Δεν είναι λίγο αυτό που πέτυχε- το αντίθετο: τα έβαλε με εσωκομματικούς του αντιπάλους οι οποίοι και πολύ περισσότερα «χιλιόμετρα» στον πολιτικό στίβο έχουν γράψει (Γερουλάνος, Καστανίδης) και, σαφέστατα, διαθέτουν μεγαλύτερο όνομα (Λοβέρδος και, προπάντων, Παπανδρέου).
Κι όμως, ο Νίκος Ανδρουλάκης όχι απλά κοίταξε στα μάτια τους πάντες, αλλά τους ανάγκασε να κατεβάσουν το βλέμμα… θορυβωδώς: στον πρώτο γύρο άφησε πίσω του τόσο τον πρώην πρωθυπουργό (ΓΑΠ) όσο και το μεγάλο φαβορί για να περάσει στη δεύτερη Κυριακή (Λοβέρδο).
Μάλιστα, στον «τελικό» πέτυχε επίζηλο θρίαμβο, επικρατώντας του Γιώργου Παπανδρέου με το εκκωφαντικό 68%-32%, δείχνοντας πως ο κόσμος του Κινήματος Αλλαγής δεν επιθυμούσε μια επιστροφή στα παλιά με επίγευση ξαναζεσταμένης σούπας, αλλά ήθελε να ποντάρει σε κάτι νέο, φρέσκο, με μια πιο ευρωπαϊκή πινελιά (μην ξεχνάμε πως ο κ. Ανδρουλάκης είναι εν ενεργεία ευρωβουλευτής), που θα μπορέσει να επαναφέρει το ΠΑΣΟΚ σε πρότερες, διψήφιες, εποχές.
Άμα τη εκλογή του νέου προέδρου- και μετά από έναν «μουδιασμένο» μήνα, λόγω του αδόκητου χαμού της Φώφης Γεννηματά- ξεκίνησαν, φυσικά, οι δημοσκοπήσεις παντός είδους, με το ΚΙΝΑΛ στο επίκεντρο.
Και τ’ «αποτελέσματα» ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά για τους ψηφοφόρους του Κινήματος: σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ο Νίκος Ανδρουλάκης λειτουργεί ως έμβιος… βατήρας εκτόξευσης, καθώς το κόμμα του κερδίζει διαρκώς μονάδες.
Στις τελευταίες δύο μεγάλες δημοσκοπήσεις που έγιναν για λογαριασμό ενός τηλεοπτικού σταθμού και μίας μεγάλης κυριακάτικης εφημερίδας, το ΠΑΣΟΚ φέρεται να λαμβάνει πάνω από 15% (!), κάτι που σημαίνει πως «τσιμπάει» τουλάχιστον 6 μονάδες από τα τελευταία γκάλοπ, όταν και δινόταν περίπου στο 9%.
Μην ξεχνάμε πως το ΚΙΝΑΛ στις τελευταίες εθνικές εκλογές το καλοκαίρι του 2019 ήταν μεν το τρίτο κόμμα, όμως πήρε «μόλις» 8,1%. Εφόσον ευσταθούν οι δημοσκοπήσεις και- το σημαντικότερο εξ όλων- εφόσον επιβεβαιωθούν τα ευρήματά τους στις επόμενες εκλογές, θα μιλάμε για έναν σχεδόν διπλασιασμό των ποσοστών του κόμματος- κάτι που στο πρόσφατο παρελθόν (και σε τέτοιο μέγεθος, δε μιλάμε για κόμματα του 3%) έχει πετύχει μονάχα ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα.
Και μιας και αναφέραμε τον πρώην πρωθυπουργό, είναι και αυτός το ζητούμενο: ο Ανδρουλάκης «κόβει» θεωρητικά πολλές ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερες από τη Νέα Δημοκρατία, δείχνοντας πως θέλει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο χώρο της κεντροαριστεράς και να μην βρίσκεται στην σκιά του Τσίπρα, που είναι η αξιωματική αντιπολίτευση και εν δυνάμει εκ νέου κυβέρνηση.
Το φλέγον ερώτημα είναι βέβαια ένα: θα πέσουν μέσα αυτή τη φορά οι δημοσκόποι; Μην ξεχνάμε πως και στα ποσοστά των υποψηφίων για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ δεν… σάρωσαν ακριβώς (ο Λοβέρδος παρουσιαζόταν ως μεγάλο φαβορί για τη νίκη και σχεδόν βέβαιος για την 2η Κυριακή), αλλά και στις προβλέψεις τους για τη διαφορά ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ το 2019 υπήρξε απόσταση από το τελικό αποτέλεσμα.
Αυτό που δεν μπορεί ν’ αμφισβητηθεί με τίποτα είναι πως, πράγματι, το ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρουλάκη στο «τιμόνι» θ’ αυξήσει τα ποσοστά του. Είναι άλλο, όμως, μια (λογική, μετά την εκλογή νέου προέδρου) αύξηση της τάξης του 2% κι άλλο μια καινοφανής εκτόξευση 7-8 μονάδων.
Αν συμβεί το δεύτερο, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει σοβαρότατο πρόβλημα, μια και τώρα παρουσιάζεται εκεί στα πέριξ του 20% (και μάλιστα πολλές φορές και κάτω από αυτό), την στιγμή που η πτώση του κυβερνώντος κόμματος δεν είναι όσο μεγάλη θα ήθελαν στην Κουμουνδούρου- η ΝΔ φιγουράρει πάνω από 30% σταθερά και ψάχνει «συμπαίκτη» για να συγκυβερνήσει.
Μην ξεχνάμε πως από την επόμενη φορά ισχύει η απλή αναλογική και είναι αρκετά δύσκολο για το οποιοδήποτε κόμμα να είναι αυτοδύναμη κυβέρνηση. Επομένως, το πολιτικό τοπίο μ’ ένα ΠΑΣΟΚ της τάξης του 15% αλλάζει άρδην, καθώς υπάρχουν άλλοι συσχετισμοί.
Ο Ανδρουλάκης προεκλογικά είχε δηλώσει πως «Δε θα κάνουμε τον πρόθυμο ούτε των ελιτιστών της ΝΔ, ούτε των λαϊκιστών του ΣΥΡΙΖΑ», υπονοώντας πως δεν προτίθεται να συνεργαστεί με κανέναν εκ των δύο.
Τότε, όμως, μιλούσε με την «ασφάλεια» του 8% (ένα ποσοστό διατηρούσε το ΚΙΝΑΛ ξεκάθαρα 3ο) και όχι με το 15%+ που παρουσιάζεται στις δημοσκοπήσεις. Αν ισχύσει το δεύτερο σενάριο, τότε δεν αποκλείεται να είναι πολύ κοντά στο 2ο κόμμα και να «βλέπει» μια τελείως ξεχωριστή δυναμική εν όψει των μεθεπόμενων εκλογών, όταν και η φθορά της εξουσίας θα έχει αφήσει ακόμα περισσότερο τα σημάδια της στο «κορμί» της ΝΔ.
Όλα τα ανωτέρω, βεβαίως, είπαμε: ισχύουν μόνο αν πέσουν μέσα οι δημοσκόποι.
Θα πέσουν;
Χμ…