Θα μπορούσε να είναι μια από εκείνες τις κάπως λυρικές ιστορίες που λένε οι παλαιότερες γενιές στις νεότερες ή που γράφουν τα site κατά καιρούς. Θα βρεις και σε μας αρκετές τέτοιες. Θα μπορούσε να είναι μια ιστορία με το βάρος του παρελθόντος. Του μακρινού παρελθόντος. Όμως πρόκειται για μια υπόθεση τόσο φρέσκια που γάλα να ήταν, θα είχε ακόμα 48 ώρες να λήξει. Η Ωχρά Κυρία είναι ένας πίνακας του Βίλεμ Ντε Κούνινγκ από την περίοδο του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού. Μια περίοδο που ο Κούνινγκ ζωγράφιζε μορφές γυναικών, οι οποίες προκάλεσαν φοβερή αίσθηση εν μέρει λόγω της απεικονιστικής τους τεχνοτροπίας.
Το 1985, η Ωχρά Κυρία εκλάπη από το μουσείο της Αριζόνα όπου βρισκόταν. 33 χρόνια αργότερα ετοιμάζεται να επανέλθει στο κάδρο από το οποίο την διαχώρισαν, έχοντας βρεθεί με έναν τρόπο εντελώς αναπάντεχο και σίγουρα όχι ηθελημένο.
Μια μέρα μετά την Ημέρα των Ευχαριστιών, ένα ζευγάρι επισκέφτηκε το Μουσείο Τέχνης της Αριζόνα. Για την ακρίβεια ήταν ένας άντρας κι ένας άντρας ντυμένος γυναίκα. Ή και όχι. Οι μαρτυρίες διίστανται και δεν έχουν ξεκαθαριστεί ως σήμερα.
Μπήκαν στο μουσείο πολύ πρωί, πριν ανοίξει, όταν και δεν θα υπήρχε κανείς άλλος τριγύρω. Η γυναίκα πλησίασε τον σεκιούριτι και άρχισε να του κάνει τα γλυκά μάτια με σκοπό να του τραβήξει την προσοχή και να τον πείσει να τους αφήσει να μπουν.
Και το πέτυχε. Όσο εκείνη φλέρταρε, ο άντρας είχε μπει μέσα, είχε βγάλει ένα κοπίδι και αφαιρούσε την ζωγραφιά από τον πίνακα. Τον τύλιξε, τον έκρυψε και οι δύο μαζί έφυγαν με γρηγοράδα αλλά όχι βιασύνη, ώστε να μην καρφωθούν. Όλο αυτό έγινε σε 15 λεπτά.
Μπήκαν σε ένα βυσσινί-μπορντό όχημα και εξαφανίστηκαν. Την ώρα που το μουσείο άνοιγε κανονικά, τότε έγινε αντιληπτό από τους ανθρώπους του ότι ο πίνακας έλειπε. Όσο παράξενο κι αν φαίνεται, μιλάμε για το 1985 και την Αριζόνα. Κάποια πράγματα ήταν πιο εύκολα απ΄ό,τι τα φανταζόμαστε. Η Ωχρά Κυρία του Ντε Κούνινγκ δεν βρέθηκε πουθενά στις αναζητήσεις των πρώτων 5-6 ετών και μετά η υπόθεση μπήκε στο ουσιαστικά στο αρχείο αν και ο φάκελος δεν έκλεισε τυπικά.
32 χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του 2017 πεθαίνει η Ρίτα Άλτερ. Όχι, δεν πρόκειται για κάποιο άσχετο γεγονός. Η Ρίτα Άλτερ και ο σύζυγός της Τζερόμ είχαν τον πίνακα όλα αυτά τα χρόνια στο σπίτι τους. Όταν πέθαναν, τον άφησαν στον ανιψιό τους Ρον Ρόουζμαν. Ο Τζερόμ και η Ρίτα ζούσαν κάποτε στην Αριζόνα και μετά είχαν μετακομίσει σε μια κωμόπολη 300 κατοίκων στο Νιου Μέξικο. Αρκετά χρόνια αργότερα μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη. Ο Τζερόμ πέθανε πρώτος το 2012 και η Ρίτα πέρσι.
Το σπίτι τους και όλα τους τα υπάρχοντα πέρασαν στην κατοχή του Ρόουζμαν. Εκείνος έβαλε πωλητήριο στο σπίτι και στα έπιπλα ξεχωριστά. Απευθύνθηκε σε ένα ειδικό γραφείο που αναλαμβάνει τέτοιες υποθέσεις και όταν εμφανίστηκαν οι εκτιμητές, είδαν τον πίνακα. Όπως περιγράφει ο ένας από τους δύο, ο Μπακ Μπερνς, «στην αρχή σκέφτηκα “τι απαίσιο κάδρο”». Η ζωγραφιά όμως του άρεσε. Κι έτσι την αγόρασε και την έβαλε στο γραφείο του πάνω σε ένα τραπεζάκι.
