Είναι ίδιον του απηνούς ανθρώπινου γένους. Κάτι που το έχουμε δει πολλές φορές να συμβαίνει ανά τους αιώνες. Κάποιοι θα πουν πως λέγεται «προσαρμοστικότητα», αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Περισσότερο έχει να κάνει με το πόσο (ασυναίσθητα, βέβαια) απαθείς μπορούμε να γίνουμε με σοβαρότατα γεγονότα, καταστροφές, λιμούς, πολέμους…
Ναι, ακόμα και με τους απεχθείς πολέμους: τα όσα ανείπωτα συμβαίνουν εδώ και 40 ολόκληρες ημέρες επί ουκρανικού εδάφους έχουν «υποσκελιστεί» σε επίπεδο εγχώριων ειδήσεων από την αδιανόητη, φρικώδη υπόθεση στην Πάτρα. Αντίστοιχη τύχη είχε και η πανδημία, η οποία εν μία νυκτί είχε ξεχαστεί από την συντριπτική πλειονότητα λόγω Ουκρανίας.
Όμως ξέρετε κάτι; Ακόμα γίνεται ένας πόλεμος στην Ουκρανία και αθώος κόσμος χάνει την ζωή του κάθε, μα κάθε μέρα που περνάει. Και μπορεί πλέον η προσοχή να έχει στραφεί στην Ρούλα Πισπιρίγκου και τον Μάνο Δασκαλάκη, όμως αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν νέα από το ουκρανικό μέτωπο.
Η τελευταία (και αρκετά απροσδόκητη, αν επιβεβαιωθεί στο 100%) εξέλιξη θέλει τα 2/3 των ρωσικών δυνάμεων να έχουν αποσυρθεί από το Κίεβο και την ευρύτερη περιοχή.
Πιο συγκεκριμένα, η Ρωσία έχει επανατοποθετήσει περίπου τα 2/3 των στρατευμάτων που είχε αναπτύξει γύρω από την ουκρανική πρωτεύουσα, μεγάλο μέρος των οποίων έχει υποχωρήσει στη Λευκορωσία, σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Είναι χαρακτηριστικό πως ο κυβερνήτης του Ζιτόμιρ δήλωσε ότι δεν υπάρχουν πλέον ρωσικές δυνάμεις στην περιοχή, η οποία βρίσκεται δυτικά της ουκρανικής πρωτεύουσας, κοντά στα σύνορα με τη Λευκορωσία.
«Έφυγαν, αφήνοντας πίσω ορισμένα από τα οχήματα και τα πυρομαχικά τους», ανέφερε ο κυβερνήτης Βιτάλι Μπουνέτσκο σε ανάρτησή του στο διαδίκτυο.
Το μεγάλο ερώτημα, φυσικά, είναι τι σημαίνει αυτή η κίνηση; Σήμανε άτακτη υποχώρηση από το Κρεμλίνο βλέποντας πως δεν μπορεί να «κερδίσει» άμεσα το Κίεβο και ως εκ τούτου σπαταλάει χρόνο και (πολύ) χρήμα ή αποτελεί μία στρατηγική κίνηση του Πούτιν;
Η απάντηση μάλλον κρύβεται σ’ αυτό που αφήνει να εννοηθεί η Δύση: όπως δήλωσε σήμερα Αμερικανός αξιωματούχος, υπό τον όρο να παραμείνει ανώνυμος, οι ρωσικές δυνάμεις που έφυγαν από το Κίεβο θ’ αναπτυχθούν πιθανότατα στην ανατολική Ουκρανία.
Ναι, σύμφωνοι, αυτή του η εκτίμηση για την ώρα δεν έχει επιβεβαιωθεί, όμως είναι εκείνη που βγάζει το περισσότερο νόημα απ’ όλες: το σχέδιο του Πούτιν δεν ήταν ποτέ η κατάληψη του Κιέβου με κάθε κόστος. Προφανώς και ήθελε να κάνει… παρέλαση μέχρι την πρωτεύουσα ως επίδειξη δύναμης, όμως ο πραγματικός του στόχος είναι η ανατολική πλευρά της χώρας.
Εκεί που, δηλαδή, θα θελήσει να θέσει τα νέα σύνορα (ενδεχομένως μ’ έναν διαχωρισμό σε Δυτική-Ανατολική Ουκρανία) της Ρωσικής Ομοσπονδίας, με την «επισημοποίηση» της ανεξαρτησίας των δύο αποσχισθεισών περιοχών του Ντονμπάς, όπως φυσικά και της Κριμαίας.
Ο διαμελισμός μέσω Δνείπερου φαντάζει- ιδίως όσο περνάει ο καιρός- ως το κομβικό «θέλω» του Πούτιν και αυτό είναι που θα επιδιώξει με όλες του τις δυνάμεις- εξ ου και η απόσυρση μεγάλου μέρους των στρατευμάτων του από το Κίεβο.
Η πρωτεύουσα δεν ήταν, όπως προείπαμε, ποτέ ο ρεαλιστικός στόχος, κυρίως επειδή αυτό θα σήμαινε πως ακόμα και σε περίπτωση ολοκληρωτικής νίκης, η Ρωσία θα έπρεπε ν’ απορροφήσει την (χειμαζόμενη οικονομικά σε όλους τους τομείς) Ουκρανία.
Κάτι τέτοιο προφανέστατα και δεν είναι στις προθέσεις του Κρεμλίνου, το οποίο κινείται με συγκεκριμένο πλάνο (παρά την πρωτοφανή αντίσταση των Ουκρανών, που έχουν καταφέρει καίρια χτυπήματα στους εχθρούς τους) και δεν παρεκκλίνει παρά ελάχιστα.
Επομένως, το «άτακτη υποχώρηση» δε φαντάζει ιδιαιτέρως ρεαλιστικό σενάριο, παρά το τι μπορεί να φαίνεται στο γυμνό μάτι. Ο Αμερικανός αξιωματούχος μάλλον θα δικαιωθεί και, μάλιστα, στο εγγύς μέλλον.
Με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό για τη μοίρα ενός ολόκληρου πολέμου.
Ή, ακριβέστερα, ολόκληρου του κόσμου…