Δεν ήταν ο πρώτος σκόρερ του Παναθηναϊκού στη νίκη επί της Ντουμπάι ή ο κορυφαίος σε αξιολόγηση. Δεν έπαιξε σχεδόν στο μισό ματς, αλλά ακόμη κι έτσι ο Κώστας Σλούκας ήταν ο παίκτης που μίλησε την ώρα που έπρεπε και ουσιαστικά με την ηγετική στόφα του καθόρισε το παιχνίδι. Και όλα αυτά ενώ σε 2 μήνες θα κλείσει τα 36 χρόνια του, έχοντας στο βιογραφικό του 8 τελικούς Euroleague και 4 τίτλους…
Ίσως αυτό το τελευταίο νούμερο να είναι και το μόνο που ενδιαφέρει πια τον αρχηγό του τριφυλλιού. Το 4 να γίνει 5 τον προσεχή Μάιο, πράγμα που συνεπάγεται ότι ο «επτάστερος» θα γίνει «οκτάστερος» στο τέλος της σεζόν, με τον Κώστα Σλούκα όχι μόνο να μοιράζεται την δίψα του οργανισμού -συνολικά- για άλλη μία επιτυχία, αλλά να την ενσαρκώνει σχεδόν σε κάθε εμφάνισή του.
Δεν σταματάει να βρίσκει κίνητρο
Δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει κανείς πια ότι ο Σλούκας στον Παναθηναϊκό βρήκε τη δική του μπασκετική Ιθάκη κι ας είχε καταγράψει τόσες και τόσες επιτυχίες με Ολυμπιακό και Φενέρμπαχτσε. Σε ηλικία που άλλοι έχουν κρεμάσει τα παπούτσια τους ή κολλάνε… ένσημα στηριζόμενοι στις δάφνες του παρελθόντος, αυτός παίζει με την ωριμότητα ενός θρύλου αλλά και την σπίθα ενός ρούκι.
Φροντίζοντας παράλληλα να βγάζει τον εγωισμό του (πράγμα για το οποίο έχει κατηγορηθεί από διάφορους ως μειονέκτημα χαρακτήρα) όποτε, όταν και εκεί που πρέπει. Στο παρκέ ή, στη συγκεκριμένη περίπτωση, στο glass floor του ΟΑΚΑ. Ακούγοντας τον κόσμο να φωνάζει το όνομά του και να του δίνει την αναγνώριση που σίγουρα επιζητούσε ο αρχηγός, αλλά την κέρδισε και συνεχίζει να την κερδίζει με το σπαθί του.
Κόντρα στην Ντουμπάι μέτρησε 15 πόντους (5/9 σουτ), 5 ασίστ και 3 ριμπάουντ, μιλώντας στο πιο κρίσιμο σημείο του ματς. Στα μέσα του 3ου δεκαλέπτου όταν ακόμη ο Αταμάν έψαχνε να βρει τρόπους να ξεπεράσει τον τραυματισμό του Όσμαν και τα φάουλ του Χουάντσο (μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν οι καλύτεροι παίκτες), σε ένα παιχνίδι που έμοιαζε να στραβώνει και να εξελίσσεται σε θρίλερ.
Έδωσε το σύνθημα και βρήκε συμπαραστάτες
Ουσιαστικά ήταν ο άνθρωπος που έδωσε το σύνθημα της αντεπίθεσης, κάνοντας τους αντιπάλους να εμπεδώσουν πως θα άρχιζε η… κατηφόρα του ΟΑΚΑ. Ένα μήνυμα που για να είμαστε σωστοί, πρέπει να πούμε ότι το έστειλε πρώτος ο Αταμάν, ο οποίος ξεκίνησε το 3ο δεκάλεπτο με Καλαϊτζάκη στην 5άδα και ξεκάθαρη αλλαγή στόχευσης όπου η άμυνα μπήκε ξανά στην… εξίσωση.
