«Αυτοί στην Κασσάνδρα δε μένανε; Γιατί βάλανε εδώ κι ανακατέψανε τη Βόλβη;», λέει έξαλλος ο Ζουγανέλης στο «Ας Περιμένουν Οι Γυναίκες» στην περίφημη σκηνή με την Κίνηση της Βόλβης που εξηγεί ο Μπουλάς στον ίδιο και τον Μπακιρτζή.
Αυτή η Κίνηση Της Βόλβης έγινε το trademark της ταινίας του Σταύρου Τσιώλη και γιγάντωσε τον μύθο του και τον μύθο της τριλογίας του που έκλεισε με το «Γυναίκες που Περάσατε από δω».
Πόσοι όμως γνωρίζουν πραγματικά τι είναι αυτή η Κίνηση της Βόλβης που έγινε το 1979;
Πρόκειται στην ουσία για την καθοριστικότερη στιγμή στην ιστορία της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν τότε μια περίοδος για την πολιτική ζωή της Ελλάδας όπου κυριαρχούσαν οι ηγέτες. Όσο προσωποπαγής και αρχηγοκεντρική είναι τώρα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη η ΝΔ, ήταν τότε περισσότερο με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Σε μια πρώιμη δημοκρατική πολιτική ζωή για την Ελλάδα, τα κόμματα δε γνώριζαν από δομές και τοπικές οργανώσεις. Υπήρχε ένας ηγέτης, τα μέλη του κόμματος και η νεολαία. Σε αυτήν ανήκε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο πρωτοστάτης της περίφημης Κίνησης της Βόλβης.
Η συγκεκριμένη Κίνηση ξεκίνησε το 1976 στη Βόλβη, όταν ο Μεϊμαράκης μαζί με μια ομάδα μελών της ΟΝΝΕΔ βρίσκονταν μεταξύ οίνου και ψαριού σε μια ταβέρνα στη Βόλβη. Εκεί, ο Μεϊμαράκης διάβασε μια προκήρυξη της «αίρεσης» που ήθελε να φτιάξει εντός της ΝΔ, με στόχο να προωθήσει τις αλλαγές για μια νέα εποχή στο κόμμα.
Μέχρι το 1979, κανείς δεν είχε πάρει στα σοβαρά τις προθέσεις των. Ήρθε όμως το συνέδριο του κόμματος στην Κασσάνδρα, στη Χαλκιδική, όπου ο Μεϊμαράκης επέλεξε με πανουργία το μεγάλο κόλπο που θα ωθούσε τις εξελίξεις στο κόμμα.
Το βράδυ πριν ξεκινήσει το συνέδριο, πλησιάζει μια καμαριέρα και της δίνει την προκήρυξη τυπωμένη σε δεκάδες και της λέει πως «ο πρόεδρος ζήτησε να το αφήσεις έξω από την πόρτα όλων των μελών». Εκείνη, νιώθοντας ένα δέος που είχε αναλάβει κάτι τόσο σημαντικό, έπραξε όπως της είπε ο νεαρός πολιτευόμενος. Μόνο που ο Καραμανλής δεν ειχέ ιδέα για αυτή την επαναστατική πράξη.
Η προκήρυξη είχε αφεθεί και στην πόρτα του Καραμανλή, με τη φημολογία να θέλει να βρίσκεται με συνεργάτες του στο δωμάτιο όταν την έλαβε στα χέρια του, να εξαγριώνεται και να προχωρά, πριν ξεκινήσει το συνέδριο, στην διαγραφή του Μεϊμαράκη, αλλά και άλλων στελεχών, κυρίως της ΟΝΝΕΔ.
Ανάμεσά τους ο πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής Γιώργος Σούρλας, ο Άγγελος Μοσχονάς (αυτοί οι δύο θεωρούνταν οι ηγέτες της κίνησης), ο Γ. Κατσώχης, ο Κ. Φούτζιλας, ο Χαρ. Κωνσταντινίδης και πολλοί άλλοι.
Η προκήρυξη αυτή ήταν το επιστέγασμα μιας επανάστασης εντός της ΝΔ, με την Κίνηση της Βόλβης να έχει πριν χαρακτηρίσει το συνέδριο ως μια «ππλαστογράφηση».
«Το συνέδριο της ΝΔ είναι μια πλαστογράφηση δημοκρατικού συνεδρίου» σημείωναν οι νεολαίοι της ΝΔ μεταξύ άλλων.
Παρά την εκπαραθύρωση των μελών, οι εξελίξεις στη ΝΔ δεν αποτράπηκαν κι έτσι το κόμμα έφυγε από την προσωποπαγή εποχή του και από κόμμα αρχηγού, έγινε κόμμα αρχών, με δομή, με εσωτερικές διατάξεις.
Για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή αυτή η μετάβαση ήταν η καταδίκη της πολιτικής ζωής. Όπως θυμάται ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης μιλώντας το 2010 στην Ελευθεροτυπία, ο Καραμανλής είχε πει το εξής: «Ξέρετε τι κάναμε σήμερα; Αρχίσαμε τη διάλυση του κόμματος διότι κάναμε την οργάνωση».
Η διορατικότητα και αντίληψη του ανθρώπου ήταν τέτοια, που ήξερε ότι αυτή η μετάβαση θα προκαλούσε τέτοια παρέμβαση εντός του κόμματος και τέτοιον παραγοντισμό, που θα τελείωνε την ομαλή πολιτική λειτουργία. Κι όπως αποδείχτηκε, δεν είχε άδικο!