Δεν μπαίνει στην ίδια κατηγορία με το «Big Ben», το αστρονομικό ρολόι της Πράγας ή αυτό του Δημαρχείου της Φιλαδέλφεια. Δεν θα συμπεριληφθεί ποτέ σε μια λίστα με αξιοθέατα. Παρά ταύτα είναι ένα από τα πιο διάσημα ρολόγια του κόσμου. Σίγουρα το πιο ξακουστό μη συμβατικό τέτοιο, καθώς μετράει σε αποκλειστικά δική του χρονοδιάσταση. Το γερμανικό ποδόσφαιρο έχει ως σημείο αναφοράς την Μπάγερν, έχει όμως ως σημείο αναφοράς και το περίφημο ρολόι στο «Φόλκσπαρκ Στάντιον» του Αμβούργου. Σύμβολο παράδοσης και περηφάνιας, το τοτέμ του συλλόγου του βορά είναι εκεί για να υπενθυμίζει σε όλους το μοναδικό προνόμιο του «κατόχου» του.
Από τη θέσπιση της Μπουντεσλίγκα κι έπειτα, το Αμβούργο είναι η μοναδική ομάδα που έχει μετάσχει και στις 55 «εκδόσεις» της (η Μπάγερν ήταν απούσα από την πρώτη). Το ρολόι, το οποίο κατασκευάστηκε το 2001, μετράει χρόνια, ημέρες, ώρες, λεπτά και δευτερόλεπτα, με εφαλτήριο την 28η Αυγούστου του 1963, όταν έγινε η πρώτη σέντρα της Μπουντεσλίγκα.
Όλα δείχνουν ωστόσο ότι η στιγμή απόσυρσης είναι πολύ κοντά. Η 12η Μαΐου του 2018, ημερομηνία λήξης της φετινής Μπουντεσλίγκα, προορίζεται να είναι η μέρα που θα σταματήσει για πάντα το… τικ, τακ. Είπαμε, είναι ένα ρολόι αλλιώτικο απ’ τα άλλα. Άπαξ και… ξεκουρδιστεί, δεν έχει κανένα νόημα ύπαρξης. Ο υποβιβασμός του Αμβούργου στη Β’ κατηγορία θα το καταστήσει αυτομάτως νοσταλγική ανάμνηση.
«Θα σας κυνηγάμε έξω και από τα σύνορα της πόλης προτού το ρολόι σταματήσει!», ανέφερε ένα από τα μπάνερ που είχαν αναρτήσει οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί της ομάδας, στο πρόσφατο εντός έδρας ματς με τη Λεβερκούζεν.
Η απειλή δεν έπιασε τόπο. Οι «λιμανίσιοι» ηττήθηκαν με 2-1 και ακολούθως με 1-0 στο ντέρμπι του βορά με τη Βέρντερ. Το αρνητικό σερί χωρίς νίκη έφτασε στα 12 ματς (0-6-6), τα μισά εκ των οποίων με τον νέο τεχνικό Μπερντ Χόλερμπαχ, ο οποίος απέτυχε να δώσει το boost, που ήλπιζε η διοίκηση.
Η διαφορά από τη Μάιντς και τα μπαράζ παραμονής ήταν στο -7 πριν από το μεταξύ τους παιχνίδι του Σαββάτου (03/03). Έμοιαζε και ήταν η τελευταία ζαριά. Αν ούτε τώρα, πότε; «Ποτέ» ήταν η ετυμηγορία ακόμα και των δικών της οπαδών, που με το σφύριγμα της λήξης άρχισαν να φωνάζουν το γνωστό «Absteiger… Absteiger» (σ.σ: Υποβιβασμός), το οποίο είθισται να ακούνε οι παίκτες αντίπαλων ομάδων.
Κι όμως, δεν του άξιζε τόσο σκληρή τύχη. Το Αμβούργο κυριάρχησε σχεδόν απόλυτα και έχασε κάποιες κλασικές ευκαιρίες, μεταξύ των οποίων και πέναλτι στο 62’. Στο ματς της «ζωής» του ωστόσο, άφησε ανεκμετάλλευτο αριθμητικό πλεονέκτημα μισής ώρας – δείγμα της επιθετικής ένδειας, που το έχει περιορίσει σε μόλις 18 γκολ ύστερα από 25 αγωνιστικές.
Το story του αγώνα γράφτηκε με πάσα ειρωνεία πάνω στην αγωνία της ομάδας του Κυριάκου Παπαδόπουλου, καθώς «ήρωας» των φιλοξενούμενων ήταν ο παντελώς άπειρος, 20χρονος γκολκίπερ Φλόριαν Μίλερ, που έπαιξε λόγω των απουσιών των δύο πρώτων στην ιεραρχία.
Όταν ο εκφωνητής του γηπέδου αναφώνησε ότι «η ομάδα μας έπαιξε πολύ καλά», οι αποδοκιμασίες που δονούσαν το «Φόλκσπαρκ Στάντιον» ήταν εκκωφαντικές.
