Τη σεζόν 2023-2024, όταν ο Παναθηναϊκός κατέκτησε την Euroleague, όλα έμοιαζαν να πήραν το δρόμο τους μετά από εκείνο το διπλό μέσα στην έδρα της Μονακό. Αν –μακάρι- η φετινή σεζόν έχει ανάλογη κατάληξη, οι πράσινοι ίσως να θυμούνται ως σημείο καμπής αυτή την «διαβολοβδομάδα» και τις νίκες με Παρί και Ρεάλ Μαδρίτης, όχι μόνο για τα αποτελέσματα αλλά και για τους ήρωες που αναδείχθηκαν και δείχνουν ικανοί να ηγηθούν στην προσπάθεια για το 8ο ευρωπαϊκό.
Πριν από μία εβδομάδα τα πράγματα έμοιαζαν εντελώς διαφορετικά. Ο Παναθηναϊκός έφευγε ηττημένος από Μονακό και Βελιγράδι και συνάμα είχε να αντιμετωπίσει την κακοδαιμονία που είχε αφήσει ένα ρόστερ εκατομμυρίων δίχως σέντερ. Παρά, όμως, τους κακούς οιωνούς για τη συνέχεια και την αμφισβήτηση, βρέθηκε το… γιατρικό που δείχνει να ανατρέπει τις ισορροπίες και να επαναφέρει τον «επτάστερο» σε τροχιά γύρω από το 8ο αστέρι.
Τι έκανες στην… Ταϊβάν βρε Φαρίντ;
Δίχως αμφιβολία ο απόλυτος X-factor αυτής της μετάλλαξης είναι ο Κένεθ Φαρίντ. Η μπαρουτοκαπνισμένη γεροντάρα του ΝΒΑ έφτασε να παίζει μπάσκετ στην εξωτική Ταϊβάν (και πριν από αυτό στο μαγευτικό Πουέρτο Ρίκο) μέχρι που κάποιος… άγιος άνθρωπος τον έβαλε στο κάδρο των υποψηφίων για να αντιμετωπιστεί η κατάρα με τους τραυματισμούς (όπως συνέβη και πέρυσι…) ΟΛΩΝ των ψηλών.
Κι ενώ στο ντεμπούτο του, μετά από μόλις μία προπόνηση, έκανε… παπάδες κόντρα στην Παρί, κρατήσαμε μικρό καλάθι, αναλογιζόμενοι ότι μετά από μόλις 48 ώρες ο 36χρονος μάλλον θα… κλάταρε κόντρα στην σαφώς ανώτερη front line της Ρεάλ Μαδρίτης.
Ο Manimal πέρασε, όμως, με ευκολία και αυτό το σκληρό crash test (16 πόντοι, 8 ριμπάουντ) και πλέον δείχνει να είναι το κομμάτι του παζλ που βοήθησε τα υπόλοιπα να μπουν στις θέσεις τους. Η συγκεκριμένη προσθήκη επανέφερε την συνταγή του pick and roll στην επίθεση, όπου οι περιφερειακοί βρήκαν στο πρόσωπό του τον παίκτη που θα… έκαναν μάγκα ή θα γίνονταν μάγκες οι ίδιοι από αυτόν και την τακτική συνέπειά του.
Ήδη, μετά από μόνο 2 παιχνίδια, ο απίστευτος Φαρίντ δένει την ομάδα και φυσικά εκείνο το δίμηνο συμβόλαιο μοιάζει ξεπερασμένο.
Με Σλούκα δεν… έχασε κανείς
Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού δείχνει να επανέρχεται στην… ημιάγρια κατάσταση που βρισκόταν την άνοιξη του 2024. Μετά την έτσι κι αλλιώς καλή παρουσία στο Ευρωμπάσκετ, χρησιμοποίησε την κεκτημένη ταχύτητα εκείνων των εμφανίσεων και έχοντας ακόμη… βενζίνη, οδηγεί τον Παναθηναϊκό με το μαεστρικό του παιχνίδι.
Κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης έκανε αυτό που ξέρει να κάνει ίσως καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο εν ενεργεία γκαρντ.
Διάβαζε συνεχώς την αντίπαλη άμυνα, στόχευσε σε κάθε αδυναμία της και πέρα από τα ατομικά στατιστικά του (15 πόντοι, 7 ασίστ, 3 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο) είναι κυρίως η εικόνα του μετά από κάθε φάση που σε κάνει να ενθουσιάζεσαι.
Η γλώσσα του σώματος, οι πανηγυρισμοί, το πώς φτιάχνει τους συμπαίκτες του, όλα δείχνουν την ένταση, τη δίψα και την ηγετική στόφα ενός παίκτη που χρόνο με το χρόνο, μέρα με τη μέρα, αποδεικνύει ότι η θέση του είναι δίπλα στους πραγματικά μεγάλους του αθλήματος.
