Ήταν ένα κόκκινο καμπανάκι που δεν άργησε και πολύ να γίνει κόκκινος συναγερμός εκκωφαντικών διαστάσεων: «Η μετάλλαξη της Μποτσουάνα», όπως έγινε αρχικά γνωστή, προσγειώθηκε στον χειμαζόμενο, από τον covid, πλανήτη γη και έκανε τους πάντες, εμπειρογνώμονες «κανονικούς» μα και αυτούς του Facebook, ν’ ανησυχήσουν.
Το γεγονός πως η Όμικρον (όπως μετονομάστηκε, εν συνεχεία, «χάρη» στο ελληνικό γράμμα) είναι ένα στέλεχος που «κουβαλά» 32 μεταλλάξεις, γεγονός που αποδεικνύει ότι είναι εξαιρετικά μολυσματική- περισσότερο και από την επικρατούσα παγκοσμίως Δέλτα- και φέρει περισσότερες τροποποιήσεις στην πρωτεϊνική ακίδα από άλλα στελέχη.
Επίσης, υπάρχει ο φόβος του να «ξεφεύγει» από τα υπάρχοντα εμβόλια (Pfizer, AstraZeneca, Moderna, Sputnik, J & J), κάτι που θα μας φέρει, ενδεχομένως, εκ νέου στο τετράγωνο νούμερο 1: στον Μάρτιο του 2020, όταν και ο κορωνοϊός «προήχθη» και επισήμως σε πανδημία και δεν υπήρχε κανένα σκεύασμα για να καταπολεμηθεί.
Τα ανωτέρω, ωστόσο, αποτελούν το άσχημο σενάριο. Αυτό που θέλει την Όμικρον απείρως πιο μεταδοτική από την Δέλτα και πολύ πιο επικίνδυνη σε επίπεδο συμπτωμάτων/ νοσηλειών/ θανάτων.
Μόνο που υπάρχει και το θετικό- αυτό που (αν και είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα) φαίνεται πως επιβεβαιώνει τη διαχρονική εξέλιξη των ιών: όσο περισσότερο περνάει ο καιρός, τόσο πιο μεταδοτικοί γίνονται μεν, αλλά και λιγότερο επιθετικοί δε.
Αυτό εξηγεί ο (πάντα ψύχραιμος στις τοποθετήσεις του και αρνητής της… παραπληροφόρησης) καθηγητής Πολιτικής Υγείας της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Λονδίνου (LSE), Ηλίας Μόσιαλος.
Γράφει χαρακτηριστικά στην προσωπική του σελίδα στα social media:
«Νεότερα για την παραλλαγή Όμικρον:
Έγραφα εχθές πως έχουμε προφανώς πολλά αναπάντητα ερωτήματα, και μεταξύ αυτών είναι το κατά πόσο η νέα παραλλαγή όμικρον, αλλάζει την κλινική εικόνα και την συμπτωματολογία και κυρίως εάν καθιστά την νόσο σοβαρότερη.
H Δρ. Angelique Coetzee, πρόεδρος τού Νοτιοαφρικανικού Ιατρικού Συλλόγου, σε δηλώσεις της ανέφερε πως από όσα γνωρίζουν ως τώρα, η παραλλαγή Όμικρον προκαλεί ήπια ασθένεια. Πιο αναλυτικά, είπε πως τα συμπτώματα φαίνεται να διαρκούν 1-2 ημέρες και είναι κυρίως κούραση και μυαλγίες και κάποιες φορές συνοδεύονται από βήχα. Επίσης, από όσους κόλλησαν, κανείς δεν έχει χάσει την όσφρηση ή την γεύση του και κάποιοι έχουν ήδη επιστρέψει στο σπίτι τους.
Επίσης, σχολιάζοντας την κατάσταση στα νοσοκομεία, ανέφερε πως δεν αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο φόρτο λόγω εισαγωγών από φορείς της παραλλαγής Όμικρον.
Ανέφερε επίσης, πως θα πρέπει να περιμένουμε κάποιες εβδομάδες για περισσότερα στοιχεία για την μεταδοτικότητα. Κυρίως για να δούμε τι κλινική εικόνα παρουσιάζουν οι ανεμβολίαστοι.
Συμφωνώ με την ήπια και εμπεριστατωμένη της τοποθέτηση στο πρακτορείο Sputnik:
“Μπορεί να είναι εξαιρετικά μεταδοτικό, ναι, αλλά μέχρι στιγμής οι περιπτώσεις που βλέπουμε είναι εξαιρετικά ήπιες. Ίσως σε δύο εβδομάδες από τώρα να έχω διαφορετική γνώμη, αλλά αυτό είναι που βλέπουμε τώρα. Άρα ανησυχούμε σοβαρά; Όχι. Ανησυχούμε και παρακολουθούμε τι συμβαίνει.”»
Βλέπουμε λοιπόν πως ενδέχεται (και αυτό είναι μια πολύ σημαντική λέξη: ενδέχεται, μια και δεν μπορούμε να είμαστε ακόμα σίγουροι για τίποτα) η Όμικρον εν τέλει ν’ αποδειχθεί, αν επικρατήσει παγκοσμίως, ευλογία και όχι κατάρα.
Αν τα συμπτώματα είναι πράγματι ήπια και αν δεν κρατούν περισσότερο από δύο ημέρες, και, το σημαντικότερο όλων, αν τα εμβόλια είναι αποτελεσματικά και απέναντι σ’ αυτήν, τότε το τέλος της πανδημίας μπορεί να είναι πολύ πιο κοντά απ’ όσο το φανταζόμαστε στο τώρα, το ζοφερό παρόν.
Αν, όμως. Μέχρι να βεβαιωθούμε συνεχίζουμε να τηρούμε τα μέτρα υγιεινής, εμβολιαζόμαστε και… περιμένουμε.
Ως γνωστόν, τίποτα δε διαρκεί αιωνίως.
Ναι, ούτε καν οι πανδημίες…