Στα στενά της Βαλτιμόρης, στις φτωχές της συνοικίες, δεν υπάρχει κανείς που να μην γνωρίζει το όνομά του. Κάθε βαποράκι αυτής της γεμάτης ναρκωτικά πόλης, κάθε αστυνόμος και κάθε πολίτης που θέλει την ησυχία του, γνωρίζουν ποιος είναι.
Υπήρξε μεγάλος πολέμιος των εμπόρων ναρκωτικών της πόλης, προσπάθησε να τους χαλάσει το «παιχνίδι» άπειρες φορές. Αλλά αυτό το «παιχνίδι» έχει νόμους και κανόνες με βάρος αντίστοιχο της Ιστορίας και ένας από αυτούς είναι πως κανείς δεν πρόκειται να πειράξει αυτόν τον τύπο, όση εναντίωση και αν βγάλει προς το «παιχνίδι».
Ακόμα και ο πιο μεγάλος βαρώνος ναρκωτικών δεν θα μπορούσε ποτέ να τον απειλήσει.
Το όνομα στην ταυτότητά του έγραφε «Melvin Williams», αλλά το αληθινό του όνομα, αυτό με το οποίο ήταν γνωστός σε όλη την πόλη ήταν «Little Melvin». Στα 70s και τα 80s μετουσιώθηκε στον μεγαλύτερο μαφιόζο που πέρασε ποτέ από την Βαλτιμόρη. Μέχρι και σήμερα κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό που υπήρξε στον υπόκοσμο της πόλης.
Να γιατί είχε το περιθώριο να μιλάει εναντίον της τοπικής μαφίας και η τελευταία να κάθεται σούζα.
Το «Wire», η καλύτερη σειρά στην ιστορία της τηλεόρασης και μια πραγματική κοινωνική μελέτη για το εμπόριο ναρκωτικών στην Βαλτιμόρη, βάσισε πάνω του έναν από τους κεντρικούς του χαρακτήρες. Ο χαρακτήρας του Έιβον Μπάρκσντεϊλ, του βαρώνου του εγκλήματος που βρίσκεται στο κέντρο της υπόθεσης των πρώτων σεζόν της σειράς, είναι δομημένος με βάση τις μέρες και τα έργα του Little Melvin.
Ο τελευταίος, μάλιστα, αφού έδωσε τις κατάλληλες κατευθύνσεις στους σεναριογράφους της σειράς-φαινόμενο, πήρε και έναν μικρό ρόλο υποδυόμενος τον παπά μιας ενορίας.
Γεννημένος το 1941, ο Little Melvin παράτησε το σχολείο πολύ νωρίς, όπως τόσα και τόσα μαύρα παιδιά της Βαλτιμόρης που «σπρώχνουν» ναρκωτικά από την εφηβεία τους. Όμως αυτός έκανε μπαμ πως δεν είναι σαν τα υπόλοιπα πιτσιρίκια. Η απόφασή του να αφήσει το σχολείο ήταν μια… επιχειρηματική κίνηση: γιατί να ταλαιπωρείται πίσω από ένα θρανίο εφόσον είχε την ικανότητα να ζει έτσι κι αλλιώς πλουσιοπάροχα;
Μόλις στα 15 του ο Little Melvin ήταν ένας ληστής παγκόσμιας κλάσης. Ελάχιστοι μπορούσαν να διαρρήξουν τόσο εύκολα και τόσο αποτελεσματικά σπίτι όπως αυτός. Ταυτόχρονα, ήταν ασύλληπτα καλός στο μπιλιάρδο. Κέρδιζε τρελά λεφτά συμμετέχοντας σε αγώνες.
Δεν είχε κανένα λόγο να πηγαίνει σχολείο και αφού το άφησε δεν είχε κανένα λόγο να δουλέψει. Άλλωστε, όσα έβγαζαν άλλοι σε έναν μήνα, ο ίδιος μπορούσε να τα βγάλει μέσα σε δυο μέρες. Απλά με μια καλή ληστεία και ένα καλό παιχνίδι μπιλιάρδου.
