Έπεσε κανείς από τα σύννεφα; Όχι- και ήταν πρωτοφανές λάθος το ν’ ανέβει κανείς σ’ αυτά προκαταβολικά. Ήταν μια κίνηση που αιφνιδίασε κάποιον; Κανέναν. Θα λέγαμε πως άργησε να επισημοποιηθεί η όλη κατάσταση; Μάλλον ναι. Βγάζει νόημα κάτι απ’ όλ’ αυτά, menshouse; Σε καμία περίπτωση.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να το κάνουμε να βγάζει: μετά από μία γεμάτη, σχεδόν, διετία κατά την οποία τα σενάρια για πρόωρες εκλογές έδιναν και έπαιρναν και άπαντες γνώριζαν «από μέσα» (ενώ στην πραγματικότητα δεν είχαν περάσει ούτε απέξω από πολιτικό γραφείο…) το πότε θα προσφύγουμε στις κάλπες, ο πρωθυπουργός της χώρας γνωστοποίησε πως οι εθνικές εκλογές θα γίνουν τον Απρίλιο ή τον Μάιο, με την Νέα Δημοκρατία να εξαντλεί, όπως πάντα έλεγε ο αρχηγός της ότι θα γίνει, την τετραετία.
Στην κοινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας και του Διαγραμματειακού Οργάνου της Νέας Δημοκρατίας, που πραγματοποιήθηκε στα κεντρικά γραφεία του κόμματος στο Μοσχάτο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε χαρακτηριστικά: «Μπαίνουμε πια στην τελική ευθεία, είναι κοινό μυστικό ότι το ρολόι χτυπά ανάποδα, το έχω πει δημόσια, το λέω κατ’ ιδίαν και σε σας -δεν είναι μυστικό- οι εκλογές θα γίνουν είτε τον Απρίλιο είτε τον Μάιο, οι πρώτες εκλογές.
Οι δεύτερες, θα γίνουν 4 με 5 εβδομάδες μετά, οπότε νομίζω μπορείτε να αντιληφθείτε ότι δουλεύουμε με ένα πολύ αυστηρό χρονοδιάγραμμα. Μην έχουμε καμία αμφιβολία ότι το αποτέλεσμα των πρώτων εκλογών είναι αυτό το οποίο θα καθορίσει τελικά τις εξελίξεις και θέλουμε να έχουμε ένα αποτέλεσμα τόσο ισχυρό που να μην αμφισβητείται καθ οποιοδήποτε τρόπο η δυνατότητά μας να πετύχουμε την αυτοδυναμία στη δεύτερη κάλπη. Αυτός είναι ο στόχος».
Το σημαντικό, βέβαια, των λεγομένων του πρωθυπουργού βρίσκεται στη δεύτερη παράγραφο των δηλώσεών του, εκεί που παραδέχεται ορθά κοφτά πως θα υπάρξουν και δεύτερες εκλογές, αποδεχόμενος πως είναι αδύνατον για το κυβερνών κόμμα- και για οποιοδήποτε άλλο, εδώ που τα λέμε- να σχηματίσει αυτοδυναμία από την πρώτη Κυριακή.
Κατά καιρούς στελέχη της ΝΔ σχολίαζαν πως θα πάνε για αυτοδυναμία από τις πρώτες εκλογές, όμως με δεδομένο πως έχουμε πια απλή αναλογική και το μπόνους των 50 εδρών δεν υφίσταται, το 50%+1% δεν είναι απλά όνειρο θερινής νυκτός αλλά περισσότερο σκέψη που κάνει κάποιος αφότου έχει καπνίσει όλο το χορτάρι της οικουμένης.
Το φλέγον ζήτημα τώρα, μετά και την σαφή τοποθέτηση του κ. Μητσοτάκη, είναι το πώς θα διαμορφωθούν οι ισορροπίες στις… επαναληπτικές, τρόπον τινά, εκλογές. Τι θα χρειάζεται η ΝΔ για να γίνει εκ νέου κυβέρνηση; Και μήπως μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει το κόλπο-γκρόσο και ν’ ανέλθει, μετά από «παύση» 4 ετών, ξανά στην εξουσία;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: τα στοιχεία που καθορίζουν το πού θα κάτσει η μπίλια σε ό,τι έχει να κάνει με την αυτοδυναμία είναι α) το ποσοστό του πρώτου κόμματος, β) πόσα κόμματα θα μπουν στη βουλή και γ) πόσα θα μείνουν εκτός.
