Στις χαρές και στις λύπες μαζί. Ναι, τόσο ευρύ ως γκάμα, τόσο πανταχού παρών. Από εκλεπτυσμένες βραδιές με καλή παρέα, ως συνοδευτικό σε κηδείες και μνημόσυνα για να γίνει κάπως πιο ανεκτό το «να ζήσουμε να τους θυμόμαστε». Το Metaxa είναι ένα ποτό που έχει εδώ και περισσότερα από 130 χρόνια χτίσει μια πορεία προς τα ψηλά με ασύγκριτη σταθερότητα και συνέπεια, όπως μόνοι οι «μεγάλοι παίκτες» το μπορούν. Είναι το πιο αναγνωρίσιμο ελληνικό brand στο εξωτερικό και αυτή είναι η ιστορία του…
Ξεκινάει το μακρινό 1888, όταν ο Σπύρος Μεταξάς δημιούργησε ένα 100% αυθεντικό προϊόν, μια κατηγορία από μόνο του. Ένα μείγμα μπράντι και κρασιού που δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Αποτέλεσμα της φαντασίας του κατά τους πειραματισμούς που έκανε με βότανα και δοσολογίες στο αποστακτήριο που είχε αγοράσει στον Πειραιά, όπου είχε μόλις καταφτάσει, από τη Χαλκίδα, με το όνειρο να πιάσει την καλή.
Τότε ήταν που όλα έκατσαν στο «όπως πρέπει». Χάρη σε μια φοβερή ιδέα που είχε. Αντί να βάλει ζάχαρη, όπως έκαναν όλοι οι άλλοι εκείνη την εποχή στα κονιάκ και στα μπράντι, πρόσθεσε γλυκό σαμιώτικο μοσχάτο κρασί, το λεγόμενο και “doux”. Ήταν το game changing στοιχείο. Σε συνδυασμό με μια μυστική συνταγή ενός blend από μεσογειακά βότανα, φτάνουμε στο ασύγκριτο τελικό αποτέλεσμα. Για ένα ποτό που ωριμάζει σε χειροποίητα γαλλικά δρύινα βαρέλια των 3.500 λίτρων για χρονική περίοδο που μπορεί να διαρκέσει πολλές δεκαετίες, ανάλογα με το προϊόν. Τα αστέρια υποδηλώνουν τα έτη ωρίμανσης, ενώ να πούμε πως πριν από λίγα χρόνια είχε βγει και επετειακή έκδοση, με ποτό από το πρώτο βαρέλι του Σπύρου Μεταξά, και τα λίγα μπουκάλια που κυκλοφόρησαν, πουλήθηκαν σε χρόνο dt αντί 1.000 ευρώ το ένα.
Στο ξεκίνημά της, η εταιρεία εκτός από «κονιάκ», έβγαζε και αψέντι, μαστιχάτο, σαρτρέζ, βενεδικτίνη, κερασό, κακάο και βερμούτ τύπου Τορίνο – «παλιακά», ε; Αλλά γρήγορα επικεντρώθηκε αποκλειστικά στο δυνατό της χαρτί. Ακριβώς επειδή το Metaxa δεν είναι ίδιο με κανένα άλλο ποτό εκεί έξω. Διαθέτει μια φυσική γλυκύτητα, αρωματική σταθερότητα και ένα πολύπλοκο γευστικό προφίλ, με νότες φρούτων, λουλουδιών και μελιού. Ακόμα και μετά από δεκαετίες παλαίωσης διατηρεί την αναγνωρισιμότητα και τη μοναδικότητά του ως γεύση.
Η επιτυχία ήταν άμεση και σταθερά αυξανόμενη. Αρχικά κατέκτησε την αθηναϊκή αριστοκρατία και στα ανάκτορα. Γρήγορα η φήμη του ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα. Άρχισε να σαρώνει σε διεθνείς διαγωνισμούς, ενώ εμπορικά απογειώθηκε το 1900, όταν άρχισε να εξάγεται στις ΗΠΑ. «Ιπτάμενο μπράντι» αποκαλούσαν χαϊδευτικά οι Αμερικανοί αυτόν τον κεχριμπαρένιο γευστικό θησαυρό, συνώνυμο του fine drinking.
Δυστυχώς το 1909, ο Σπύρος Μεταξάς, στα 61 του έφυγε από τη ζωή. Τα ηνία της επιχείρησης ανέλαβε τότε η σύζυγός του, Δέσποινα με τους γιους της. Τα εμπόδια και οι προκλήσεις ήταν τεράστια τα επόμενα χρόνια. Δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, ποτοαπαγόρευση στην Αμερική. Αλλά η Metaxa άντεξε με θαυμαστή σταθερότητα. Μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου και με τις συνθήκες διεθνώς να ευνοούν τις εταιρίες που ήξεραν τι ήθελαν και πώς να το κατακτήσουν, η γιγάντωση υπήρξε ραγδαία. Η ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών, η επιλογή της διαφήμισης σε μεγάλα παγκόσμια αθλητικά γεγονότα, οι έξυπνες «πινελιές» όπως το περίφημο σλόγκαν «Μεταξύ μας Metaxa» που γεννήθηκε στα 60’s, όταν η εταιρεία μετακόμισε από τον Πειραιά στην Κηφισιά όπου εδρεύει μέχρι και σήμερα – κι ενώ κουμάντο έκαναν πια τα δυο εγγόνια του Σπύρου Μεταξά, ο Ηλίας και ο Σπύρος. Όλα, περισσότερο ή λιγότερο, συνέτειναν στο να φτάσει το Metaxa να γίνει μάρκα παγκοσμίου βεληνεκούς.
Το 1989 η οικογένεια Μεταξά παραχώρησε το brand της αντί 100 εκατ. δολαρίων, το οποίο το 2000 άλλαξε ξανά χέρια και έγινε μέλος της εταιρείας Rémy Cointreau. Σήμερα θεωρείται ένα από τα 50 κορυφαία αλκοολούχα brands παγκοσμίως, εξάγεται σε 60 χώρες, ενώ ετοιμάζει δυναμικό μπάσιμο σε αγορές της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής.
Παραμένει σταθερά από τα πιο εμβληματικά εταιρικά σύμβολα της χώρας μας, με ευρεία γκάμα και ισχυρή ταυτότητα που αντέχει σε κάθε είδους κλυδωνισμούς. Το αγαπημένο ποτό του Αριστοτέλη Ωνάση και του Φιντέλ Κάστρο δεν θα μπορούσε παρά να έχει πολύ ισχυρές βάσεις. Και μπορεί να μην επιβεβαιώνεται πως είναι το πρώτο αλκοολούχο (ποτό) που καταναλώθηκε στο διάστημα, όπως επιμένουν ορισμένοι, αλλά σίγουρα η γεύση του παραμένει σταθερά… διαστημική!