Θυμάμαι αρκετές ταινίες και σειρές όπου ξεκινάει μια βεντέτα εκδίκησης. Είναι ένας κακός ο οποίος δεν θέλει απλώς να σκοτώσει τον καλό, θέλει να του προκαλέσει πρώτα απεριόριστο πόνο και μετά να τον αφήσει να ζει «νεκρός». Δεν ξέρω αν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στ΄αλήθεια, ξέρω όμως ότι η ζωή μοιάζει πολλές φορές να είναι ένας εκδικητής. Δίχως σταματημό και έλεος. Και στην περίπτωση της δεν μπορείς να της ανταποδώσεις κάτι. Ο Πιρς Μπρόσναν ξέρει πολύ καλά τι εννοώ.
Όχι ότι θα διαβάζει τώρα αυτές τις γραμμές. Απλώς έχει αντικρύσει το πιο αδυσώπητο πρόσωπο της ζωής. Λένε πολλοί ποιητές ότι το να ζεις είναι αβάσταχτο, αλλά δεν ξέρω τι θα έλεγαν αν ήταν στη θέση του 65χρονου Ιρλανδού που έγινε ο καλύτερος James Bond μέχρι να εμφανιστεί ο Ντάνιελ Κρεγκ. Ο μόνος που μπορεί να τον καταλάβει είναι ο Κιάνου Ριβς, που μετράει ίδιες απώλειες πάνω κάτω.
Όλα τα σκοτάδια της ζωής του εκκινούν στο 1991. Για την ακρίβεια οι ρίζες τους σχηματίστηκαν πολύ πριν. Απλώς τότε ήταν που ξεχύθηκαν για πρώτη φορά. Λες και ένα κουτί της Πανδώρας άνοιξε και περιελάμβανε άσχημα μαντάτα μόνο για εκείνον. Τότε ο Πιρς Μπρόσναν βρισκόταν σε ένα καλό στάδιο στην καριέρα του, παντρεμένος για 11 χρόνια, με έναν γιο, έτοιμος για την εκτόξευση.
Είχε περάσει από μια δύσβατη παιδική ηλικία κατά την οποία δεν γνώρισε πατέρα, παρά μία φορά όταν ήταν πια 31 ετών, και η μητέρα του δούλευε κάθε μέρα για να τον ζήσει. Ουσιαστικά μεγάλωσε χωρίς γονείς. Κι αυτό ίσως είναι το λιγότερο άσχημο που υπέφερε στη ζωή του.
Ο πύραυλος του δεν έφτασε πολύ ψηλά. Έπεσε και διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη. Η γυναίκα του Κασάντρα πέθανε από καρκίνο μετά από τέσσερα χρόνια που πάλευε με την αρρώστια. «Τέτοια πράγματα αφήνουν ένα τεράστιο σημάδι στην καρδιά σου, το οποίο ποτέ δεν φεύγει. Το να βλέπεις κάποιον που αγαπάς να του “τρώει” τη ζωή μέρα με τη μέρα αυτή η άθλια ασθένεια, αυτό γίνεται ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχής σου.»
Ο θάνατος της Κασάντρα άφησε τον Μπρόσναν μόνο με τον γιο τους Σον, αλλά και με τα παιδιά που είχε από προηγούμενους γάμους, τα οποία υιοθέτησε. Το 1995 θα έβλεπε για πρώτη φορά το όμορφο πρόσωπο της ζωής. Όχι τόσο όμορφο όση η ασχήμια της, αλλά κάτι μικρό να λειτουργήσει ως παυσίπονο. Επιλέχθηκε να ενσαρκώσει τον James Bond. Το Golden Eye ήταν η πρώτη από τις τέσσερις ταινίες του. Από την πρώτη στιγμή όλοι συμφώνησαν ότι ήταν ο καλύτερος όλων. Ακόμα και από τους Σον Κόνερι και Ρότζερ Μουρ. Σίγουρα η καλύτερη επιλογή για την εποχή του.