Με βάση λοιπόν τον εκλογικό νόμο που ψηφίστηκε το 2020, αυτό με το «κυλιόμενο» μπόνους, η αυτοδυναμία θα κυμανθεί (μιλάμε πάντα για τις δεύτερες εκλογές) εκεί γύρω στο 38%. Το αν θα είναι λίγο πάνω ή πιο κάτω, θα εξαρτηθεί από το αν θα έχουμε μια 6κομματική βουλή όπως τώρα (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΠΑΣΟΚ-ΜέΡΑ25-Ελληνική Λύση) ή θα μείνει κάποιο εκτός.
Σε περίπτωση που πάμε στα 5 κόμματα (αν μείνει, δηλαδή, εκτός το κόμμα του Βαρουφάκη, μιας και αυτό είναι το μόνο που δίνεται λίγο πάνω από 3% στις δημοσκοπήσεις), τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα για την ΝΔ- και λέμε ΝΔ γιατί, κατά πώς φαίνεται, είναι αυτή που θα «βγει» πρώτη, αν και όχι με τη διαφορά που οι περισσότεροι νομίζουν…
Αν γίνει το απίθανο σενάριο και δούμε, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, και 7ο κόμμα να πιάνει το 3%, τότε η αυτοδυναμία μετατρέπεται και πάλι σε κάτι το αδύνατο, μιας και θα μιλάμε για ένα ποσοστό κατά πάσα πιθανότητα πάνω από 43%.
Στο διά ταύτα: τι θα γίνει, λοιπόν; Η λογική λέει πως η ΝΔ θα είναι μπροστά, αλλά για να έχει παράσταση νίκης και αυτοδυναμίας στις δεύτερες εκλογές θα θέλει καθαρό προβάδισμα της τάξης των 6-7 ποσοστιαίων μονάδων, κάτι που είναι εξαιρετικά δύσκολο, ασχέτως του τι λένε κατ΄ επανάληψη οι δημοσκοπήσεις.
Ο πρωθυπουργός έχει τονίσει πως στόχος του είναι αποκλειστικά και μόνο η αυτοδυναμία, καθώς θεωρεί τις συνεργασίες «εύθραυστες» και ότι μπορούν πολύ εύκολα να σπάσουν και να υπάρξουν σοβαρή τριγμοί στην κυβέρνηση. Πολύ σωστό αυτό στη θεωρία, όμως στην πράξη, στην πραγματικότητα της απλής αναλογικής, ίσως αναγκαστεί στο τέλος να συνεργαστεί με κάποιον.
Το δύσκολο εδώ είναι πως η «λογική» επιλογή του ΠΑΣΟΚ απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο μετά το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, όπου, μην ξεχνάμε, «πρωταγωνιστής» ήταν ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Επομένως, ποιος μένει που θα μπορούσε να δώσει το πολυπόθητο +4%-5% για να βγουν τα κουκιά; Ρίξτε μια ματιά στα (ακρο)δεξιά σας και θα καταλάβετε ποια είναι η μόνη λογική (Ελληνική) Λύση.
Ναι, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ;
Χμ, πολύ ενδιαφέρον: η αξιωματική αντιπολίτευση θα φτάσει στα πέριξ του 30%, κι αυτό είναι ένα νούμερο που δείχνει κόμμα εξουσίας, αν δεν καταφέρει η Νέα Δημοκρατία να σχηματίσει κυβέρνηση.
Πώς θα τα καταφέρει ο (πιο ώριμος, εν συγκρίσει με όταν βρισκόταν στον πρωθυπουργικό θώκο) Αλέξης Τσίπρας; Παίρνοντας μαζί του το ΠΑΣΟΚ του 10%, συν τον… άσπονδο φίλο Γιάνη Βαρουφάκη του 3%.
Για να δουλέψει αυτό το (δύσκολο, ακόμα και στο χαρτί) σύστημα, όμως, προϋποθέτει το ΜέΡΑ25 στις δεύτερες εκλογές να πιάσει ξανά το όριο. Πράγμα που με την έντονη πόλωση που θα υπάρχει τότε δε θα είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον πολιτικό κόσμο.
Τι θα γίνει, επομένως, στις «πολύπαθες» αυτές εθνικές εκλογές; Πλην τεράστιας εκπλήξεως, μετά και τη 2η αναμέτρηση η Νέα Δημοκρατία θα βρει την άκρη και θα καταφέρει να κυβερνήσει. Το ζήτημα είναι για πόσο, μιας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα γνωρίζει πια ότι σε 2 χρόνια το πολύ οι πιθανότητες θα είναι με το μέρος του…