Λίγες μέρες αργότερα, τρεις πελάτες που βρέθηκαν για δουλειά εκεί, είδαν τον πίνακα και ρώτησαν τον Μπερνς αν είναι του Ντε Κούνινγκ. Τότε ο Μπερνς πανικοβλήθηκε. Έκρυψε γρήγορα τον πίνακα στην αποθήκη και απευθύνθηκε στον συνεργάτη του Ντέιβιντ Βαν Άουκερ. Ο Βαν Άουκερ έψαξε στο διαδίκτυο για τον Ντε Κούνινγκ και έπεσε πάνω στην ιστορία της κλοπής.
Αντιλαμβανόμενοι ότι μπορεί να βρεθούν ένοχοι σε κάτι που δεν είχαν ιδέα, τηλεφώνησαν άμεσα στο μουσείο και την επόμενη μέρα ήρθαν οι άνθρωποι του για να παραλάβουν την Ωχρά Κυρία. Αυτό ήταν. Ο πίνακας είχε ανακτηθεί. Σε αρκετά άσχημη κατάσταση, με ανάγκη για χρήματα ώστε να συντηρηθεί, αλλά και πάλι. Ήταν στην κατοχή του μουσείου.
Φυσικά σε όλα αυτά τα χρόνια, η τιμή του είχε εκτοξευθεί. Από τα 400.000 δολάρια είχε ανέλθει στα 100.000.000. Το γεγονός ότι δεν υπήρξε πουθενά περίπτωση πώλησής του όσο ήταν εν ζωή το ζεύγος Άλτερ, δείχνει ότι είτε το είχαν αγοράσει εκείνοι από κάποιον είτε ότι εκείνοι αποτελούσαν το ζευγάρι που διέπραξε την κλοπή. Μια κλοπή που δεν φαίνεται να είχε στόχο το κέρδος, αλλά μια παθιασμένη αγάπη για τα έργα τέχνης. Ήταν εξάλλου πολύ ανώτερου πνευματικού επιπέδου σε σχέση με το Κλιφ, το μέρος που έμεναν στο Νιου Μέξικο.
Στο υλικό από τις κάμερες από εκείνη την εποχή και στα σκίτσα που είχαν φτιάξει οι αρχές, ο Τζερόμ και η Ρίτα ομοιάζουν πολύ με τους εικονιζόμενους. Επίσης, στην κατοχή τους είχε βρεθεί ένα όχημα μπορντό χρώματος, ίδιας μάρκας με αυτό των κλεφτών, δηλαδή Nissan. Επιπρόσθετα, ανάμεσα στα πράγματά τους που πωλήθηκαν, υπήρχε μια συλλογή διηγημάτων που είχαν συγγράφει και ανέφερε μια ιδιαίτερη ιστορία κλοπής.
Το The Cup and the Lip: Exotic Tales μιλούσε για το Μάτι του Ιαγουάρου, ένα πολύτιμο διαμάντι που εκλάπη από μια γιαγιά και την εγγονή της. Στο τέλος της ιστορίας υπήρχε μια φράση με κρυμμένο νόημα. «Και δύο ζευγάρια μάτια βρίσκονται, αποκλειστικά, εκεί για να δουν». Κάποιοι έκαναν τον παραλληλισμό με τον πίνακα του Ντε Κούνινγκ που βρισκόταν στο δωμάτιο των Άλτερ και τον έβλεπαν μόνο εκείνοι.
Η πιθανότητα να μην έγινε η κλοπή από άνθρωπο με το επώνυμο Άλτερ είναι απίθανη. Η πιθανότητα όμως να μην έγινε από τον Τζέρι και την Ρίτα όχι και τόσο απίθανη. Αυτό γιατί υπάρχει μια θεωρία που θέλει τον 23 ετών τότε γιο τους, τον Τζόσεφ να είναι ο άντρας που ντύθηκε γυναίκα και ακολούθησε τον πατέρα του σε αυτή την κλοπή. Σε κάθε πλάνο πάντως η οικογένεια Άλτερ είναι εμπλεκόμενη με σαφή τρόπο. Ο Τζόζεφ που είναι 55 ετών, αγνοείται και αρκετοί λένε πως αντιμετώπιζε από τότε προβλήματα ψυχικής υγείας, με αρκετές εισαγωγές σε κλινικές.
Η έρευνα του FBI συνεχίζεται και θα συνεχιστεί, αλλά μόνο και μόνο για το τυπικό κομμάτι. Ο Ρόουζμαν, ανιψιός των Άλτερ δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να έκαναν οι θείοι του την κλοπή. Η αδερφή του Τζέρι, η 81χρονη Κάρολ, αρνείται το ενδεχόμενο θεωρώντας πως ο αδερφός της δεν θα έμπαινε σε τέτοιο κίνδυνο για έναν πίνακα.
Όσο για την Ωχρά Κυρία, έχει επιστρέψει στο μουσείο στο Τουσόν της Αριζόνα και σύντομα θα βρεθεί το fund για να συντηρηθεί. Οι άνθρωποι που την έκλεψαν το 1985 ίσως και να μη βρεθούν ποτέ. Ίσως και να μην έχει καμία σημασία. Τουλάχιστον για εμάς. Εμείς θα μπορούμε να ανατρέχουμε σε αυτή την τόσο λυρική και παλαιάς κοπής ιστορία.