Ήταν σ’ ένα τέτοιο παιχνίδι μπιλιάρδου όταν γνωρίστηκε με τον Julius «the Lord» Salisbury, τον άνθρωπο που κανείς δεν τα έβαζε μαζί του- τον μεγαλύτερο μαφιόζο όλης της πόλης. Ο Salisbury είχε ακούσει για το φαινόμενο που άκουγε στο όνομα Little Melvin, αλλά δεν πίστευε όσα λεγόντουσαν. Όταν ο μικρός τον κέρδισε δυο συνεχόμενες φορές στο μπιλιάρδο, ο Salisbury, εντυπωσιασμένος από τον χαρακτήρα και τον τσαμπουκά του, τον πήρε υπό την προστασία του.
Μόλις στα 20 του, ο Little Melvin ήταν το δεξί χέρι του επιβλητικού μαφιόζου. Έλυνε και έδενε μέσα στο «παιχνίδι». Μάλιστα, πολλές φορές έπαιρνε ο ίδιος αποφάσεις αντί του αφεντικού του.
Ήταν κοινό μυστικό στους δρόμους της Βαλτιμόρης: ο πιτσιρικάς αυτός ήταν ήδη ο επόμενος «βασιλιάς» της πιάτσας. Τον είχε χρίσει ο ίδιος ο Julius «the Lord» Salisbury, στην ουσία τον είχε αφήσει να κάνει κουμάντο αντί αυτού και κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει έναν τέτοιο τύπο όσο μικρός και αν ήταν.
Στα 26 του ο Little Melvin πήγε για πρώτη φορά φυλακή, όταν και καταδικάστηκε για εμπόριο ναρκωτικών. Ήταν 1967. Ένα χρόνο αργότερα στην Δυτική Βαλτιμόρη ξέσπασαν ταραχές μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Η αστυνομία έμοιαζε αδύνατο να σταματήσει τα επεισόδια και απευθύνθηκε στον μοναδικό άνθρωπο που θα μπορούσε να το κάνει.
Μόλις στα 27 του ο Little Melvin είχε απίστευτη επιρροή στα πιτσιρίκια της πόλης. Έκανε τη χάρη στις μισητές Αρχές να συνετίσει με δηλώσεις του από το κελί τους «ατίθασους» πιτσιρικάδες. Όχι επειδή πίστευε πως οι ταραχές όντως έπρεπε να σταματήσουν, αλλά για να δείξει σε όλους ποιος διοικεί στα αλήθεια αυτή την πόλη και φυσικά για να μειωθεί η ποινή του. Βγήκε από τη φυλακή μόλις εφτά χρόνια μετά την σύλληψή του, το 1974.
Στα 33 του Little Melvin έπρεπε να διοικήσει την παλιά του συμμορία. Αρχηγός της και επίσημα αυτή τη φορά, αφού κατά την απουσία του ο Julius «the Lord» Salisbury σκοτώθηκε σε πόλεμο συμμοριών.
Όσο ήταν μέσα, η συμμορία είχε βαρέσει κανονική διάλυση. Ο Little Melvin δεν αρκέστηκε απλά στο να την συμμαζέψει, δεν αρκέστηκε καν στο να την ξανακάνει την μεγαλύτερη συμμορία της Βαλτιμόρης. Η έξοδός του από τη φυλακή συνοδεύτηκε με μια πολύ πιο βαρύγδουπη δήλωση: «Θα γίνω ο μεγαλύτερος έμπορος ναρκωτικών του κόσμου», φέρεται να είπε στους άντρες του.
Οι επόμενες δεκαετίες της ζωής του ήταν γεμάτες από τρία πράγματα: από πολλή βία, από μπόλικη φυλακή και από τρελά λεφτά. Όσο και αν έμεινε στη φυλακή ποτέ δεν σταμάτησε να ελέγχει το «παιχνίδι». Είτε μέσα από τα κάγκελα είτε έξω από αυτά, για τον Little Melvin δεν είχε σημασία.