Η ανάσταση του Σορτς και η «προσγείωση» του Ναν, με… εντολή Αταμάν
Πέρα από τον φυσικό ηγέτη της ομάδας στο παρκέ, την… φόρμα του βρήκε σίγουρα ο Εργκίν Αταμάν. Ο Τούρκος αυτή τη φορά πήρε την μπάλα από τα χέρια του Ναν, δίνοντάς την -εκτός του Σλούκα- και στον Τι Τζέι Σορτς (19 πόντοι, 4 ριμπάουντ και 6 ασίστ). Σε δύο πολύ πιο κλασικούς χειριστές, δηλαδή, με καλύτερη ισορροπία μεταξύ εκτέλεσης και δημιουργίας.
Τόσο ο Αμερικανός όσο και ο Έλληνας γκαρντ έκαναν ο καθένας αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα, σε transition ή σετ παιχνίδι και ο Παναθηναϊκός σταμάτησε να εξαρτάται επιθετικά αποκλειστικά από τον Κέντρικ Ναν. Ξεπερνώντας αυτήν την… εξάρτηση, οι πράσινοι σταμάτησαν να είναι μονοδιάστατοι και συνεπώς προβλέψιμοι. Προσέθεσαν νέα στοιχεία, περισσότερη πάσα, λιγότερη ντρίπλα, καλύτερες αποστάσεις κι έτσι έβγαλαν στην επιφάνεια την ποιότητά τους. Η εκτόξευση των ποσοστών ευστοχίας και η τρομακτική μεταβολή στην αναλογία ασίστ-λαθών, είναι η καλύτερη απόδειξη για του λόγου το αληθές.
Ωστόσο τη σημασία του έχει ότι και ο ίδιος ο Ναν αντιλαμβάνεται τα όσα συμβαίνουν στο παρκέ, μεταβάλλοντας την δική του παρουσία. Με την Παρί είχε 20 πόντους με 8/12 σουτ και μπορεί με τη Ρεάλ να έμεινε στους 8, αλλά άλλα είναι τα νούμερα που φανερώνουν τόσο τη δική του σωστή νοοτροπία, όσο και την αλλαγή στον τρόπο σκέψης του Αταμάν.
Ο περσινός MVP της Euroleague έπαιξε 24 λεπτά (που λίγα δεν τα λες), μα σε αυτό το διάστημα πήρε όλα κι όλα 5 σουτ (2/2 τρίποντα, 1/3 δίποντα). Χωρίς να είναι άστοχος, δηλαδή, δεν ήταν ο κύριος εκφραστής των επιθέσεων, συμβιβαζόμενος με το ρόλο του σε αυτό το ματς, με επίγνωση ότι εκείνη τη βραδιά άλλοι θα ήταν οι πρωταγωνιστές και ότι στην επόμενη, κάτω από άλλες συνθήκες και απαιτήσεις, θα είναι εκείνος που θα βγει ξανά μπροστά.
Η ευλογημένη άμυνα
Κόντρα στη Ρεάλ ο Παναθηναϊκός δέχθηκε 77 πόντους. Όσους περίπου δεχόταν κατά μέσο όρο τη σεζόν 2023-24 που σήκωσε την κούπα. Επέστρεψε έτσι στις… εργοστασιακές ρυθμίσεις ενός επίδοξου πρωταθλητή Ευρώπης. Και το έκανε χωρίς τον λαβωμένο Γκραντ (1:36) ή έστω τον Καλαϊτζάκη, δηλαδή τους καλύτερους αμυντικούς περιφερειακούς του.
Καταφεύγοντας για δεύτερο σερί ματς σε σφιχτό rotation, ο Αταμάν πόνταρε (και δικαιώθηκε) στην αμυντική προσήλωση του Χουάντσο, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα «κορμιά» (Όσμαν, Ρογκαβόπουλο αλλά και Μήτογλου) για να δώσει βοήθειες στην συνήθως ευάλωτη περιφέρειά του.
Θωράκισε, δηλαδή, με μέγεθος και ταχύτητα (μέσα και ο Φαρίντ) τους «κοντούς» κι έτσι σε ένα ματς που έμεινε μέσα για 33 λεπτά ο Σορτς, για 25 ο Ναν και για 24 ο Σλούκας, οι πράσινοι κατέγραψαν την καλύτερη για φέτος αμυντική επίδοσή τους.
Αυτή η… ευλογημένη άμυνα που είναι θέμα ισορροπίας και ενέργειας. Δύο στοιχεία που μοιάζουν να έχουν επιστρέψει στον Παναθηναϊκό.