Από τους πολιτικούς μιας εποχής τόσο μακρινής που μοιάζει… αρχαία σε σύγκριση με τα τρέχοντα δεδομένα. Από τους πολιτικούς επίσης εκείνους που ακόμα και αν διαφωνούσες ιδεολογικά, σίγουρα σεβόσουν. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες στην ιστορία της πατρίδας μας. Χαράζοντας ανεξίτηλα την πορεία της Ελλάδας είτε ως πρωθυπουργός είτε μετέπειτα ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Πώς όμως ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας; Πώς ήταν στην καθημερινότητά του, μακριά από τις μάχες του πολιτικού στίβου; Ο Θόδωρος Χαριτόπουλος υπήρξε επί σειρά ετών ο εξ απορρήτων του ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας. Γενικώς ήταν «σφίγγα» και ήταν σχεδόν αδύνατον να του πάρει κανείς κουβέντα για οτιδήποτε αφορούσε το αφεντικό του. Κι ας ήξερε τα πάντα.
Μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή ωστόσο, και σε μια στιγμή… αδυναμίας, ο Θόδωρος Χαριτόπουλος είχε αποκαλύψει μερικές συνήθειες του ανθρώπου του οποίου αποτέλεσε δεξί χέρι μέχρι και την τελευταία στιγμή.
Κάπως έτσι, μάθαμε πως ο «Εθνάρχης» είχε ευλαβικό πρόγραμμα (και) στην καθημερινότητά του. Δεν το άλλαζε ποτέ και για κανένα λόγο, σαν να ήταν… κουρδισμένος. Ακόμα και στις διακοπές του, που πήγαινε σχεδόν πάντα στη Μύκονο, ξυπνούσε πριν τις 7 το πρωί, έπαιρνε το πρωινό του διαβάζοντας τις εφημερίδες, έκλεινε τα ραντεβού του για το μεσημέρι και εν συνεχεία γυρνούσε στο δωμάτιο του για να απομονωθεί για λίγο.
Η διατροφή του δε, μπορεί να χαρακτηριστεί ως σπαρτιάτικη. Είναι φοβερό πως μετρημένες ήταν ακόμα και οι μπουκιές του. Αν του έβαζες 15 μπουκίτσες παστίτσιο θα σταματούσε στις 14. Πότε παραπάνω, ποτέ πιο λίγες! Να υπήρχε άραγε ένας συμβολισμός πίσω από αυτή τη συνήθεια που δεν άλλαζε ποτέ;
Ενδεχομένως η απάντηση να βρίσκεται στην έκφραση «με 14 μπουκιές τηλώνεσαι», ήτοι χορταίνεις, όπως έλεγαν άλλοτε στα χωριά της Ελλάδας, ειδικά μετά την Κατοχή που το φαγητό δεν ήταν δα σε αφθονία. Με κάποιο τρόπο η λαϊκή σοφία είχε μετρήσει πως αυτή η ποσότητα φαγητού είναι αρκετή για κάποιον ώστε να πάρει δυνάμεις, την απαραίτητη ενέργεια.
Πρόσεχε απίστευτα πολύ το βάρος του. Αυτό ήταν «πρόκα» στα 74 κιλά. Αν τυχόν, σπάνια, έπαιρνε λίγο, έκανε αμέσως δίαιτα για να επιστρέψει στο μαγικό «74» που θεωρούσε το ιδανικό βάσει του ύψους του (1,81 μ.).
Ήταν άλλωστε ένας ιδιαίτερα λιτοδίαιτος άνθρωπος. Λάτρευε το ψάρι και τα χόρτα, όπως και τις πίτες, πάντα όμως με μέτρο. Κι αν έπινε κάτι μαζί με το φαγητό του, αυτό ήταν μάλλον ασυνήθιστο για τέτοια περίσταση. Έπινε γαρ… ουίσκι. Ποτέ αλλού, μόνο τότε.
Και για επιδόρπιο; Σπίτι όταν βρισκόταν, αυστηρά και μόνο κομπόστα. Αν έβγαινε βόλτα όμως, θα δοκίμαζε και κάτι διαφορετικό. Γενικώς και ειδικώς. «Τη δίαιτα την κάνεις σπίτι σου, όχι έξω», συνήθιζε να λέει. Αλλά αν πετύχαινε στην παρέα κάποιον που το παράκανε στη… μάσα, δεν το άφηνε ασχολίαστο ούτε του χαριζόταν για τη λαιμαργία.
Όλα με μέτρο, όλα στο πλαίσιο μιας σχεδόν θρησκευτικής ευλάβειας στην τήρηση του προγράμματος. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής χάραξε μια ολόκληρη εποχή και χάρη στην αξιοθαύμαστη αυτοπειθαρχία του. Αυτό, ως χαρακτηριστικό, ή το έχεις ή δεν το έχεις. Κι αν είναι αναπόσπαστο μέρος του εαυτού σου, όπως εν προκειμένω, τότε ορίζει κάθε σου στιγμή της ημέρας. Πολύ απλά γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Ούτε το ξέρεις το διαφορετικό, ούτε το θέλεις.