«Είναι πραγματικά απίστευτο ότι δεν νικήσαμε σε αυτό το παιχνίδι», δήλωσε, ψυχολογικά διαλυμένος, ο αθλητικός διευθυντής Γενς Τοντ, που όπως και ο Χόλερμπαχ, έδειχναν να καταβάλλουν προσπάθεια ακόμα και να ψελλίσουν μπροστά στους εκπροσώπους του Τύπου. «Είναι σαφές ότι χρειαζόμαστε πια ένα μικρό θαύμα», είπε ο δεύτερος, ενόσω στα πηγαδάκια των οπαδών πέριξ του σταδίου, κυριαρχούσε η κουβέντα για τα επερχόμενα τοπικά ντέρμπι «μίσους» με τη Σαν Πάουλι στη Β’ κατηγορία…
Υπάρχει ελπίς για το «δεινόσαυρο» του γερμανικού ποδοσφαίρου, τη μία από τις τρεις μόλις ομάδες της χώρας που έχουν κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών; Η πιο χρυσή σελίδα στην ιστορία του συλλόγου γράφτηκε μια βραδιά στην Αθήνα, όταν η οβίδα του Φέλιξ Μάγκατ έριξε τάβλα της Γιουβέντους την 25η Μαΐου του 1983 στο «ΟΑΚΑ».
Εκείνη η μεγάλη ομάδα του Ερνστ Χάπελ, που κατέκτησε και δύο φορές τον εγχώριο τίτλο, ξεχωρίζει στις διηγήσεις των ντόπιων, παρέα φυσικά με τα κατορθώματα του μυθικού Ούβε Ζέελερ.
Έχοντας επιπλέον στο παλμαρέ του το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1977, έξι πρωταθλήματα και τρία κύπελλα, το Αμβούργο συναγωνίζεται δικαιωματικά με την Ντόρτμουντ για τον τίτλο του δεύτερου πιο επιτυχημένου συλλόγου της χώρας.
Το βάρος της φανέλας ήταν αυτό που το κράτησε όρθιο την τελευταία τετραετία, οπότε και το δίπτυχο κακοδιαχείριση – αποτυχημένες μεταγραφές, βάλτωσε αγωνιστικά την ομάδα. Δύο σερί σεζόν – το ‘14 και το ‘15 – τερμάτισε στην 16η θέση και σώθηκε μέσω των μπαράζ παραμονής.
Την πρώτη απέναντι στην Γκρόιτερ Φιρτ χάρη στο εκτός έδρας γκολ και τη δεύτερη με αντίπαλο την Καρλσρούη, ισοφαρίζοντας στο 91’ και σκοράροντας το νικητήριο στο 115’! Πέρσι υποδέχτηκε τη Βόλφσμπουργκ στην τελευταία αγωνιστική και ήθελε μόνο νίκη για να αποφύγει τα μπαράζ. Τα κατάφερε με γκολ στο 88’ (2-1) και ακολούθησε ένα τεράστιο «πάρτι» στην πόλη, που κράτησε μέχρι πρωίας.
Φέτος όμως η αποστολή μοιάζει πλέον mission impossible. Το ερχόμενο Σάββατο το Αμβούργο φιλοξενείται από την Μπάγερν, κόντρα στην οποία έχει τέρματα 6-57 (!), μετά την τελευταία νίκη του απέναντί της (2009). Στις 4/5 τελευταίες επισκέψεις του στο Μόναχο έχει ηττηθεί με 8-0, 5-0, 8-0 και 9-2…
Το ματς είναι από τώρα ξεγραμμένο και μοναδική ελπίδα να μην πάρουν βαθμούς οι Μάιντς και Βόλφσμπουργκ στα δικά τους παιχνίδια, ώστε να μείνει ανοιχτή μια χαραμάδα ελπίδας.
Το ρολόι έχει ακόμα de facto 9 εβδομάδες ζωής, όσες και οι αγωνιστικές που απομένουν για τη λήξη του πρωταθλήματος. Πλησιάζει, αλλά φαίνεται ότι δεν θα φτάσει ποτέ στην »ηλικία» των 55.
Χρειάζεται ένα θαύμα όπως εκείνο στα μπαράζ του ’15 με την Καρλσρούη. Τότε, που σε «νεκρό χρόνο» ο Χιλιανός Μαρσέλο Ντίας σκόραρε με απευθείας χτύπημα φάουλ και ουσιαστικά το… επανεκκίνησε, δύο λεπτά προτού «σιγήσει» για πάντα!
Ο Ντίας είναι γνωστός πλέον και ως «Άγιος» στα πηγαδάκια των οπαδών. Θα μπορούσε να αποκληθεί και ως ο… προστάτης του ρολογιού. Το οποίο «αναζητεί» πια απελπισμένα επίδοξο μιμητή του.