Ονομάζεται Villa Carpena. Είναι γνωστή και ως Villa Mussolini – Casa dei ricordi, το οποίο σημαίνει «Σπίτι των αναμνήσεων». Βρίσκεται στην οδό Κροτσέτα 24 του Σαν Μαρτίνο ιν Στράντα, έναν οικισμό του Φορλί, 13 χιλιόμετρα μόλις από το Πρεντάπιο, δηλαδή τη γενέτειρα του δικτάτορα.
Η αρχή έγινε το 1914, όταν αγοράστηκε η αγροικία από τον Μπενίτο Μουσολίνι και τη σύζυγό του. Αυτή ήταν η πρώτη κατοικία τους. Εννέα χρόνια αργότερα χτίστηκε το οίκημα και κατανεμήθηκε σε τρία επίπεδα.
Στο ισόγειο βρίσκονται οι κουζίνες, η τραπεζαρία, η αίθουσα αναμονής και το γραφείο του δικτάτορα, ενώ στον όροφο υπάρχουν τα υπνοδωμάτια του ζεύγους και των πέντε παιδιών, όπως επίσης το μοναδικό μπάνιο του κτιρίου.
Από τον όροφο, διασχίζοντας το μικρό μπαλκόνι, υπάρχει πρόσβαση στη σοφίτα, η οποία πλέον έχει μετατραπεί σε βιβλιοθήκη και κέντρο μελέτης στη μνήμη του Ρομάνο Μουσολίνι. Ήταν το τέταρτο τέκνο (1927-2006) και το τελευταίο που απεβίωσε. Είχε εξελιχθεί σε διάσημο πιανίστα, συνθέτη και ζωγράφο. Σε αυτόν τον χώρο φυλάσσονται τα μητρώα υπογραφών των επισκεπτών του τάφου του δικτάτορα στο νεκροταφείο του Πρεντάπιο.
Υπάρχει κι ένα τρίτο κτίριο, στο οποίο δεν επιτρέπεται η είσοδος. Πρόκειται για ένα σπίτι-μινιατούρα από γυψοσανίδα που είχε φτιάξει ο Μπενίτο το 1927, με σκοπό να παίζουν τα παιδιά του. Διέθετε τουαλέτες και ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ παρά το γεγονός ότι χτίστηκε με υλικά β’ διαλογής, παραμένει άθικτο μέχρι σήμερα.
Επίσης ο επισκέπτης μπορεί να δει τους λαχανόκηπους και τα κλουβιά της συζύγου του (Ρακέλε Γκουίντι), καθώς και το κιόσκι που ο δικτάτορας διάβαζε τις εφημερίδες κάθε πρωί. Ο Μουσολίνι φύτευε ένα δέντρο για κάθε γέννηση και, τουλάχιστον μέχρι πρότινος, το μοναδικό από τα πέντε που είχε διασωθεί ήταν εκείνο της Άννα Μαρία, η οποία ταλαιπωρήθηκε νωρίς-νωρίς, προτού καταλήξει από ενδοκαρδίτιδα στα 38 της, εν έτει 1968.
Οδεύοντας στο τέλος της… ξενάγησης, υπάρχει ένα μικρό κοίτασμα φυσικού αερίου που χρησιμοποιούνταν για την τροφοδοσία των εστιών της κουζίνας.
Μερικές ακόμη ενδιφέρουσες πληροφορίες είναι οι εξής:
-Τα δύο μικρότερα παιδιά, δηλαδή ο Ρομάνο και η Άννα Μαρία, γεννήθηκαν εκεί
-Η Ρακέλε συνέχισε να ζει εκεί και μετά τον θάνατο του Μπενίτο, εν έτει 1945
-Το δεύτερο παιδί, ο Βιτόριο, έζησε εκεί μέχρι τον θάνατό του το 1997
-Η χήρα του Βιτόριο, ονόματι Μόνικα, ζούσε μόνη της εκεί, έως ότου έγινε η πώληση στις αρχές του τρέχοντος αιώνα
Μουσείο… φαντασμάτων
Κι αφού έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις, θα διαβάσετε μία άλλη version της έπαυλης, η οποία το 2000 αγοράστηκε από ένα ζευγάρι επιχειρηματιών, με σκοπό να τη μετατρέψουν σε μουσείο.
Ανάμεσα στα εκθέματα ξεχωρίζουν η στρατιωτική στολή του Μπενίτο Μουσολίνι, η αγαπημένη του μηχανή, μια σιδερένια κούνια και ένας καθρέφτης.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Οι ντόπιοι, βέβαια, έχουν αντίθετη άποψη. Κάποιοι ισχυρίζονται πως ο χώρος είναι στοιχειωμένος. Κλασικά-εικονογραφημένα, θα σχολιάσουν πολλοί. Εκείνοι, πάντως, υποστηρίζουν ότι διαθέτουν και… αποδείξεις.
Έντονη παραφυσική δραστηριότητα και υπερφυσικά γεγονότα, παρατηρούνται στην έπαυλη. Μέχρι και ομάδα «κυνηγών φαντασμάτων» έχει κάνει επίσκεψη, προκειμένου να «επεξεργαστεί» την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και την αύρα. Πρόκειται για ένα μέρος που έλκει τα ανήσυχα πνεύματα.
Σημερινός ιδιοκτήτης και διαχειριστής είναι ο Ντομένικο Μοροζίνι. Μαζί με τη σύζυγό του, την Αντέλ, ζουν σε νεότευκτο κτίριο εντός του κτήματος. Επί σειρά ετών αναζητούσαν χαμένα αυθεντικά αντικείμενα της οικογένειας Μουσολίνι, προκειμένου να τα ανακτήσουν και να επιπλώσουν το μουσείο.
Μεταξύ άλλων, αγόρασαν σε δημοπρασία στις ΗΠΑ μια από τις στολές του Μπενίτο, τη μετέφεραν στη Villa Carpena και την άπλωσαν στο κρεβάτι που πέθανε.
«Εκείνη την ημέρα ήταν ένα μέντιουμ μαζί μας. Δεν ένιωθε καλά, τον βάλαμε να καθίσει και ψιθύρισε “είναι εδώ”. Αμέσως μετά, η σκοτεινή σκιά του προσώπου του Μουσολίνι εμφανίστηκε στον καθρέφτη της κρεβατοκάμαρας και από τότε είναι εκεί, σαν τυπωμένο στο γυαλί, κάτι παραπάνω από μια απλή αντανάκλαση», έχει πει στο CNN ο Μοροζίνι.
Ιδού και τα υπόλοιπα ανατριχιαστικά που… αποκάλυψε: «Αυτό το μέρος ζωντανεύει από την παρουσία τους, είναι όλοι ακόμα εδώ και μπορούμε να τους νιώσουμε, μας παρακολουθούν συνεχώς.
Νιώθω ότι μας σέβονται. Δεν φοβόμαστε, αλλά δεν θέλουμε να διαταράξουμε αυτά τα πνεύματα, οπότε αποφεύγω να μπω στη βίλα όταν είναι νύχτα. Έχω ακούσει ριπές ισχυρών ανέμων μέσα στη βίλα κατά τη διάρκεια της ημέρας και βήματα στους διαδρόμους».
Δεν γνωρίζουμε για την «παραφυσική δραστηριότητα» του χώρου. Αυτό που ολόκληρη η ανθρωπότητα ξέρει και δεν πρέπει ποτέ να λησμονεί είναι τα πεπραγμένα δικτατορικών καθεστώτων, όπως εκείνο του Μουσολίνι.