Το πώς γεννιέται ένα τραγούδι σπάνια το σκεφτόμαστε. Το λες και ανθρώπινο. Το αποτέλεσμα είναι που μετράει, το ότι φτάνει στα αυτιά μας ως δέκτες, αν μας αρέσει δηλαδή ή όχι. Αυτό μας νοιάζει, αυτό κοιτάμε. Όμως η διαδικασία της δημιουργίας έχει και αυτή συχνά το… παρασκήνιο της, παρουσιάζοντας έτσι μεγάλο ενδιαφέρον. Μερικές ιστορίες, όταν με το καλό έρχονται στο φως, δείχνουν πως οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά. Το «Αχ Κορίτσι μου» του Γιάννη Πλούταρχου είναι μια τέτοια περίπτωση.
Όλοι το έχουμε τραγουδήσει. Σε πολλούς έχει μιλήσει απευθείας στην καρδιά η καψούρα που εκπέμπεται σε κάθε στίχο, σε κάθε νότα. Τι θα έλεγες όμως αν μάθαινες πως παραλίγο να μην έβγαινε ποτέ ως κομμάτι; ‘Η πιο σωστά, πως κυκλοφόρησε επειδή κατά βάση ο Γιάννης Πλούταρχος αποφάσισε να εμπιστευτεί το ένστικτό του και να δώσει ευκαιρία σε δύο άβγαλτους πρακτικά τότε στο χώρο ανθρώπους;
Ήταν ο ίδιος ο τραγουδιστής που είχε αποκαλύψει τα τι και πως, μιλώντας στην εκπομπή Chart Show, που παρουσίαζε τότε η Δέσποινα Βανδή. Ξεχωρίζοντας αυτό το σουξέ μέσα από τα δεκάδες που είχε όλα αυτά τα χρόνια στην πολύ πετυχημένη καριέρα του.
«Το τραγούδι “Αχ κορίτσι μου” έχει μία φοβερή ιστορία. Ήρθαν στη ζωή μου δύο παιδιά, δύο δημιουργοί που δεν είχαν ξαναγράψει και δεν είχαν ασχοληθεί ξανά με αυτό. Μπορεί να έγραφαν και να τραγουδούσαν, όπως ο Αλέξης Σέρκος. Και ο Κοσμάς Κιφοκέρης που έγραψε τον στίχο, δεν είχε ξαναγράψει ποτέ του. Μάλιστα όταν είπα στο Κοσμά Κιφοκέρη “γράψε κάτι. μπορείς να γράψεις ένα στίχο;”, εκείνος μου είπε “μου είναι πολύ εύκολο”. Και μου έδωσε το “Αχ κορίτσι μου”».
Στην ίδια εκπομπή ήταν καλεσμένοι και οι δύο δημιουργοί, οι οποίοι έδωσαν ακόμα περισσότερες λεπτομέρειες για το τι συνέβη.
«Το κομμάτι είχε γραφτεί το 1998. Είχα γράψει τη μουσική με άλλους όμως στίχους. Όταν τραγουδούσαμε στο Romeo με τον Γιώργο Τσαλίκη, του έλεγα ότι “το τραγούδι μου χαραμίζεται και έπρεπε να το πει ένας Πάριος ή ένας Πλούταρχος”. Κάποια στιγμή μου είπε “με έχεις ζαλίσει. Ο Γιάννης είναι γνωστός σου. Πήγαινέ του το τραγούδι”» ανέφερε αρχικά ο Αλέξης Σέρκος.
«Χάρη στον Γιώργο Τσαλίκη που επέμενε, πήγα στον Γιάννη. Εκείνος μου είπε “τι ωραίο τραγούδι είναι αυτό; Μπορείς να γράψεις στίχο που να υμνεί τον έρωτα;”. Νόμιζα ότι πήγαινε να με αποφύγει. Εγώ δεν μπορώ να γράψω στίχο πάνω σε στίχο που έχω ήδη γράψει και του είπα “‘Ασ’ το δεν πειράζει”. Γύρισα πίσω και ο Γιώργος Τσαλίκης μου είπε “Ο Νο1 τραγουδιστής στην Ελλάδα σε παρακαλάει και εσύ το παίζεις δύσκολος. Πήγαινε τώρα και πες του ότι του δίνεις το τραγούδι να γράψει άλλος πάνω του στίχο”» συμπλήρωσε.
Ο Κοσμάς Κιφοκέρης, από μεριάς του, επιβεβαίωσε αυτό που είχε πει και ο Γιάννης Πλούταρχος. «Τετάρτη ήταν και μου είπε ο Γιάννης “μου έχει δώσει ένας φίλος μου ένα τραγούδι. Εσύ δεν μπορείς να μου γράψεις ένα στίχο;”. Γυρίζω τότε με την έπαρση και του λέω “”μου είναι πάρα πολύ εύκολο”» είπε και συνέχισε: «Τότε ο Γιάννης μου είπε με ύφος “σώπα ρε μεγάλε!”».
Τελικά το καλώς εννοούμενο θράσος του Κοσμά Κιφοκέρη αποδείχτηκε σωστό. Και όλοι, λίγο πολύ, κάποια βραδιά, κάπως, κάπου, κάποτε ήπιαμε μια γουλιά από το ποτό μας και μέσα από την καρδιά μας, είπαμε με δυνατή φωνή τα παρακάτω λόγια. Που, βεβαίως, είχαν την τύχη να πατάνε σε μια πολύ πιασάρικη μουσική. Για έναν διαχρονικό ύμνο στον έρωτα, σε μια εποχή που το ελληνικό τραγούδι εκφραζόταν πολύ πιο αυθεντικά, πιο «λαϊκά»:
«Αχ κορίτσι μου / Στους χτύπους της καρδιάς μου / Απόψε χόρεψε / Φτερά αγγέλου στο κορμί μου φόρεσε / Να φτάσω ως την πόρτα του ουρανού / Αχ κορίτσι μου / Δικά σου της ψυχής μου τ’αφανέρωτα / Τα έκρυψα σε βράδια αξημέρωτα /Κανένας μη τα δει μόνο εσύ»