σε αυτό, αλλά βάζει κι ένα οδηγό να τον πηγαίνει στο σπίτι κάθε βράδυ!
«Δεν μ’ άφηνε να φεύγω αργά, επειδή πήγαινα σχολείο ακόμα. Γύρω στις 12 η ώρα έβαζε κάποιον με το αυτοκίνητό του και με πήγαινε στο σπίτι για να ξυπνήσω το πρωί. Αργότερα, όταν πια τέλειωσα το σχολείο και έπιασα δουλειά επαγγελματικά, μου έλεγε κάποιες φορές ‘’άντε φύγε τώρα, πήγαινε στο σπίτι’’. Βέβαια εγώ δεν πήγαινα στο σπίτι και το έμαθε! Γιατί είχε ένα τρόπο να τα μαθαίνει. Κι έκτοτε λοιπόν από τις επόμενες φορές, επειδή εγώ δεν είχα και αυτοκίνητο τότε, μου έλεγε να περιμένω κι όταν τελειώναμε, με έπαιρνε και με πήγαινε στο σπίτι» εξιστορεί με συγκίνηση ο Μητροπάνος.
Με τον Ζαμπέτα, μάλιστα, θα κάνει και την πρώτη δισκογραφική δουλειά του, με το κομμάτι «Θεσσαλονίκη», που κυκλοφόρησε το 1967 σε δισκάκι 45 στροφών και χάρισε στον Μητροπάνο την πρώτη του επιτυχία, ανοίγοντάς του τον δρόμο για την μετέπειτα καριέρα του. «Εγώ ήμουν πάρα πολύ μικρός τότε. Ο Γιώργος ήταν αυτός που με καθοδηγούσε. Όταν έκανα την Θεσσαλονίκη, θυμάμαι, γιατί εγώ δεν ήξερα από στούντιο, δεν ήξερα να χρησιμοποιήσω τα μικρόφωνα, είχε μπει μέσα στο στούντιο και με έσπρωχνε όταν έπρεπε να πάω κοντά στο μικρόφωνο, με τραβούσε όταν έπρεπε να πάω μακριά», θυμάται χαρακτηριστικά ο ίδιος!
«Μου στάθηκε σαν πατέρας γιατί γενικά σε πολλά πράγματα, πέρα από την δουλειά, και στην προσωπική μου ζωή. Γιατί, μην ξεχνάμε, μικρό παιδί ήμουν. Θα μπορούσα να παρασυρθώ από διάφορα πράγματα. Ήταν πάντα εκεί και πάντα πατέρα τον έλεγα», δηλώνει στην ίδια συνέντευξη ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής και καταλήγει ότι αναγνωρίζει πλήρως την συμβολή που είχε στην γενικότερη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, μέσα και έξω από το καλλιτεχνικό στερέωμα.
«Αν υπάρχει ένας άνθρωπος στον οποίο χρωστάω στην δουλειά αυτή και στην καριέρα που έχω κάνει, ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ χρωστάω μόνο στον Γιώργο τον Ζαμπέτα. Αυτός ήταν που με βοήθησε. Αυτός μου έδωσε τα πρώτα μου τραγούδια. Αυτός που έμαθε την όλη νοοτροπία της δουλειάς… Ήταν μπαχτσές ο Γιώργος. Δηλαδή όσο και να καθόσουνα μαζί του… Δεν νομίζω ότι θα γνωρίσω τόσο καταπληκτικό, γνήσιο και αυθόρμητο άνθρωπο», λέει ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο οποίος προς τιμήν του αναγνώρισε ότι ο Ζαμπέτας δικαίως έφυγε πικραμένος από την στάση των συναδέλφων του.
Κι αυτό διότι μετά τα ρεμπέτικα της δεκατίας του ’50, τα μεγάλα λαϊκά της δεκαετίας του ’60, και τα πιο σατιρικά της δεκαετίας του ’70, από το ’80 και μετά σταδιακά δεν μπορούσε να προσαρμοστεί ξανά στα νέα μουσικά δεδομένα. Κι όταν πλέον οι ραδιοφωνικοί σταθμοί τον «ανακαλύπτουν» ξανά και επαναφέρουν τον Ζαμπέτα στην… μόδα, εκείνος δεν έχει πια την δύναμη εξαιτίας της ασθένειάς του για να ακολουθήσει. Κάνοντας και την δική του αυτοκριτική για εκείνη την περίοδο, ο Δημήτρης Μητροπάνος, λέει: «Κάπου πιστεύω ότι όλοι μας –κι εγώ ακόμα- κάπου τον αδικήσαμε. Δηλαδή κοιτάγαμε όλοι κάναμε την καριέρα μας, κάναμε πράγματα και ποτέ δεν πήγαμε έτσι να πούμε ‘’γράψε μας κάποια τραγούδια ρε Γιώργο. Δίκιο είχε ο Γιώργος που ήταν πικραμένος»…