Πέρασαν περίπου εννιά χρόνια μέχρι ο Πιρς Μπρόσναν να δει μπροστά του τον τρόμο της απώλειας. Ευτυχώς, αυτή τη φορά δεν συνέβη. Έφτασε πολύ κοντά, αλλά το γλύτωσε. Όπως τη γλύτωσε και ο γιος του Σον, ο οποίος το 2000 ενεπλάκη σε ένα τροχαίο που τον άφησε αναίσθητο για μερικές ώρες. Όταν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο επανήλθε και τελικά τη σκαπούλαρε με αρκετούς μικροτραυματισμούς και έναν σοβαρό τραυματισμό στη σπονδυλική στήλη.
Μάλιστα, απέρριψε και έναν ρόλο εκείνη την περίοδο εξαιτίας αυτού. Το σενάριο της ταινίας The Greatest περιελάμβανε το θάνατο του γιου του κεντρικού ήρωα σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Ο Πιρς δεν μπόρεσε να το διαχειριστεί και είπε Όχι.
Ένα χρόνο αργότερα θα παντρευόταν την δεύτερη γυναίκα του, την Κίλι Σμιθ. Λες και η ζωή ήθελε από τη μια μεριά να του δίνει χαρά και να του την καταστρέφει μετά από λίγο με κάτι χειρότερο. Στην προκειμένη οι μικρές χαρές απλώς μετρίαζαν τη μαυρίλα. Δεν την έσβηναν ούτε για μια στιγμή. Τουλάχιστον ήταν σεμνή απέναντι του μιας και του άφηνε περιθώριο αρκετά χρόνια για να κάνει τις δυσκολίες μέρος του είναι του. Σαν μια εκεχειρία.
Γιατί πέρασαν 10 χρόνια, ως το 2011, κατά τα οποία όλα έβαιναν καλώς. Μέχρι που έμαθε ότι η κόρη του Σάρλοτ-Έμιλι έπασχε από την ίδια ασθένεια με την Κασάντρα. Για εκείνη το μαρτύριο κράτησε λιγότερο καιρό. Μέσα σε δύο χρόνια η ασθένεια έκανε μεταστάσεις και κατέληξε.
Δύο εβδομάδες πριν το μοιραίο, ο Πιρς Μπρόσναν την είχε συνοδεύσει στο γάμο της με τον σύντροφο της Άλεξ. Τρομερή συγκίνηση στην διάρκεια της τελετής. Τρομερό θάρρος και δύναμη ψυχής από την Σάρλοτ. Όταν πέθανε ήταν 41 ετών με μια κόρη, την Ιζαμπέλα, και έναν γιο, τον Λούκας.
«Στις 28 Ιουνίου, στις 2 τα μεσάνυχτα, η αγαπημένη μου κόρη Σάρλοτ-Έμιλι άφησε την τελευταία της πνοή και άρχισε το ταξίδι της για την αιωνιότητα έχοντας υποκύψει στον καρκίνο των ωοθηκών. Έφυγε περιτριγυρισμένη από τον άντρα της Άλεξ, τα παιδιά τους Λούκας και Ιζαμπέλα, και τους αδερφούς της Κρίστοφερ και Σον. Η Σάρλοτ πολέμησε με αξιοπρέπεια, χάρη και κουράγιο την ασθένεια. Η καρδιά μας βαραίνει στην απώλεια του πανέμορφου κοριτσιού μας. Οι προσευχές μας είναι στην ψυχή της και στην ελπίδα να έχουμε σύντομα θεραπεία για τη νόσο. Ευχαριστώ για τις συλληπητήριες ευχές σας» έγραφε η ανακοίνωση του Πιρς.
Κάπως έτσι, φτάνουμε σε έναν κλειστό χαρακτήρα. Έναν άνθρωπο που σε άλλους μπορεί να φαίνεται ως και αγενής. Αλλά ποιος έχει το κουράγιο να τον κρίνει ως τέτοιο, γνωρίζοντας με πόση δυσκολία έφτασε ως το σήμερα; Ο Πιρς αναζήτησε την ψυχική ελάφρυνση στη ζωγραφική και στον ελεύθερο του χρόνο ζωγραφίζει. Τώρα πια μόνο εκεί καταλαγιάζει η σκοτεινή αντάρα της ζωής του…