Για πόσα πράγματα μπορούμε άραγε να είμαστε πραγματικά περήφανοι ως (νέο)Έλληνες; Μεγάλη κουβέντα, ας μην την ανοίξουμε, ας μην στεναχωρηθούμε. Κι ας σταθούμε σε κάτι που κάνουμε πραγματικά άψογα στα μέρη μας. Γιατί κανείς δεν μπορεί να μας κοιτάξει καν στα μάτια όταν η συζήτηση έχει μαζί τις λέξεις «κρύος» και «καφές»…
Μην το υποτιμάμε. Δεν είμαστε «καφενόβιοι», αλλά επαγγελματίες. Βρήκαμε ένα point of expertise, μάθαμε να το πλασάρουμε σωστά και να το επικοινωνούμε με τον ανάλογο τρόπο. Με μια κίνηση – ματ να αλλάζει την επιδραστικότητα της τεχνογνωσίας: Από χώρα του φραπέ γίναμε χώρα του φρέντο και αυτό ήταν ως και επανάσταση στο χώρο! Μια ελληνική πατέντα που έφτασε να κατακτήσει τον κόσμο…
Ναι, ακόμα και πολλοί ξένοι που κάποτε τους έλεγες «κρύος καφές» και καταλάβαιναν τον ζεστό που είχε μείνει ώρα και είχε… κρυώσει, πλέον έχουν μυηθεί απόλυτα. Σε αντίθεση με τον φραπέ, ο φρέντο δεν είναι «χεράτος» ή με χτυπητήρι, κάτι που επηρεάζει τη γεύση και κάνει κομβικό το ποιος τον φτιάχνει. Αν έχεις καλή μηχανή και καλή ποιότητα καφέ, θα βγάλεις στάνταρ καλό αποτέλεσμα στον φρέντο. Άρα δεν υπάρχουν αρνητικές εκπλήξεις. Κι αυτό είναι πολύ πιο «κατανοητό» στο ευρύ κοινό.
Κάπως έτσι, βλέπουμε πια σε πολλές (κρύες) βόρειες ευρωπαϊκές πόλεις να πωλείται φρέντο σε μεγάλες ποσότητες. Βοήθησε σαφώς και πως άνοιξαν έξω ελληνικά μαγαζιά που μετάδωσαν τη γνώση και έκαναν πιο άμεση και προσιτή την πληροφορία – εικόνα. Παράλληλα είναι και μόδα ο κρύος καφές, ειδικά μέσα από social media όπως το TikTok. Αλλά είναι μόδα που έχει όλα τα φόντα να ξεφύγει από το εφήμερο και να γίνει μέρος της καθημερινότητας σε βάθος χρόνων.
Θα έχεις ακούσει πιθανότατα την ιστορία (ή μήπως μύθο;) για το πώς ο Δημήτρης Βακόνδιος δημιούργησε το μακρινό 1957, στην Έκθεση Θεσσαλονίκης, τον πρώτο φραπέ στην ιστορία, μαζί και τον πρώτο κρύο καφέ στα χρονικά. Αλλά αλήθεια, τον φρέντο ποιος τον δημιούργησε; Έχεις αναρωτηθεί ποτέ;
Η κάψουλα του χρόνου γυρίζει στο 1991. Όταν η ομάδα της Kafea, της εταιρείας δηλαδή που έφερε τον illy espresso στην Ελλάδα, φέρεται να δημιούργησε για πρώτη φορά τον καφέ που αποτελεί πια την καθημερινή συνήθεια σχεδόν όλων μας. Το όνομα το είχαν συναντήσει κάπου στο εξωτερικό, ενώ τα υπόλοιπα προέκυψαν και μέσω πειραματισμού με τα πιο απλά υλικά: Δύο δόσεις espresso χτυπημένες με πάγο. Αρκούσε. Και με το παραπάνω. Για να μπουν οι βάσεις αυτού που ακολούθησε.
Χρειάστηκε χρόνος για να ξεπεράσει ο κόσμος τον φραπέ. Επί μακρόν, ο φρέντο ήταν «καπρίτσιο» για λίγους και κυρίως τον έβρισκε κανείς ως επιλογή στα καφέ του Κολωνακίου και της Κηφισιάς. Αλλά όταν μπήκαν οι σωστές οι βάσεις, σε υποδομή και τεχνογνωσία, η γιγάντωση ακολούθησε με ραγδαίους ρυθμούς και η ανάπτυξη υπήρξε θεαματική. Με μια δόση υπερβολής συντελέστηκε μια πραγματική κοσμογονία στον κλάδο.
Μάρκετινγκ, γευστική ανωτερότητα (με την ποικιλία χαρμανιών κομβική ως προς αυτό) αλλά και αυτό που λέγαμε παραπάνω για τις μηχανές παρασκευής, άλλαξαν τους όρους της αγοράς. Ο φραπέ(ς) έμεινε πίσω, ήταν άλλωστε και πιο βαρύς για το μέσο στομάχι – κακά τα ψέματα. Ο φρέντο αντίθετα, πέφτει κατά κανόνα ωραία. Είναι η εξέλιξη του φραπέ, θα έλεγε κανείς. Η θετική εξέλιξη, πιο σωστά.