Οι ποσότητες ναρκωτικών που έσπρωχνε ήταν τεράστιες, τα λεφτά που έβγαζε ήταν ασύλληπτα και η σκληρότητά του ήταν τέτοια, που ουσιαστικοί ανταγωνιστές δεν υπήρχαν.
Οι κατηγορίες με τις οποίες έμπαινε φυλακή ήταν τέτοιας φύσεως που ποτέ δεν ανησύχησε πως θα μείνει μέσα για πάντα, ενώ τα λεφτά του του εξασφάλιζαν εξαιρετικές συνθήκες διαμονής.
Έμεινε πολύ καιρό φυλακή, αυτό είναι αλήθεια: από το 1975 ως το 1979 και από το 1984 ως το 1996. Αλλά δεν είχε καμία σημασία για τον ίδιο. Ήταν απλά σαν να αράζει στο δωμάτιό του και να δίνει εντολές από εκεί για το πώς πρέπει να κινηθεί η συμμορία του στο «παιχνίδι». Άλλωστε, ακόμα και όταν ήταν έξω σπανίως τον έβλεπε κανείς στον δρόμο. Δεν είχε λόγο να βγει, ούτε ήθελε.
Το 2000 συνελήφθη για μια ακόμα φορά. Όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο χαλαρά για αυτόν πια. Ο πρόσφατος πόλεμος συμμοριών τον είχε αποδυναμώσει και για πρώτη φορά στη ζωή του δεν ήταν ο απόλυτος βασιλιάς της πιάτσας: ήταν ήδη 59 χρονών, άλλωστε, και το «νέο αίμα» του υπόκοσμου της Βαλτιμόρης τον έβγαζε από το προσκήνιο. Όταν τον συνέλαβαν για απόπειρα ανθρωποκτονίας, το δικαστήριο ήταν αμείλικτο: 22 χρόνια φυλάκισης.
Το 2003 ο Little Melvin έκανε αίτηση αποφυλάκισης λέγοντας πως έχει μετανιώσει για τον πρότερο βίο του και πως χάνοντας τα σκύπτρα του υπόκοσμου κατάλαβε πόσο κενή ήταν μια τέτοιου είδους δύναμη. Έστω και στα γεράματα βρήκε τον Θεό – έτσι έλεγε.
Κανείς δεν τον πίστευε, άπαντες θεωρούσαν πως όλα αυτά είναι μπούρδες προκειμένου να βγει από τη φυλακή. Όταν τελικά έγινε η έκπληξη και το δικαστήριο τον άφησε ελεύθερο, άπαντες θεώρησαν ότι είχε «λαδώσει» και ότι πολύ σύντομα θα επέστρεφε στην προηγούμενη ζωή του, τη μόνη ζωή που ήξερε.
Κι όμως: ο Little Melvin τήρησε τον λόγο του και με το παραπάνω. Αποσύρθηκε από το «παιχνίδι» και αφιέρωσε όλη την υπόλοιπη ζωή του στο να το αποδομεί.
Υπήρξε κομβικός παράγοντας στην δημιουργία του «Wire» και δεν σταμάτησε να δίνει συνεντεύξεις και δημόσιες ομιλίες εναντίον του εμπορίου ναρκωτικών και του πόσο κακό κάνει στην Βαλτιμόρη. Μάλιστα, ενίσχυσε δομές ενάντια στα ναρκωτικά και έκανε σύμβαση με το Δ.Σ. της πόλης να γυρίζει τα σχολεία και να μιλάει στα παιδιά ενάντια στο «παιχνίδι».
Κανείς, φυσικά, δεν τον πείραξε ποτέ. Μέχρι το 2015, που πέθανε στα 74 του, ο Little Melvin υπήρξε η απόλυτη, η πιο σεβαστή προσωπικότητα της Βαλτιμόρης.
Ένας αληθινός «Βασιλιάς», έστω κι αν είχε παραδώσει οικειοθελώς το στέμμα του…