Θα μπορούσε να είναι σε οποιαδήποτε ομάδα της Ευρωλίγκας ένα από τα πρώτα βιολιά της. Το καλοκαίρι η Ρεάλ έδινε 500.000 ευρώ στον Ολυμπιακό για το buy out του, αλλά ούτε η ομάδα, ούτε ο Άλεκ Πίτερς ήθελαν να χωρίσουν οι δρόμοι τους ένα χρόνο πριν από το τέλος του συμβολαίου του.
Θα ανανεωθεί η συνεργασία των δύο πλευρών; Αυτό κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει, αλλά αν πρυτανεύσει η… δικαιοσύνη ο Ολυμπιακός θα πρέπει να ανταμείψει αυτό που αντιπροσωπεύει ο Αμερικάνος φόργουορντ. Έναν σπάνιο συνδυασμό αξίας και χαρακτήρα.
Όταν ο Σάσα Βεζένκοφ έφυγε για να κυνηγήσει το όνειρο του στο NBA o Πίτερς βγήκε μπροστά και ηγήθηκε στην επίθεση, όντας ο πρώτος σκόρερ των ερυθρόλευκων στην Ευρωλίγκα. Μέτρησε 13.1 πόντους με 58,6% στα δίποντα και το απίθανο 53.5% στο τρίποντο, συν 4.8 ριμπάουντ στα 25:58 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα.
Με την επιστροφή του Βεζένκοφ ο χρόνος συμμετοχής του μειώθηκε σχεδόν κατά 10 λεπτά, ενώ φέτος έχει πέσει στα 13:16. Και αυτό παρότι τα ποσοστά του παραμένουν εκπληκτικά, φέτος έχει 66,7% στο δίποντο και 50% στο τρίποντο, ενώ πέρσι 55,3% και 52,3% αντίστοιχα.
Πρόκειται για τον κορυφαίο εν ενεργεία σουτέρ της διοργάνωσης πίσω από τα 6,75μ. και τον τρίτο καλύτερο στην ιστορία του θεσμού. Με 46,8% ποσοστό καριέρας υπολείπεται μόνο του Χάρολντ Μράζεκ (47,7%) και του Τζον Ντίμπλερ (47,1%), ο πρώτος όμως έχει σουτάρει σχεδόν το 1/3 των τριπόντων του Πίτερς και ο δεύτερος λιγότερα από τα μισά.
Εκτός αυτού, ο 30χρονος Αμερικάνος έγινε πέρσι ο ένας από τους πέντε μόλις παίκτες στην ιστορία της Euroleague που ολοκλήρωσαν την κανονική περίοδο σουτάροντας με πάνω από 50% από το δίποντο, πάνω από 40% από το τρίποντο και πάνω από 90% από τη γραμμή των βολών. Όπως προαναφέρθηκε, έξω από τα 6,75μ. είχε πολύ παραπάνω από 40%.
Αυτός λοιπόν ο παίκτης δεν γκρίνιαξε ποτέ για το χρόνο συμμετοχής του, δεν ασχολήθηκε ποτέ με το ρόλο του και απλώς περιμένει το έναυσμα για να βοηθήσει την ομάδα όποτε τον χρειάζεται. Ίσως, μοναδική εξαίρεση να ήταν ο χαμένος ημιτελικός με τη Μονακό στο Final Four του 2025, όταν άφησε να εκδηλωθεί μια μικρή ενόχληση για τα μόλις 10’ συμμετοχής του (σε ένα ματς που θυμίζουμε ότι ο Βεζένκοφ είχε 2/10 εντός πεδιάς σε 32:33’’). Αλλά μιλάμε για ένα χαμένο τρόπαιο στο μεγαλύτερο ματς της σεζόν, με τους σφυγμούς στο κόκκινο και το αίμα να βράζει. Κοινώς, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω.
Στην πραγματικότητα, ο Πίτερς είναι ψυχή τε και σώματι αναμάρτητος σε ότι αφορά τον επαγγελματισμό του. Είναι πρότυπο ιδανικού παίκτη και συμπαίκτη, καθώς όχι μόνο δεν παραπονιέται ποτέ, αλλά μιλάει διαρκώς και με τα καλύτερα λόγια για τον παίκτη που εξαιτίας του ο χρόνος του είναι εξαιρετικά περιορισμένος.
Καθ’ όλα ενδεικτικές οι δηλώσεις του μετά το ματς στο Μιλάνο, όταν ρωτήθηκε αν θα έπρεπε να πάρει αυτός το τελευταίο σουτ. Χαρακτήρισε τον Βεζένκοφ ως τον καλύτερο παίκτη της Ευρώπης, δικαιολογώντας απόλυτα με αυτό τον τρόπο και την επιλογή του προπονητή του. «Δεν έχει καμία σημασία το τι αισθάνομαι εγώ αναφορικά με το αν έπρεπε ή όχι να πάρω το σουτ. Στο τέλος της ημέρας εγώ είμαι ένας παίκτης. Έχουμε τον καλύτερο παίκτη της Ευρώπης, ο οποίος πήρε ένα σουτ που έχει βάλει χιλιάδες φορές στην καριέρα του όταν το ματς είναι στην κόψη του ξυραφιού».
Είναι πολυτέλεια για μια ομάδα να έχει στο ρόστερ της έναν χαρακτήρα με τόση ποιότητα και έναν παίκτη που στη μέρα του θα βάλει 27 πόντους με 7/7 δίποντα και 4/6 τρίποντα σε λιγότερα από 22’ συμμετοχής…