Σε σχήματα μαζί με τον Γκραντ (στο καλύτερο φετινό του ματς επιθετικά, με 15 πόντους και κανένα χαμένο σουτ, αλλά και αμυντικά), ο Παναθηναϊκός βρήκε ισορροπία και δεν είναι καθόλου τυχαίο το επιμέρους 31-14 του διαστήματος από το 20’ μέχρι το 30’ του αγώνα. Στο σημείο δηλαδή που οι πράσινοι επέβαλαν πλήρως τον δικό τους ρυθμό αποφεύγοντας τα λάθη (είχαν 7 στο 1ο ημίχρονο και μόλις 3 στο 2ο μέρος) και προσθέτοντας από εκείνο το σημείο και μετά ολοένα και περισσότερους πρωταγωνιστές.
Σε αυτούς ανήκει σίγουρα ο Ναν ο οποίος σε ακόμη ένα ματς έδειξε εξαιρετικά σημάδια προσαρμογής, παίρνοντας αυτά που του έδινε το ίδιο το παιχνίδι. Βλέποντας ότι δεν το… είχε με το τρίποντο, κατέφυγε στα mid range σουτ (9/11 δίποντα), για να τελειώσει το παιχνίδι με 22 πόντους (26 στο PIR) κι όλη κι όλη 1 (μία) εκτελεσμένη βολή…
Δίκαιη η αποθέωση που γνώρισε ο Φαρίντ (9 πόντοι, 5 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 4 τάπες), παρά τις μάχες που έχασε από τον Καμπενγκέλε, καλή βραδιά για τον Ρογκαβόπουλο που λόγω και της απουσίας του Όσμαν, έπαιξε 15 λεπτά έχοντας 9 πόντους, 3 ριμπάουντ, 1 ασίστ και 1 κλέψιμο, ξανά πρώτος ριμπάουντερ ο Χουάντσο κι ας έμεινε πολλή ώρα εκτός εξαιτίας των φάουλ.
Το μήνυμα του Αταμάν
Αν και συνήθως οι συνεντεύξεις Τύπου μετά το ματς δεν… λένε και πολλά, τα όσα είπε ο Εργκίν Αταμάν φανερώνουν το πώς σχεδιάζει (πέρα από το τακτικό κομμάτι) να πορευτεί μέσα στη σεζόν. Όπως έκανε πάντα, στηριζόμενος σε εκείνους που μπορούν να αντέξουν το βάρος της φανέλας του 7 φορές πρωταθλητή Ευρώπης και την πίεση ενός διεκδικητή της Euroleague.
«Χρειαζόμαστε ανταγωνισμό και μέσα στην ομάδα, γιατί δεν μπορούμε να αυξήσουμε τα λεπτά του παιχνιδιού. Μόνο πέντε παίκτες παίζουν. Όποιος είναι σε καλή κατάσταση μπορεί να παίζει περισσότερα λεπτά. Για αυτό οι παίκτες πρέπει να ανταγωνίζονται για να δείχνουν τις ικανότητές τους. Την περασμένη εβδομάδα ο Σορτς έπαιξε εξαιρετικά σε Παρίσι και Μαδρίτη. Ο Γκραντ έπαιξε ένα λεπτό στην Μαδρίτη αλλά ήταν από τους καλύτερους στο παρκέ σήμερα. Αυτό είναι σημαντικό σε τέτοιο ρόστερ, το να υπάρχει ανταγωνισμός μέσα στην ομάδα», ήταν τα λόγια του Τούρκου τεχνικού.
Ενός προπονητή, δηλαδή, που ανέκαθεν στην καριέρα του φρόντιζε να δημιουργεί ανάλογες συνθήκες και καταστάσεις, καταφεύγοντας πολύ συχνά σε σφιχτό rotation και μονίμως αποφασισμένο να ζήσει ή να πεθάνει δίπλα σε αυτούς που θεωρεί ότι αξίζουν την εμπιστοσύνη του. Στον φετινό Παναθηναϊκό φαίνεται ότι τέτοιοι μπορεί να είναι τόσοι όσοι χρειάζονται για να τον οδηγήσουν ξανά στην κορυφή, σε μια διοργάνωση πάντως που έχει ακόμη πολύ δρόμο για να μπορέσει κάποιος να μιλήσει από τώρα για φαβορί.